Komutanın Kızı

1

Kitabımda baksa kitapların reklamı yapılsın istemiyorum. Kitap tamamen kendi hayal ürünümdür ve hiçbir kitaptan esinlenerek yapılmamıştır.

Bol bol yorum yapmayı unutmayın

İyi okumalar

~

Elimde valizimle kapının önünde duruyordum.  Askeri lojmanda daha öncede kaldığım için sıkıntı etmedim ve yürümeye devam ettim . Güvenlik kulübesinde oturan askere orada olduğumu belli etmek için iki kere hafifçe öksürdüm ve kulübenin önüne geçtim.  Nöbetçi  askerin kim olduğunu görünce duraksadım. Onu görmeyeli kaç yıl olmuştu.  Telefonumu elime aldım ve flaşını açıp fotoğrafını çektim.  Bu yaptığım hareketle ani bir şekilde kalktı ve silahını bana doğrulttu. Ağzını açmış bir şey söylüyordu ki beni görünce duraksadı .

Silahını indirdi ve beni baştan aşağı süzdü. Aynısını ona yaptım.  Hafiften sakalları çıkmıştı. Uykusuz olduğunu göz altlarından anlayabiliyordum.  Onu son gördüğümde vücudunda bu kadar kas olmadığına emindim . Asker üniforması ona çok yakışmıştı.

"Senin burada ne işin var " dedi . "Ahmet amcayı mı görmeye geldin ?"

"Hayır buradaki yeni görevim için geldim . Ben mezun oldum. Burada hemşirelik yapacağım" dedim. Dudakları iki yana kıvrıldı . Arkama doğru baktı ve

"Harun gel bak buraya ben yeni hemşiremize refakat edeceğim. " dedi . Kulübeden çıktı ve yanıma gelip valizlerimi eline aldı . O önde ben onun iki üç adım gerisinde yürüyorduk. 

Belki de gerçekten sevmemiştir beni o yüzden hiçbir şey yapmamıştı gittiğimde.  O an aklıma geldiğinde tekrar canım yandı. 

4 yıl 5 ay önce bugün

Üniversite sınavı puanım açıklanmıştı.  İstediğim bölüm olan hemşirelik geliyordu.  Pınar teyze hafiften bağırarak seslendi .

"Kazandı mı ? Kazandı mı ? " Yanımda oturan kızı ve en yakın arkadaşın olan Aygül cevap verdi. 

"Kazanmış !" Herkes seviniyordu.  Ve birbirine sarılıyordu.  Sadece ben ve odada bulunan bir kişi mutlu gözükmüyordu . Ayağa kalktım ve ona kaş göz işareti yaptım.  Sahte bir gülümseme takınıp ;

"Baba ben kazandığım gibi ilk iş çocuklara şeker dağıtacağım demiştim-"
Daha sözümü bitirmeden babam ;

"Tamam Barış abinle gidin şeker alıp dağıtın "

Hemen yukarıya çıktım ve cüzdanımı aldım.  Beni kapıda bekliyordu.  Ayakkabılarımı giydikten sonra kapıdan çıkıp arabasına doğru yürümeye başladık.  Arabasını çok severdi . O sevdiği için bende coş severdim . Sevmemek mümkün mü bu güzel siyah arabayı.  Onunla birlikte ilk defa cansız bir şeyi bu kadar sevmiştim. 

Şoför koltuğun yanında yere oturdum . Arkama yaslandım ve sürmesini beklemeye başladım ama o bana bakıyordu.  Kafamı çevirdim ve ona baktım.  Yarım dakika bakıştıktan sonra kafasını çevirdi .

"Kemerini tak" dedi . Dediğini yaptım .

"Denizin oradaki yere gidelim " dedim . Arabayı sürdü.  Hiç konuşmadan 20 dakika dışarıyı izledim. Araba durduğunda karşımdaki denize baktım. Onun konuşmaya başlamayacağını anladım ve brn söze girdim. 

"Bir şey söylemeyecek misin ?"

"Tebrik ederim "

"Bu mu gerçekten "

"..."

"Susacak mısın hep Barış.  Elimde valizle gittiğimde de mi susacaksın.  Belki 4 yıl boyunca görüşmeyeceğiz . Sen hep susmak zorunda mısın Barış?"
Gözlerimden yaşlar akıyordu.  Eğer bir şey söylese her şey hallolacaktı.  Kafasını çevirdi . Yüzüme bile bakmayarak.

"Git Ezgi . Oku okulunu . Karşına benden daha iyi adamlar çıkacak" dedi . Bunu söylerken elleriyle direksiyonu sıkıyordu.  O da ayrılmak istemiyordu. Peki niye beni durdurmuyordu?

Aklıma gelen ihtimali düşünmek istemiyordum ama o böyle davrandıkça düşünmemek elde değildi.  Belki de gerçekten beni sevmemişti . Benim çocukça ilgim onun hoşuna gitmişti ve böyle davranmıştı.

"Umarım senin aksine beni gerçekten seven bir adam çıkar karşıma ." dedim . Arabadan hızlıca indim .

"Babamlara arkadaşını ziyarete gitti dersin " dedim . Arkama bakmadan yürümeye başladım . Hıçkıra hıçkıra ağlıyordum.  Beni sevmediyse niye seviyormuş gibi davranmıştı.  Niye beni öpmüştü? Duygularımla oynamak için miydi hepsi ? Bir parça eğlenmek için miydi ?

~

Bol bol yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın . Ayrıca olmasını istediğiniz sahneleri yazabilirsiniz.  🖤