7

21K 1.5K 554
                                    

•

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Jimin Hyung uyumaya gitmişti. Ben ise düşüncelerim içerisinde boğulmuş halde karşımda hiç bir bok anlamadığım televizyondaki programı izliyordum. Nefret ediyordum küçücük bir şeyi kafama takmaktan. İster istemez aklıma giriyor ve bir daha çıkmak bilmiyordu.

Ne diye hayatıma girmişti ki? Ne diye bula bula benim çalıştığım otele baskın yapmıştı? Hayatıma girip beni rahatsız ettiği yetmezmiş gibi aklıma da girip beni rahatsız ediyordu.

Masadaki bilgisayarı kucağıma bırakarak ekranı açtım. Evimizin önüne gelen kişinin görüntülerine bakacaktım. Eğer tanıdık ise onu uyaracak, eğer yüzü gözüktüğü halde tanımıyor isem polise ihbar edecektim.

Dosyalardan tarihe girerek videoyu açtım. Kafasına taktığı kapüşonlu sweatshirtü yüzünden doğru düzgün yüzü gözükmüyordu. Ekranı yaklaştırarak yüzüne bakmaya çalışsam da başarısız sonuçlanmam ile ofladım.

Videoyu izlemeye devam ederken sesinden dolayı rahatsız olduğum televizyonu kapattım. Kapüşonlu adam arkasına baktıktan sonra evime doğru yürümeye başladı. Evimden biraz uzak olduğundan dolayı pek göremiyordum yüzünü ama eğer biraz daha yaklaşırsa görebilirdim. 

Arkasındaki siyah pahalı arabaya baktıktan sonra evime doğru yürümeye devam ederek sokak kapısının önüne geldi. Kapı ile bir kaç saniye bakıştıktan sonra bahçe kapısını aralayarak içeriye girdi.

Yutkundum ve izlemeye devam ettim. Şuan bir korku filminden farksızdı izlediğim. Cebinden çıkardığı küçük şeyi görebilmek adına ekrana eğildim. Elindeki sigarayı görmem ile geri çekildim.

Çakmakla sigara işlemini tamamladıktan sonra dudakları arasına alarak yerin kirli olmasını umursamadan oturarak evi izlemeye başladı. Sanırım ışıkların kapanmasını bekliyordu. Sonuçta insanlar uyudukların da evdeki tüm ışıkları kapatırdı ve hırsız olduğunu düşündüğüm adam ışıkların kapanmasını bekliyordu.

Yaklaşık beş dakika boyunca elindeki sigarayı içerek evi izlemeye devam ederken ışıkların kapanması ile pencereye baktım. Kapıdaki bedenin de ayağa kalkması ile kaşlarım çatıldı. Üstünü sirkeleyerek sokak kapısını açacak iken pencereden gelen benim sesimle pencereye döndü.

Konuştuğum halde cevap vermemesine karşın göz devirdim. Tamam belki de cevap vermesi saçma olurdu ama yine de sinirim bozulmuştu. Güldüğü için öne eğilen başıyla o gece geldi aklıma. Sesinin tınısına kadar hatırlamam ürkütücüydü.

Soru sormamı umursamadan sokak kapısından dışarıya çıkarak arabaya doğru yürüyerek ortadan kayboldu.

Kapüşonlusundan dolayı yüzü hiç gözükmüyordu ve boş vermek şuan yapabileceğim tek şeydi. Arabanın plakasını almak istesem de kamera açısı pek yardımcı olmuyordu.

ᴍᴏʙ ʀᴀɪ̇ᴅ •ᴛᴀᴇᴋᴏᴏᴋ Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin