Last Wish ✔

Chapter 17

16 Αυγούστου 2019

Αγαπημένη μου φιλενάδα,

Ο χρόνος μου είναι πλέον περιορισμένος. Πολλά από τα όμορφα γεγονότα, από τις μοναδικές καταστάσεις που ζει ο μέσος άνθρωπος δεν θα καταφέρω εκ των πραγμάτων να τις ζήσω. Δεν θα ολοκληρώσω τις σπουδές μου στην θεατρική σχολή, ούτε θα αποκτήσω παιδιά ή θα παντρευτώ. Γενικότερα είμαι υποχρεωμένη να υποκύψω στα βρώμικα παιχνίδια του θανάτου. Ποτέ άλλοτε δεν ένιωσα την ανάσα του στον λαιμό μου, τόσο κοντά, να προσπαθεί να με αγγίξει για να με φέρει κοντά του.

Στο παρελθόν βέβαια υπήρχαν περιπτώσεις που η θεραπεία αποτύγχανε και χρειάζονταν εκ νέου εξετάσεις, νέα φάρμακα, νέα αντιμετώπιση και νέα στάση ζωής. Ξεγλιστρούσα με τόση ευκολία από τα κατάμαυρα δίχτυα του θανάτου αλλά ως πότε; Δεν θα γλίτωνα για πάντα και το ήξερα. Οι αισιόδοξες προβλέψεις του γιατρού ότι θα ζούσα μέχρι τα σαράντα μου εξανεμίστηκαν μετά από μία νέα υποτροπή. Μετά από μία νύχτα συνεχών σπασμών και αφόρητου πόνου ήξερα ότι το τρέξιμο τελείωσε. Ο χρόνος μου έφτανε στο τέλος, η αντίστροφη μέτρηση ήταν μια ανάσα πριν το μηδέν. Πριν δεκαέξι μέρες ο γιατρός μου αποκάλυψε μια αλήθεια που ήδη ήξερα, ήδη την ένιωθα απλά δεν ήθελα να την αποδεχτώ. Ανέκαθεν ήμουν ένας δυνατός χαρακτήρας, πλήρως συνειδητοποιημένη για την συνέχεια της σύντομης ζωής μου αλλά μέχρι και ο πιο αναίσθητος άνθρωπος φοβάται μπροστά στην ιδέα του θανάτου.

Άλλωστε και εγώ είμαι απλά μία κοπέλα με όνειρα, οικογένεια και φίλους πρόθυμη να παλεύω για την ζωή μου μέχρι το τέλος. Τι διαφορετικό έχω από κάποια άλλη κοπέλα στην ηλικία μου; Εγώ δεν θέλω να ερωτευτώ, να αποφοιτήσω, να ζήσω μια σειρά από νέες εμπειρίες; Να είμαι ένας φυσιολογικός άνθρωπος με μία ρουτίνα και στο μέλλον μία δουλειά; Να συμπαραστέκομαι στους γονείς μου και να στηρίζω τον αδερφό μου στα δύσκολα εφηβικά του βήματα;

Όμως ναι έχω κάτι διαφορετικό και αυτό είναι ένα χρονόμετρο που τρέχει επάνω από το κεφάλι μου. Μία θηλιά γύρω από τον λαιμό μου που σφίγγει μέρα με την μέρα όλο και περισσότερο. Ποτέ δεν θα καταφέρω να είμαι μία απλή κοπέλα. Δεν μου δόθηκε αυτή η επιλογή και δεν ξέρω αν θα ήθελα να μου δοθεί. Όταν η ζωή σου στερεί μία επιλογή σου δίνει μία άλλη. Αυτό είναι το παιχνίδι της ζωής. Ένα σκάκι, μία παρτίδα, ένας βασιλιάς και μία βασίλισσα. Ρουά ματ σύντομα λοιπόν. Όμως αυτό θα το πω εγώ. Εγώ θα δώσω το σήμα στον θάνατο να έρθει να με πάρει στην αγκαλιά του.