ඔව්.....මං එයාගේ මූන නොදැක්කත් එයා හුස්ම ගන්න හඬින් උනත් මට එයාව අඳුරගන්න පුළුවන්.මං අමාරුවෙන් මගේ ඔලුව උස්සලා බලද්දී,මාව ඇඟට හේත්තු කරගෙන මගේ දිහා බලන් හිටියේ Tae.
එයා මාව එයාගේ ඇඟට වත්තම් කරන් එක්කන් යන්න හැදුවත්,මට එතනින් අඩියක්වත් හොලවන්න පුළුවන් කමක් තිබ්බේ නෑ.හරියට නිකං දහයක් එක්ක ගහගෙන වගේ මගේ ඇඟ රිදෙන්න අරන් තිබ්බේ.
මං මුකුත් කියන්නත් කලින්ම Tae එකපාරටම මාව හරහට වඩාගෙන sick room එකට එක්කගෙන ආවා.ඒ එන මඟ දිගට මං එයා දිහා බැලුවත්,එයා එක පාරක්වත් මගේ දිහා බැලුවේ නෑ ඉස්සරහ බලාගෙන ගියා මිසක.
ඒ ඇවිත් මාව පරිස්සමට පුටුවක වාඩි කරවලා,මගේ shoes දෙක ගැලෙව්වා.මං දුවපු නිසා මගේ විලුඹවල් දෙක shoes වලට කැපිලා තුවාල වෙලයි තිබ්බේ.Tae first aid box එකෙන් බෙහෙත් අරන් හිමීට මගේ තුවාල වලට ගාලා plaster දෙකකුත් ඇලෙව්වා.කටත් උල්කරන් ඒ වැඩ කරද්දී නම් එයා හරිම හුරතල්.පොඩි ලමයෙක් වගේ.
"ආහ්!මේක බොන්න"
Tae බෙහෙත් දාලා ඉවර වෙලා,ඉක්මනට කොහෙන්ද මන්දා වතුර බෝතලයක් ගෙනත් මට දිග්කරේ අහක බලාගෙන.මෙයාගේ තියෙන ලොකුකම විතරක්.
"ඔය මොනවද?"
ඒ බෝතලේ තිබ්බේ වතුර නම් නෙවෙයි.ඒකයි මං එහෙම ඇහුවේ.
"Glucose!මේක බොන්න.ඔය ඇඟේ අමාරුව අඩුවෙයි එතකොට"
මං ඒක නොගත්ත නිසා,එයා ආයෙමත් මට ඒ බෝතලේ දිග්කරා.මට එයාට thank කරන්න හිතුනත්,මගේ ආඩම්බරකම ඒකට හරස් උනා.මං ඒ බෝතලේ ගත්තට පස්සේ Tae එකපාරක් මං දිහා බලලා කාමරෙන් එලියට යනකොටම,කලබලෙන් වගේ දුවගෙන ආවේ මහී.
දොරකඩ හිටපු Tae මහී දිහා රවලා බලලා,යන්න ගියේ හිතලම මහීගේ ඇඟෙත් හැප්පිලා.අනේ මන්දා මේ ලඟකදී ඉඳන් මේ දෙන්නා නයයි පොලඟයි වගේ.මොනවා වෙලාද මන්දා.
මහී මං ගාවට එනකොට මං හිටියේ Tae දීලා ගියපු Glucose එක බොන ගමන්.
"Sorry Jia,මං එන්න පරක්කු උනාට.house එකේ hut එකක අවුලක් තිබිලා මං ඒක හදන්න ගිහින් හිටියේ.ඔයා හොඳින් නේද?ම්ම්"
මහී ඇහුවේ මගේ ලඟින් වාඩිවෙලා මගේ ඔලුවත් අතගාන ගමන්.
"ඒකට කමක් නෑ මහී.Tae මගේ තුවාල වලට බෙහෙත් දැම්මා"
YOU ARE READING
~So,we met again~|| KTH ✔
Fanfiction"මං එයා වෙනුවෙන් ගොඩක් කල් බලන් හිටියා..ඉතිං..තව කොච්චර කාලයක් ගියත් මට එයා වෙනුවෙන් බලන් ඉන්න පුළුවන්.." 2022/05/10 💮Starting date 2022/05/30 💮Ending date 💜️Completed💜️ • • • ✍️ Nishyoon💜️
