သိုဝှက်ထားသော နှလုံးသား [21+] (Unicode/Zawgyi)

💘သိုဝှက်ထားသော နုလုံးသား💘

အခန်းထဲရောက်တော့.......
"မင်းအထုပ်တွေ အဆင်ပြေတဲ့နေရာမှာသာ ကြိကြပ်ထားလိုက်တော့"
ဇာနည်ပြောရင်းနဲ့ သူဆွဲလာတဲ့ အထုပ်ကိူ ဧည့်သည်ကောင်လေးကို လှန်းပေးလိုက်တယ်။
ဧည့်သည်က သုပစ္စည်းတွေကို ကုတင်ခြေရင်းဘက်က နေရာလွတ်လေးမှာထားပြီး
စာကြည့်စာပွဲဘေး ကပ်ထားတဲ့ ခုံပေါ်မှာ
ငူတူတူ ကြောင်တောင်တောင်နဲ့
ကုတ်ကုတ်လေးထိုင်နေတယ်။

ဇာနည်လည်း စိတ်မပါပေမဲ့ ဧည့်သည်အနေခက်မှာဆိုးလို့ စကားလေးဘာလေး နည်းနည်းပါးပါး
ပြောမှဘဲဆိုပြီး သုအခန်းထဲမှာရှိတဲ့
ရေခဲသေတ္တာထဲက တခုခုယူတိုက်ပြီး
စကားစမယ်အကြံနဲ့.......
ရေခဲသေတ္တာဖွင့်လိုက်တော့ ရေဘူးတေကလွဲပြိး
ဘာမှမတွေ့ ။
အအေးကလည်း ဇာနည်ကိုယ်တိုင်က ဝိတ်တတ်မှာဆိုးလို့
အချိုရှောင်တာမို့ အစထဲကဝယ်မထားမိ။
အဲ့တာနဲ့ ဟိုဟိုဒီဒီရှာကြိတော့ ဒိန်ချဉ်ဘူးလေးတွေ့တာနဲ့
သူသောက်ဖို့ ရေပုလင်းပါယူပြိး
ရေခဲသေတ္တာတံခါးကို ဒူးခေါင်းနဲ့ တွန်းပိတ်လိုက်တယ်။

"ရော့.....ဒိန်ချဉ်သောက်"
ဧည့်သည်ကောင်လေးကို လှန်းပေးလိုက်တော့
ကောင်လေးက ခပ်ရွံ့ရွံ့လေးနဲ့ ယူလိုက်တယ်။
"မင်းအသက် ဘယ်လောက်လဲ"
"၁၆ နှစ် ပြည့်ပြိးပြီ ကိုဇာနည်"
"မင်း ငါ့ထက် သုံးနှစ်ငယ်တာပေါ့ ငါက ၁၉"
"ဟုတ် ကိုဇာနည်"
"နေပါဥိး ငါ့နာမည် ဘလိုသိနေတာလဲ"
"ခုက ဒေါ်လေး ပြောပြထားတာ"
"မင်နာမည်ကယော"
"သော်သော့်နာမည်က ဇွဲသော်ဇင်ထူးခန့်"
"အားပါးပါး မင်းနာမည်က ရှည်လိုက်တာ"
ဧည့်သည်ကောင်လေးက မျက်လုံးလေးမှေးသွားအောင် ရီလိုက်ပြီး
"ဟီးဟီး....ဟုတ်တော့ဟုတ်တယ်...
သော်သော့် ဖွားဖွားပေးထားတာ"
"ငါ့လည်း ကိုဇာနည် ကိုဇာနည်လို့ ခေါ်မနေပါနဲ့.....
ခေါ်ကတာထောက်နေမယ်.....
မင်းအဆင်ပြေသလိုသာခေါ်"
ဇာနည်ပြောလိုက်ရင်းနဲ့ ရေပုလင်းအဝကို နှုတိခမ်းနဲ့တေ့ကာ ရေကိုမော့သောက်နေတယ်။