Yours (Completed)

mistaken

මං යීබෝ අයියට ආදරේ කරන්න ගත්තෙ එයාව දැක්ක පලවෙනි දවසෙමයි. එදා lantern festival එක දවසෙ එයාව දකිද්දි මට මොකද්දෝ උනා.
ඒත් එයා මහ ආඩම්බරකාරයෙක් කියලා හිතුනෙ මාත් එක්ක වචනයක්වත් කතා නොකරපු නිසා.

දවසක් දන්නෙ නැති no එකකින් msg එකක් ඇවිත් තියෙද්දි, මගේ හිත කිව්වෙම ඒ යීබෝ වෙන්න කියලා.
ඒත් හරියටම නොදැන reply කරන්න මට හිතුනෙ නෑ.
අන්තිමේ no එක එයාගෙ කියලා දැනගද්දි දවස් ගානක් ගිහින්.
ඉතින් දවස්ගානකට කලින් ආපු msg එකකට දැන් reply කරන්නෙ කොහොමද?
ආයෙම msg එයි කියලා බලාගෙන හිටියත් ඒ ආවෙත් නෑ.

අන්තිමේ එයාලගෙ final year party එකට ගියේ එදාටවත් කතාකරන්න ලැබෙයි කියලා. ඒත් එදත් එයා මාව ගනන් ගත්තෙ නෑ.

අන්තිමේ මං hunanවල පුංචිලගෙ ගෙදර සැරින් සැරේ යන්න ගත්තෙ යිබෝ හුනාන්වල කියලා දැනගත්ත නිසා.

එදා කෝච්චියට නගිද්දි අහම්බෙන් වගේ යීබෝව දකිද්දි මං කාපු කට්ට පාඩු නෑ හිතුනා. පෙට්ටයෙ ගොඩාක් ඉඩ තිබුනත්, මං මිනිස්සු අස්සෙන් අස්සෙන් ගිහින් යීබෝව පේන තැනකින් වාඩි උනේ, මූණ බල බලවත් යන්න ලැබෙයි කියලා.
නොහිතපු විදියට එයා ලඟට ඇවිත් කතා කරද්දි මං හිත ඇතුලෙන් බල්ටි ගැහුවා. අන්තිමේ එයාට මාවයි මට එයාවයි නැතුවම බැරි උනා.

හැමදේම හොඳ විදියට සිද්ද උනත් යීශි අක්කා අපේ පුංචිට එයායි යීබෝයි බඳිනවා කියලා කියලා තිබුනා. පුංචිට විතරක් නෙමෙයි මුළු ගමටම කියලා තිබුනා.
මට දැනුනෙ මාව පණ පිටිම්ම පිච්චෙන්න දාලා වගේ. අසනීපයි කියලා මුළු දවසෙම කාමරේට වෙලා මං අඬ අඬ කල්පනා කලා.
යීබෝ අයියට යීශි අක්කව බඳින්නම වෙනවා කියලා මට තේරුනේ එයාගේ මුළු ජීවිත කතාවම මං දන්න නිසා.
ඉතින් අමාරුවෙන් උනත් හිත හදාගන්න මං හිතුවා. යීබෝ කවදාවත් මට එයාගෙ හිතේ ආදරයක් ගැන කියලත් නෑ. සමහරවිට එයා පිරිමි ළමයින්ට කැමති නැතිවත් ඇති.
කොච්චර අමාරු උනත් එයාට වෙනසක් නොපෙන්නා ඉන්නවා කියලා මං හිතුවා.

අන්තිමේ ඒත් යීබෝ යීශි අක්කව බඳින්න බෑ කියලා තිබුනා. ඒත් මට සතුටු වෙන්න පුළුවන් කමක් තිබුනෙ නෑ. මේ වෙද්දි යීබෝ හිටියෙ beijing වල. එයාට එහේ කෙල්ලො වැහි වැහැලද මන්දා හිටියා. ඇඟේ නැගගෙන බදාගෙන ඉන්න photos weibo එක පුරා තිබුනා. මට දැනුනෙ මං ඉදිකටු ගොඩක් උඩ ඉන්නවා වගේ.
ඒ කවුරුහරි එයාගෙ girlfriendද කියලා දැනගන්න ඕනෙ උනත්, මට අහන්න හයියක් තිබුනෙ නෑ. දැන දැනම ඉල්ලගෙන දුක් විඳින්න පුළුවන් කාටද?

අන්තිමේ මං හිත හයිය කරගෙන එයාගෙන් අහද්දි එයා මාව block කලා.
එදා තමයි මගේ ඇස් ඇරුනෙ. එයාට මාව කරදරයක් කියලා මට තේරුම් ගියේ එදා. මං ආයෙ එයාට කරදරයක් වෙන්න ගියේ නෑ.
මේ ආදරේ මගේ හිතේම තිබුනු දෙන්!!!

යීබො bike race එකෙන් accident උනා කියලා මං දැනගත්තෙ tv එකෙන්. යීබෝ නිසාම මං bike race බලන්න පුරුදු උනා.
එයා bike එකෙන් පෙරලිලා වැටිලා කට්ටිය එයාව උස්සගෙන යද්දි මගේ මුළු ඇඟම පණ නැති වෙලා ගියා. එයාට මං මේ තරම් ආදරේ කරනවා කියලා මං දැනගත්තෙත් එදා.

පිස්සෙක් වගේ beijin ගියා මං එවෙලෙම. ඒත් මාව දැක්ක ගමන් යීබෝ ඇහුවෙ යීශිව.
එයා මාව රත් වෙච්ච ලෝදිය හැලියකට එබුවා නම් ඊට හොඳයි. සැරින් සැරේ යීශි ගැන අහද්දි මං පුදුම තරම් අසරණ උනා.
එයා යීශිට ඇත්තටම ආදරේ කරලද?
එහෙනම් ඇයි බඳින්න බෑ කිව්වෙ?
කොහොම උනත් එයාගෙ දැන් තත්වෙත් එක්ක ඒවා ගැන කතා කරන්න බැරි නිසා මං නිකං හිටියා.
හිත ඇතුලෙන් පිච්චි පිච්චි ඉවසගෙන හිටියා.

මේ වෙලේ එයාව දාලා යන්න මට බෑ. මෙහෙම හරි එයාගෙ ලඟ ඉඳන් එයාව බලාගන්න මට ලැබුනනෙ. එයා මට ආදරේ නොකලට කමක් නෑ. එයාට හොඳ උනාම මං යනවා. මං හිතාගත්තා.
රෑ එයාගෙ යාළුවො එයාව බලන්න ආවත්, මං එයා ලඟ නවතින්නම් කිව්වා. ආයෙම යීශියෙක් ගැන කියෙව්වත් මං ඉවසගෙන හිටියා. ආදරේ ඉබේ ඇතිවෙන්න ඕනෙ දෙයක් මිසක් බලෙන් ඇති කරන්න බෑනෙ.

ඊලඟ දවසෙ යීබෝගෙ ටිකට් කැපුවෙ එයාට ලොකු අනතුරක් වෙලා නොතිබුන නිසා.
තාම ඇවිදින්න කරන්න අමාරු නිසා කකුල හොඳ වෙනකල් එයා ලඟ මං ඉන්නවා කියලා හිතාගත්තා.

මං එයාගෙ ලඟ ඉද්දි, එයාට කෑම කවද්දි, උදව් කරද්දි ඒ ඇස් මොකද්දෝ කතාවක් කියන්න හැදුවත් සැරින් සැරේ යීශි ගැනම කියද්දි මගේ ඉවසීමේ සීමාව පැනලා ගියා.

"යීබෝ, ඔයා යීශිට ඔය තරම් ආදරේ නම් ඇයි එයාව කසාද නොබැන්දෙ?"

එයා මගේ දිහා බැලුවෙ ගිනි පිටවෙන ඇස් වලින්,

"එතකොට තමුසෙ එයාව බැන්දෙ, මෙච්චර කල් ඒකිට ආදරේ කරලද? ඒකද මං ඒකිව බඳිනවද නැද්ද කිය කිය ඔච්චර වද උනේ?"

එයා ගහෙන් ගෙඩි එන්නා වගේ අහද්දි මගේ ඇඟේ හිරිගඩු පිපුණා.