✨YORUM SINIRI : 300✨
koyuyorum çünkü hiç yorum gelmiyo diye çok üzüldğm😭😭
yazma hevesim kaçıyo böyle olunca..
-
madrigal - geçme artık sokağımdan
(medyaya koydum tüm bölümü bununla okuyun)
-
taehyung, gitarını boynundan çıkarıp kenara koyduktan sonra görüş açısını kapatan saçlarından kurtulmak için hafifçe alnına doğru üfledi ve mini sahneden aşağıya doğru indi.
jeongguk'un dakikalardır uzaktan uzaktan kendisini izlediğinin farkındaydı. kendisi de ondan farklı değildi.
söylediği tüm şarkılar onaydı. her bir melodi, her bir söz onun içindi. ve taehyung, bunu ona belli etmekten gram çekinmiyordu. şarkılarını söylerken gözlerini ondan bir saniye dahi ayırmıyor, hislerini bu şekilde dile getirmeye çalışıyordu kendince.
ellerini cebine koydu ve sigara içmek üzere dışarıya doğru adımladı. çok istiyordu jeongguk'un yanına gitmeyi, ama buna cesaret edemiyordu. işittiği sözler hâlâ büyük bir buhrandı içinde.
sigarasını sakince dudaklarına götürdü ve çakmağıyla bir güzel tutuşturdu. sigarasından çıkan cızırtı dudaklarında hafif bir tebessüm oluştursa da aniden gelen kapı sesi ile yüzü düz bir hâl almıştı. başını sola çevirdi ve kimin geldiğine baktı.
jeongguk'tan başkası değildi bu. orada öylece dikiliyor, sanki bir sonraki hareketini hesaplamaya çalışıyordu.
"öylece duracak mısın?" dedi taehyung sigarasından bir nefes çektikten hemen sonra. bunun üzerine jeongguk, kendine gelmiş, taehyung'un hemen yanında yerini alarak sırtını duvara yaslamıştı.
nasıl davranacağını kestiremiyordu, kafası bulanıktı. her şeyi nasıl düzelteceklerini düşünüp durmaktan beyni patlayacak gibi hissediyordu jeongguk. taehyung'u kırdığının farkındaydı, tam da bir şeyleri yoluna koymaya başlamışken saçma sapan tavırları ile taehyung'u kendinden uzaklaştırmış, onu kötü hissettirmişti. bu yüzden de kendini suçlayıp duruyor, tüm o sözleri taehyung'un aklından silmek istiyordu.
başını yere eğdi ve parmağındaki yüzüklerle oynamaya başladı. yüzüne bakamıyordu taehyung'un, göreceği ifadeden korkuyordu.
dün her ne kadar konuşmaları iyi bitmiş olsa bile aralarının tamamen düzelmediğinin farkındaydı, ve taehyung'un yüzündeki kırgın ifadeyi görmek onu daha da suçlu hissettirmekten başka bir boka yaramayacaktı, bunu çok iyi biliyordu.
"demek utanmayıp gelebildin." dedi taehyung hafifçe gülerek gözlerini önündeki boş sokaktan ayırmazken.
bunun üzerine jeongguk, kaşlarını hafifçe çatmış, sahte bir kızgınlıkla taehyung'a bakmıştı.
"neden utanacakmışım?"
taehyung sigarasından bir nefes verip ona doğru döndü. "bence sen sebebi çok iyi biliyorsun." dedi dün ona onu sevdiğini söylemesine gönderme yaparak.
bunu yapmayı deli gibi özlemişti. eskiden de jeongguk'a sürekli takılır, onu böyle sinir etmeden duramazdı.
"taehyung," dedi jeongguk uyarır tonda.
"tamam, bir şey demedim sakin ol."
"sakinim."
"güzel."
aralarında yeniden sessizlik oluştu. sadece yoldan geçen tek tük arabaların sesi dolduruyordu caddeyi. taehyung, sigarasından son bir nefes çekip söndürdüğünde jeongguk ona baktı.
