𝓡𝓸𝔂𝓪𝓵𝓽𝔂

Κεφάλαιο 10

Catalina pov

Η ωρα ειχε παει 11.

Αφου εφυγε ο Rafael μπηκα μεσα στο μπανιο.

Άνοιξα την βαριά γυάλινη πόρτα της μπανιέρας.

Έβγαλα τα ρούχα μου και το ρύθμισα στο πιο ζεστό σημείο.

Ένιωσα το νερο να καίει το δέρμα μου αλλα δεν με ένοιαζε.

Άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο να ξεσπάσει. Άρχισα να κλαιω με λιγμους χωρις σταματημό.

Έπρεπε να δείξω σκληρή μπροστά στο Rafael να μην πιστεύει πως δεν ειμαι έτοιμη να μπω στην μαφια. Να μην νομίζει πως τα συναισθήματα θολώνουν την κρίση μου. Αλλα δεν άντεξα αλλο. Οταν ειδα την μητέρα μου να βασανίζεται για να κανουν τον πατέρα μου να μιλήσει εχασα ενα χτυπο. Δεν αντεχα αυτη την εικόνα. Αλλα δεν μπορούσα να κλείσω βλέφαρο. Σαν να είχα χασει τον έλεγχο του σώματος μου.

Μετα απο αρκετη ωρα αφου ηρέμησα βγηκα απο το μπάνιο και πηγα να ετοιμαστώ.
Κατέβηκα κατω και βρηκα την Dolores στον καναπέ σκεπτικη.

"D τι τρέχει;"

Κοιτάει το κενο και δεν επικοινωνεί με το περιβάλλον.

"DOLORES;"

"ΑΑΑΑΑΑΑ. ΠΑΣ ΚΑΛΑ;"

Έπιασε την καρδια της τρομαζοντας κάνοντας με να αρχίσω να γελαω.

"Λεγε τωρα τι επαθες;"

"Θα σου πω αλλα θα το παρεις ψύχραιμα."

Της εκανα νεύμα να συνεχίσει να μιλάει.

"ΧθεςτοβραδυτοεκαναμετονTomas"

"Ε;"

"Ουφφφφφ. Χθες το βραδυ το εκανα με τον Tomas"

"ΤΙ"

Μου έκλεισε το στομα και μου ειπε να ηρεμήσω.

"Ωραια αυτο καλο δεν ειναι; Γιατι εισαι ετσι;"

"Γιατι το πρωι που ανοιξα τα ματια μου ειχε φύγει"

Αουτς

Μα τι μαλακας

"Και αν με βλέπει σαν μια απο τις πολλες; Και αν ηταν απλα μια ξεπέτα;"

"Τοτε αυτος χανει. Αν κατάφερνε να ειχε στο πλευρό μου μια κοπέλα σαν εσενα τοτε ειναι πολυ τυχερός άνθρωπος. Ο πιο τυχερός μην σου πω."

Dolores pov

Την αγκάλιασα και καθίσαμε μαζι στο καναπε τρώγοντας παγωτό και βλέποντας ταινια. Η ωρα πέρασε γρήγορα και εμεις δεν κουνησαμε ουτε το μικρο μας δαχτυλάκι.

Μπηκαν μεσα τα αγορια απο την δουλειά και οπως παω να γυρίσω το κεφάλι βλεπω το Raf να κρατάει το αναίσθητο και ματωμενο κορμι του Tomas. Τρεχουμε προς το μερος του και παμε να τον βοηθήσουμε. Μας φωνάζει να καλέσουμε στο γιατρό και ετσι εγινε. Μετά από την εξέταση ο γιατρός ειπε πως η πληγή δεν ειναι τοσο βαθια οποτε δεν υπάρχει κίνδυνος. Απλα εχασε πολυ αιμα με αποτέλεσμα να καταλήξει ετσι.

Περασαν καποιες ωρες και ο Tomas ακομα κοιμάται. Ο αδερφός μου ειναι στο γραφείο του και η Cat πηγε να πάρει τα φάρμακα του Τomas. Εγω απο την αλλη ημουν στο πλευρό του. Καποια στιγμή άρχισε να κουνιέται και άνοιξε τις μπλε θάλασσες που καθε φορά που κοιτάω χάνομαι μεσα τους.

"Εισαι μαλακας. Τα εκανες οπως τα μούτρα σου."

"Δεν ηξερα πως η πληγη ειχε τοσο ωραία χαρακτηριστικά "

Μετριόφρων οπως βλέπουμε το παιδι.

"Αστειο;"

"Ετσι λεω" Πήγα να φύγω.

"Dolores! Μείνε."

"Γιατί παρακαλώ;"

"Σε παρακαλώ..." Εμεινα.

Και αρχίσαμε να μιλαμε να κανουμε πλακα σαν δύο καλοί φίλοι. Αλλα αυτο ειναι το πρόβλημα. Πως εκείνος με βλεπει σαν μια καλη του φίλοι ενω εγω..... ενω εγω θελω ενα μελλον μαζι του!