Onu görür görmez bir an duraksadi Rauf bey . Sonra söze girdi ve burda ne isin var dedi. 40lı yaşlarında bir kadın sizi özledim abi diye yanıtladı. Bu kadın Rauf beyin kardesi Nazan idi. Uzun yıllar boyu Nazan i görmemişti kardesi onu yurt dışında çalışmak için bırakıp gitmiş bu durum Rauf beyi cok üzmüştü. Hayal kırıklığı geçmemiş eskiye nazaran az kalmış olan öfkesi alevleniyordu sanki . Annesine dönerek beni bunun icin mi buraya çağırdın dedi ve Nazanın yüzüne bile bakmadan tekrar odasına cikti. Bir gariplik vardi Nazan ne icin gelmişti içten içe Rauf bey de onu ozlemisti ama geçmişi sevgisinin önünü kesiyordu. Rauf bey kendi içinde düşüncelere dalmışken odasının kapısı çaldı dışarıdan sen abi gelebilir miyim lütfen dedi. Rauf bey gel demekle yetindi cunku içindeki merak ve sevgiye engel olamıyordu. Nazan geldi bunca yıl sonra hiç mi beni özlemedin abi hic mi merak etmedin beni bir kere bile aramadın sormadın diye sitem etti . Rauf bey Nazan a bakmakla yetindi ve Nazan devam etti . Artik yurt dışı benim için bitti bundan sonra sizinle birlikte burada yaşayacağım diye devam etti Nazan. Bu haber istemsizce Rauf beyi mutlu etmişti ama ne konuşmak ne belli etmek istiyordu sadece tamam pekala dedi ve ekledi sen asagi in Halime ye soyle bana bir kahve getirsin sonra konuşuruz. Halime evin hizmetçisi kendi halimde kimsesiz bir kadın Rauf beyin yaninda yıllardır çalışır güvenilir bir insan . Kahvesini getirdi afiyet olsun dedi ve ayrildi Halime. Rauf bey Nazan ile düşüncelerine dalmis kahvesini yudumlayıp penceresinden güneşli güzel gün bahçesini izlerken birini gordu . Kendi bahçesinde yabancı biri . Şaşırdı Rauf bey hızlıca asagi indi bahçeye kadına doğru yöneldi. Kimsiniz hanımefendi diye yaklaştı. Titrek bir ses Rauf dedi bu senin hayatın mı ? Rauf bey sasirdi ne saçmalıyorsun diye çıkıştı. Dikkat et yakında öğreneceksin dedi kadın Rauf bey eve doğru bakti belki Halime yada pakize hanimi görürüm diye ama kimse yoktu . Yabancıya tekrar döndü ama kadın yoktu . Rauf bey yalnızdı.
