Sensizlik 🖤 🤍

30. Bölüm

Arkadaşlar bir girizgâh yazdım. Sanki final gibi oldu. 😉

Aradan 20 gün geçmişti.

Kumsal doğalı tam 20 gün olmuştu. Bu geçen zaman içinde ne değişti derseniz aslında cevabı çok basitti " hiç bişey" çünkü henüz hiç kimsenin hayatında önemli bi gelişme yoktu.

Eşler arasında bazı küçük tartışmalar olsa da her iki tarafa da çok iyi biliyordu diğer kişinin zaafının kendisi olduğunu böylece bazı küçük tartışmalar büyümeden kapanıyordu.

Herkes halinden memnundu en çokta hanımlar çünkü aylardır hatta yıllardır, çoğaldıkça daha çok umdukları ya da istekleri bir iki haftalığına da olsa gerçekleşmişti. Sakin bir hayat, sakin dediysem tabii yine erkekler işine gider gerekirse ölüme çatışırlardı. Artık onlarda öğrenmişti yavaş yavaş işte olan herşeyi artık eşlerine detaylıca anlatmıyorlardı. Belki de eşleri önceki kadar soru yağmuruna tutmuyorlardı.

Hanımlar ise onlar açısından bu sakin hayatı çok sevmişlerdi çocuklarını bu ortamda büyütmek onlara endişe verse de artık içleri bir nebze de olsa rahattı. Sevdikleriyle, aileleriyle zaman geçirmek hepsine çok iyi geliyordu.

Lakin o günde kadar.....

Evet bu intikam da ya da savaşta hiç kimsenin eli silahın da olmıcaktı kim bilir belli de ilk hareketleri belindeki silaha davranmak olucaktı.

Haşem için daha doğrusu Emineyi sıkıntılı günler bekliyordu.

9 Temmuz 2022
Saat ; 9.30

Emine bahçede kendisini bekleyen kocasına aylardır üstünde durduğu belki de en başında söyleseydi açıklamasını yapsaydı o zaman Haşmet içinde çokta sorun olmıyacağı o konuşmayı yapıcaktı.

Haşmetle Eminenin arası ufaktan açılmaya başlamıştı. Sebebini ikisi de bilsede yapabilcekleri pekte bişey yoktu. En azında Haşmetin yapabileceği bişey yoktu.

Haşmet yüksek sesle  : Emine diktin beni şuraya sabahın kaçında hala inemedin aşağı hadi ne konuşcaksak konuşalım biran önce de işlerim var işe gidicem hızır beni bekliyo

Emine : geldim Haşmet ne kadar çok abarttın

Haşmet : ben mi abarttım neyse şimdi seninle bu tartışmaya giremicem hadi dinliyorum seni

Emine : Haşmet bizim çocuğumuz olmuyo değil aslında

Haşmet : ne na nasıl yani

Emine : duydun işte ben bi çocuk istemiyorum

Haşmet şok olmuştu duyduklarına inanmak istemiyordu.

Haşmet : anlamadım

Emine kendini zor tutuyordu ağlamamak için ne olursa olsun bu kararının arkasında dimdik durmak zorundaydı. Zor olucaktı ama yapıcaktı yapmak zorundaydı.

Haşmet : Emine susma SUSMA HADİ KONUŞSANA ne demek oluyo bu

Hiçbişey diyememişti Emine zor da olsa ağzından iki kelime dökülmüştü.

Emine : benim suçum

Haşmet sinirle cevap vermişti ona. neyin onun suçu olduğunu sormaktansa onu daha çok suçlamıştı.

Haşmet : evet hepsi senin suçun tüm bu olanlar halimiz hepsi senin yüzünden

Emine daha fazla tutamamıştı kendini istemsiz de olsa gözyaşları aralıksız akıyordu.

Haşmet : neden Emine niye en başında söylemedin hiç mi acımadın sen bana görmüyo musun halimi

Emine : en başında istemediğimi söyleseydim ne değişicekti