Saat gece yarısına doğru ilerliyordu.
Sessiz ve karanlık bir odada sigarasından son bir nefes daha aldıktan sonra ayağa kalktı.
Yavaş adımlarla kapıya doğru ilerledi. Attığı her adım onun için âdeta bir nöbet gibiydi, nefes almasını zorlaştıran bir nöbet.
Kapıyı açtığında tüm vücuduna titreme getirecek bir soğukluk vurdu yüzüne. İşte yine oluyor, hayatı boyunca en çok nefret ettiği hissiyat yeniden bedenini sarmaya başlıyordu.
Derin nefes alarak kendini toparlamak için uğraştı. Yıllardır yaşadığı o evin birazdan kendisine uygulayacağı hissiyatları kaldırmak için hazırdı.
Evin genel hali bulunduğu oda gibi, karanlık ve ürpertici. Sonu gelmek bilmeyen uzun bir koridor, gıcırtılı merdiven, üstüne üstüne gelen soluk ve ruhsuz duvarlar. Bunları aşmak sanıldığı kadar kolay olmayacak. Cesaretini topladı ve ilk adımını zifiri karanlığı olan uzun koridora attı. Her iki yandaki duvarda anıları yer alıyordu. Tabloların içindeki anılar. Elleriyle kulaklarını kapattı ancak bu onun geçmişteki sesleri duymasına engel olmadı. Az kalmıştı, sonuna varıyordu o acı dolu koridorun. İşte sonunda merdivenler. Merdivenlerin gıcırtısı kimsesiz evde o kadar çok ses çıkarıyorduki beyninin içinde dönen o sesler kaybolmuştu adeta. Kenardan destek alarak aşağı kata vardı. Kendisini dışarı atmak için bir kaç adım kaldı artık. Var gücüyle kapıya vardığında tanıdık bir ses arkasından "Oğlum yapma, bu senin hatan değil." Sözleriyle durdurdu onu. O ses. Eskiden onu uyutan, onu sakinleştiren bu sese kendini zor bela toparlayıp bağırarak cevap verdi. "Hayır hepsi benim suçumdu anne.".
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Paranoya
Misterio / SuspensoAilesini kendi yaptığı bir hata nedeniyle trajik bir şekilde kaybeden Ares, kafasını ve benliğini toplamak için yaşamını değiştirmeye çalışır. Ancak kafasının içindeki sesler ve görüş açısı onu tamamıyla farklı bir yola sürükler.
