Kaybolan Hayat ve Abilerim

👨‍👩‍👧Ebeveyn gibi👨‍👩‍👧

Sınav için bana bıoolca dua edin de ağrım olmasın, alçısız gireceğim sınava, inşallah yapabilirim😥

     Barış Ayaz Soyer'den:

Salondan gelen sesler ile yattığım yerde dönerken havanın hafif karardığını gördüm. Başım ağrıdığı için ilaç ve ıhlamur içip direkt yatmıştım ve daha yeni uyanıyordum sabahtan beri.

Gözlerim tekrar kapanırken odanın kapısının açılması ile yarı açık kalmıştı.

Arya önce başını daha sonra da vücudunu içeriye girdirirken bakışlarımız kesişmişti.

Uyanık olduğumu fark etmesi ile gülümseyerek yanıma gelirken yatağın ucuna oturmuştu. "Daha iyi misin?" diyerek elini alnıma götürürken yüzümde oluşan tebessüme engel olamamıştım. "İyiyim güzelim, siz okuldayken ilaç ve biraz da ıhlamur içtim, iyi geldi." diyerek onu yanıma çekip göğsüme uzanmasını sağladım.

Açık olan saçları yatması ile geriye düşerken alnında gördüğüm bant ile hızla yerimden doğruldum. O da benimle kalkarken şaşkın bakışları üzerimde geziniyordu.

Saçlarını geriye atarak alnına baktığımda gözlerini sıkıca kapatmıştı.

Ufak bir bant yapıştırılmış üstü ise hafif kanlıydı. Endişeyle parlayan gözlerim bu sefer boynunu bulurken orada da yara bandı yapıştırılıydı. Parmaklarım bu sefer oraya giderken geriye kaçmaya çalışması ile belinden tutarak kendime çektim. "Bir gün okula gelmedim sadece, ne oldu sana böyle güzelim?" diyerek bu seferde sargılı elini okşadı parmaklarım şaşkınlıkla.

"Abimlerle kavga ettik."

"Abimler seni bu hâle getirmeyeceğine göre, abimlerle beraber birileri ile kavga ettiniz. Umarım doğru anlamışımdır."

"Evet ikizim doğru anlamışsın."

"Abimlerde bir şey var mı, yaralandılar mı?" diyerek endişeyle konuşurken bir elim hâlâ sargıdaki elindeydi.

"Yok ufak tefek darbe aldılar onlarda. Sen bir de karşı tarafı gör." diyerek gülerken bende kendime engel olamayarak gülmüştüm.

Yaralarının üzerine tek tek ufak bir öpücük kondurduktan sonra yavaşça ayağa kalktım.

Abimleri de merak ettiğim için onlara da bakmak istiyordum.

"Üzerini değiştir istersen, Poyraz abimin doğum günündeki babamın ortakları var." diyerek oturduğu yerden ayaklanırken ben de yönümü lavaboya doğru çevirdim.

Hızlıca üzerime koyu lacivert kot pantolonum ile siyah bir tişört geçirdim. İkizimle aynı renkleri ve kombinleri giyinmeyi seviyordum.

Elimi ıslatarak saçlarıma şekil verdim.

Aynada son kez kendimi süzerek odadan çıktım.

Arya kapının yanında beni bekliyordu, yanına giderek belinden tuttum ve onu da kendimle beraber dışarı çıkardım.

Salondan sesler gelirken Arya ile birlikte merdivenleri inerek salona girdik. Herkes birbiri ile sohbet ederken gördüğüm kişi ile kaşlarım istemsizce çatılmıştı. Bu da kimdi böyle?

"Şurada oturan siyahlı adam kimmiş biliyor musun ikizim?" diyerek yanımda öylece duran Arya'nın kulağına fısıldamıştım.

"O Karan, ortaklarınızın büyük oğluymuş." dedi.

"Hadi canım, oha, Karan abi çok değişmiş lan, tanıyamadım birden görünce. Ama adam harbi taş olmuş hee." diyerek şaşkınlığımı dile getirirken salondakilerin bakışlarının bize dönmesi ile yüzüme bir tebessüm kondurarak sırayla herkesle selamlaştım.