Elimi bırakma

52. Bölüm

Selamın aleyküm Elimi Bırakma okuyucularım diğer bölümde yorum yapan arkadaşların ricası üzerine bu bölümü yazdım . Beğeni ve yorum az bu durum beni üzüyor ben burada en ufak yorumunuzu tekrar tekrar okuyup mutlu oluyorum benden bir yorum ve beğeniyi çok görmeyin ben bu hikayeden hiç çıkarım yok para almıyorum bir yorumunuzla motive oluyorum açıkçası yorum olmayımca yazma isteğimde olmuyor bana çok görmeyin her bölümde yorum beğeni diye sizden dilenmekte istemiyorum ama yorumlarınız beni gerçekten çok mutlu ettiğini bilin yorum yapanlar bilir benden ne isterseniz bölümde yapmaya çalışıyorum şu karakteri yaz diyorsunuz onu yazıyorum sizi kırmak en son isteyeceğim şey eğer kırdımsa özür dilerim fazla tuttum sizi bölüme alayım buyrun
Asya'dan
Şırnak Devlet hastanesine gelmiştik Egemen komutan ile Serdar komutan bağlantı kurmuş ve helikopter bir saat sonra Şırnak'a gelmiş ve direk Ömer ameliyata alınmıştı Ömerin ailesine haber verilmişti Ömer kan kaybetmişti ve kanı zor bulunan bir kandı 0 rh-  bulunamamıştı Egemen komutan askeriyeden oldun çevresinden olsun haber salmıştı benimde kanım uyuşmuyordu koridorun sonunda Egemen komutanı gördüm

Askeriyede bir kişide bulduk ama oda şeler hastalığı varmış olmaz Selimin kanı uyuyor şimdi Eskişehirden hızlı tren ile yarım saate burada olacak

Tamam ama Ömer dayanır mı??

Dayanmak zorunda aileside geliyor ben tren garına gidiyorum vakit kaybetmemek için

Tamam komutanım

İnsanın sevdiği orada can çekişiyordu ve elimden hiç bir şey gelmiyordu ben burada fiziksel değil ama ruhen acı çekiyordum canım çok yanıyordu göz yaşlarım özgürlüğünü ilan etmiş akıyordu hıçkırıklarımı bastırıyordum kalbim artık acıdan yorulmuştu göğsümde ağrı git gie artıyordu nefes alamayacağım diye korkuyordum ben Ömersiz nasıl nefes aldım bunca yıl peki şimdi onsuz nasıl nefes alacağım dışarıya hava almaya bile çıkamıyordum en ufak bir gelişme olursa diye bir saat geçmişti ama benim için resmen asır geçmişti daha bana bizden olur mu? Sorusunun mutluluğunu yaşayamamıştım ki ben o bana o soruyu sorduğunda yaşadığım mutluluk şokunu girmiştim beni görmediğini fark etmediğini sanarken şimdi kalbinde olmasamda aklında olduğum düşüncesi bile mutlu etmişti ama mutluluğum uzun sürmedi canımdan can kopuyordu canım şu an ameliyathanede can çekişiyordu Allahım sen Ömere şifa ver onu bana Ailesine sevenlerine bağışla
...
Fadime teyze ve Rıza amca ve sanırım Sümeyye idi en son gördüğümden onları disiplin kurulunda lisede görmüştü zaman onları biraz yaşlandırmıştı Sümeyye'yi ilk görüşümdü baya güzel kızdı Selimi şimdi anlıyordum onlara adımladım yine oğulları benim yüzümden hastanede ameliyattaydı yüzümü eğdim yüzlerine bakacak yüzüm yoktu ama beklemediğim hareket Fadime teyze bana sıkı sıkı sarıldı

Ağla kuzum ağla sıkmak gözlerin dolu dolu taşır o damlalarını rahatla tamam mı Ömerim çıkacak oradan merak etme seni bana gelin getirmeden ona ölmek yasak

Anne lütfen

Şey Asya abla sen annemin kusuruna bakma

Estağfurullah

Ömerim hanımı Öztürk ailesinin gelini kulağa hoş geliyordu

Selim nerede

Kan vermeye geçti direk

Anne Selimin kanı abimim damarlarında gezicek abim uyanıp öğrenince yüz ifadesini merak ediyorum

Bir şey fark etmiştim üzgünlerdi ama asla ağlayıp ortalığı yıkmıyorlardı gözleri dolu oldukları halde umuda sığınmışlar Ömerin buradan sağ salim çıkacağına kendilerini öyle inandırmışlar ki  şu an onlara hayran kaldık ben ki o kadar eğitimden geçtim o kadar şehid gördüm cenazesine katıldım soğukkanlı bir insan oldum ama şu an Fadime teyzenin soğukkanlılığına hayran kalmıştım içeride oğlu benim yüzümden yatıyor ve kadın beni kollarında teselli ediyordu Rıza amca bana doğru döndü ve sormasını istemediğim o soruyu şu an soruyordu