Enemies to Lovers [Anyamian]

Domuzcuk

Fleurie- Love and War 

Uzun zaman oldu sanki... Özlediniz mi?

------------------------

  Yuri Briar, istemeye istemeye de olsa ablasının evinin kapısının önünde durmuş boş boş bakıyordu. Buraya her gelişinde bir olay oluyor, bir daha gelmeyeceğine yemin ediyor ama yine de geliyordu. Çünkü ablasına asla kıyamıyordu.

  Yine bu sabah, Yor'dan gelen telefonu hemen açmış, onu hevesle dinlemişti. Kızının dersleri çok kötüydü ve onu düzeltmek için ona ihtiyaçları vardı. Yor'un aklına gelen ilk isim olmanın verdiği sevinçle hemen kabul etti. Ve işten çıktığı gibi de Forger ailesinin kapısının önündeydi. Üç kez tıklattı kapıyı.

"YURİİ!"

"ABLAA!"

  Yuri ve Yor'un sıkıca kucaklaşmasından sonra -kimsenin kaburgası kırılmadı- Yuri içeri geçti. Loid oradaydı. Anya ise tuvalette.

"Yuri-san, hoş geldin."

"Senin için değil ablam için geldim buraya." dedi ve ablasına gülümsedi Yuri. Yor'un da aynı şekilde ona verdiği tebessümle hafif kızardı.

"Ve ben de Anya-san'a yardımcı olursan çok memnun olacağım Yuri!"

"Ta-tabii abla! Yeter ki iste."

  Yuri, Anya'ya döndü. Kız gerçekten sevimliydi. Bu ailede sevme eşiğinde olan tek kişiydi zaten. Çünkü Yor çoktan o eşiği geçmişti, Loid ise liste dışıydı.

"DAYIĞ!"

  Anya nihayet tuvaletten çıkınca ilk gördüğü kişi dayısı olmuştu. Onla hep iyi anlaşmışlardı. Ve onun gizli polis olması da çok heyecan vericiydi. Ailesi resmen bir aksiyon filmi kadrosu gibiydi.

"Merhaba Anya-san. Duydum ki yardıma ihtiyacın varmış..." Polisler insanlara yardım eder.

"Şey, evet. Derslerim gittikçe kötüleşiyor."

"Bu normal. Konularınız ağırlaşıyor. Üstelik kolejde okuyorsun. Baban... Seni oraya yazdırmış tabi." Son sözlerine Loid'e attığı pis bir bakış eşlik etmişti.

"Pekala Anya-san, nerede çalışacağız?"

"Odamda çalışabiliriz. Anya'nın odası yeterince büyük!"

  Yuri ve Anya asker adımları ile ilerlerken Loid, Yor'a fısıldadı.

"Umarım pişman olmayız."

•••

"DAMIAN-SAMA!"

"DAMIAN-SAMA KAPIYI AÇ!"

  İki çocuk, Damian'ın kapısını yumrukluyordu. Yaklaşık iki dakikadır kapıdaydılar ve Damian'dan ses yoktu.

  Biraz daha bağrışma yaşandıktan sonra Damian kapıyı açtı. Üzerine yeni geçirildiği belli olan bir tişört vardı. Yer yer ıslaktı. Saçlarından da su damlacıkları dökülüyordu.

"Ne var ya? Duş alıyordum."

"Ha... Sen öyle açmayınca endişelendik."

"Sorun yok. Geçin isterseniz."

  Geri çekildi. Emile ve Ewen de içeri geçtiler. Damian kapıyı kapatıp peşlerinden gitti. İkisi yatağın üzerine otururken Damian sandalyesine yayılmıştı.

"Hadi bir şeyler yapalım! Sıkıldım."

"Ne yapalım Damian-sama?"

•••