"O suyu biraz daha bana sıçratırsan seni bir kaşık suda boğarım, anladın mı beni?" sinirle bağırırken yanımdaki iki gerizekalı ağlayacak kadar gülüyorlardı. Kafe de Seokjin hyung'a yardım etmek amaçlı bulaşıkları yıkarken taekook ikilisi yanıma gelmiş ve benimle uğraşmaya başlamışlardı. Bir yere kadar dayansam da en sonunda patlamıştım çünkü her yerim su olmuştu, çok çabuk hastalanan biri olduğum için bu kadar sinirlenmiştim ve bu ikili de bunu bildikleri için işin dozunu abartmışlardı.
Hayır anlamıyorum ki hasta olduğumda da onlar benimle ilgileniyordu, ne diye bu kadar uzatıyorlar gerçekten ama gerçekten anlamıyorum.
Seokjin hyung bağırışımı duymuş olmalı ki hızlıca mutfağa girmişti, onun girmesiyle de Taehyung ve Jungkook olduğu yerde kalakalmışlardı. Sırılsıklam olduğumu gördüğünde ona yakın olan tezgahtan eline tencerelerden birini almış ve üzerlerine doğru yürümeye başlamıştı. "Minik mochimden ne istiyorsunuz siz taekook ikilisi?" Taehyung ve Jungkook geriye doğru adımlarken Seokjin hyung üzerlerine gitmeye devam ediyordu. İşimi bırakmış tezgaha yaslanmış bir şekilde keyifle onları izliyordum. Onlar kaçtıkça Seokjin hyung üzerlerine gitmeye devam ediyordu, en sonunda koşmaya başladıklarında Seokjin hyung da peşlerinden koşturmaya başlamıştı.
Kapı tarafına baktığımda Yoongi hyung'un orada durmuş ve beni izlediğini görmüştüm. Gülümsemeye çalışarak yanına doğru ilerledim. Karşısında durduğum an konuşmama müsaade etmeden konuşmuştu. "Çok fazla ıslanmışsın, üzerindekileri çıkarda eve gidelim." Bir şey demeden olumlu anlamda kafamı sallamış ve üzerimdeki fazlalıkları çıkarıp tekrar yanına gelmiştim. Üzerinde olan kot ceketini çıkarmış ve giymem için bana uzatmıştı, beklemeden almış ve giymiştim ceketi.
Kokusunun yaydığı huzur yüzünden ağlamama çok az kalmıştı. Her yerimi sarmıştı.
"Eğer senin içinde sakıncası yoksa bana gidelim mi? Holly'nin mamasını vermeyi unuttum, aç kalsın istemiyorum." demişti lokantadan çıkarken. Beni beklerken bizimkilere haber verdiği için kimseye ekstra bir şey demeden çıkmıştık.
"Sorun değil hyung, hızlıca gidelim ki minik holly daha fazla aç kalmasın." gülmüş ve otobüs durağının olduğu tarafa doğru yürümeye başlamıştı. Hızlı adımlarla ona yetişmiş ve verdiği kot ceketine sıkıca sarılmıştım. Hem çok fazla üşümeye başlamıştım hem de kokusunu uzun bir süre solumak istemiştim.
Her fırsatı değerlendirmeliyim sonuçta.
5 dakika kadar yürüdükten sonra durağa ulaşmış ve otobüsü beklemeye başlamıştık. Yoongi hyung telefonunda bir süre uğraştıktan sonra bana dönmüş ve halimi gördüğünde gülmüştü. "Bu kadar çok mu üşüyorsun?" bana yaklaşarak sormuştu bu soruyu. Kafamı olumlu anlamda salladıktan sonra konuşmuştum.
"Bünyem ne yazık ki çok zayıf hyung, o yüzden birazcık üşüyorum." tekrar gülmüş ve iyice bana yaklaşmıştı. Ayakkabısının uçları ayakkabımın ucuna değecek kadar yaklaşmıştı hem de. Derin bir nefes alıp kafamı kaldırdığımda bir şey demeden beni kendine çekmiş ve sarılmıştı.
"Şu rüzgar geçene kadar böyle kalalım, sende ısınmış olursun. Olur mu?" konuşursam kekeleyeceğimi bildiğim için sadece kafamı sallamış ve olabilirmiş gibi biraz daha ona yaklaşmıştım.
Kafayı yiyecek gibi hissediyordum. Hem ceketinden gelen kokusu hem de hissettiğim sıcaklığı yüzünden gerçekten kafayı yiyecektim. Ceketine sarılı olduğum için kollarımı ona sarılamasam da herhangi bir şikayetim yoktu. Çenemi omzuna yaslayıp gözlerimi yumdum, böyle bir anı bir daha yaşayamayacaktım sonuçta. Doya doya -ki imkansız- bu anı yaşamak istiyordum.
"Yerin rahat sanırım Jiminie, hm?" çenemi omzundan çekip ona baktığımda hafif bir gülümsemeyle bana baktığını görmüştüm. Onun gibi gülümsemiş ve konuşmuştum. "Hyung tabi ki de rahatım. Normalde teması seven biri değilsin ve kendi isteğinle bana sarılmışken bunu kaçıramam tamam mı?" gülümsemesi genişlediğinde gözlerimi kaçırmış ve etraftaki insanlara bakmıştım o konuşana kadar.
