Ağır Abi / bxb ☑️

2.

Dosyaları sertçe Yusuf'un masasına koyarken sinirimi bastırmaya çalışıyordum.

"Bana emrivaki yapıyorsun ve bu hoşuma gitmiyor Yusuf." Masaya elimi koyarak öne doğru eğildiğimde Yusuf sandalyede dönmeyi bırakıp bana bakmaya başlamıştı.

Sinirlendiğini biliyordum ama ben daha çok sinirlenmiştim.

-Benim emirlerimi ne zamandır sorgulamaya başladın?

-Adam nişanlı ve aramızdaki kavgayı sen biliyorsun. Ayrıca bu benim davam ben kendi başıma halledebilirim. Şu an bana destek değil köstek oluyorsun, Kerem ile olmak istemiyorum. Beyefendi çok nişanlı rolü oynamak istiyorsa da gitsin Yiğit'e sahip çıksın. Bana o kadar hakaret etti ben onunla muhatap olmak istemiyorum anladın mı beni?

Yusuf kaşlarını kaldırdığında kendimi 4 tarlası yanmış amca gibi hissediyordum, üzgün bir biçimde kendimi deri koltuğa attığımda Yusuf beni takmadan dosyalara bakmaya başlamıştı.

Arkadaşlarım son günlerde inanılmaz bir şekilde garip davranıyordu ve ben artık hiçbirine yetişemiyordum...

"Başka bir şey demiyorsan çık git buradan Kaya, evde konuşuruz." Yusuf'un sesini işittiğimde gözüme gelen kıvırcık saçlarımı yukarı doğru üfleyip ayağa kalktım.

Yeminle bu hayata sürünmeye gelmiştim ve sürüngen olsam daha az sürünürdüm...

- İyi gidiyorum ama bu Kerem meselesini unutmadım, haberin olsun. Seni odaya almayacağım, gidip yiğit ve Keremciğinin ortalarına yatarsın.

Yusuf bana bakış atıp elindeki kalemi bacağıma attığında kapıya koşarak ulaştım.

Onlarla aynı evi paylaşıyordum ve odamı da Yusuf bey ile paylaşıyordum ama çocuğa yapmadığımı bırakmamıştım.

Kapıyı açıp acele ile çıktığımda Yiğit'e çarpıp yere düştüğümde acıyla inlemiştim.

Şu an düşüp bütün karakola rezil olduğuma mı yansaydım ya da bir yerlerimin kırıkdığına mı üzülseydim?!

"Napıyorsun oğlum, dikkat etsene? Tavşan gibi oradan oraya sekiyorsun?" Yiğit kahkaha atıp elini kalkmam için uzattığında, gözlerimi devirdim.

Yanımıza gelen Yusuf'un bacağına kene gibi yapışıp binbir zorlukla ayağa kalktım.

Yiğit'e baktığımda gülmemek için kendini tuttuğunu fark etmiştim, başıma ne gelirse bunun yüzünden geliyordu zaten.

Pis münafık!

Acıyan kalçamı tutup iç çektim, kim bilir kaç gün oturamayacaktım ve bir de bütün herkesin maskarası olacaktım...

-Paran masanın üzerinde şekerim.

Yiğit yanağımı sıkıp çay ocağına doğru kaçtığında Yusuf gülmeye başlamıştı.

Az önce ne demişti o?!