4

29 4 0
                                    


• Clay •

Deszcz padał, a ja szedłem do domu, wolnym krokiem. byłem cały mokry. Gdy dotarłem do domu, przywitałem się z Dristą i zrobiłem nam jedzenie. Położyłem je na stole i zaczeliśmy jeść.

- Clay, co robiłeś na zewnątrz? - zapytała mnie Drista.

- byłem w kawiarni i poszedłem odwiedzić mamę.

- a pójdziemy na plac zabaw?

- oczywiście, ale jak deszcz minie.

- Dobrze braciszku!

Zjedliśmy i wyruszyliśmy na Plac Zabaw, bo rozpogodziło się. W drodze poszliśmy na lody. Ja miałem czekoladowe, młoda karmelowe. Po drodze je zjedliśmy. Na placu, usiadłem na ławce, a siostra bawiła się z jakąś brązowo włosą dziewczynką.

Gdy Drista huśtała się, ja rozmyślałem nad George'm. Wydaję mi się, że go nienawidze, ale cały czas czułem w sercu, że coś do niego czuje, nie że od razu miłość, ale tak jakbym go lubił? Chciałbym być jego przyjacielem? Ale on mnie nienawidzi, przynajmniej tak mi się wydaje. Z torby wyciągnąłem szkicownik, i zacząłem rysować bruneta, z tymi okularami. Podobało mi się rysowanie jego, rysy twarzy bruneta są cudowne. Po tym jak narysowałem go w parku, zacząłem częściej go rysować, aż mój szkicownik był cały przepełniony George'm. 

Siedziałem przy biurku, zapełniając ostatnią stronę tym chłopakiem. Patrzyłem na rysunki z jego twarzą, myślałem sobie "on jest cudowny". Wydaję mi się że sie zakochałem. Ale co ja moge wiedzieć o miłości? Jedyne co moge o tym uczuciu wiedzieć to nic. Dosłownie nic. W tym momencie podszedłem do łazienki, popatrzyłem w lustro. Patrzyłem na swoje odbicie, myśląc o wszystkich rzeczach które ludzie mi powiedzieli. "Jesteś gruby" "schudnij" "Brzydki jesteś" "jak patrze sie  na twoją morde to rzygać mi się chce" i tym podobne. Z małej szufladki wyciągnąłem nie wielką żyletke. Przyłożyłem ją do nadgarstka, i już miałem zrobić pierwszą kreske, powstrzymało mnie coś.  Tak jakby ktoś trzymał moją rękę. Nie wiem o co chodziło, ale odłożyłem ją do szuflady, i zacząłem płakać. Usiadłem pod drzwiami i skuliłem się.

---------------

Hejj, przepraszam ze tak dlugo nie było rozdzialu, ale teraz jest i przepraszam ze taki krotki DD:

330 słów

To już koniec opublikowanych części.

⏰ Ostatnio Aktualizowane: May 29, 2022 ⏰

Dodaj to dzieło do Biblioteki, aby dostawać powiadomienia o nowych częściach!

"You & me, always, forever." Dnf // PL Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz