Last Wish ✔

Chapter 4

3 Αυγούστου 2019

Αγαπητή μου φίλη,

Τα πράγματα σήμερα δεν θα εξελιχθούν όμορφα. Καταρχάς θέλω να ζητήσω συγγνώμη από τους γονείς και τους φίλους μου γι' αυτά που θα ακολουθήσουν.

Το απόγευμα αυτής της πανέμορφης και ηλιόλουστης ημέρας το πέρασα ολομόναχη παρέα με τις τρελές μου ανασφάλειες, τους αναπάντεχους πειραματισμούς και τις εφηβικές τρέλες. Η λίστα είχε δημιουργηθεί με βάση τις προσωπικές μου επιθυμίες, πράγματα που ήθελα να κάνω από καιρό, πράγματα τα οποία είτε είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω και το απέτρεψα είτε που ποτέ δεν είχα την ευκαιρία να κάνω. Η υπόσχεση που έδωσα στον εαυτό μου αφότου την δημιούργησα ήταν να μην διστάσω να την εκπληρώσω όταν θα ερχόταν η σωστή στιγμή.

Και εκείνο το απόγευμα στεκόμουν μπροστά στον θερμαϊκό, απέναντι από τον ήλιο και το βλέμμα μου ήταν καρφωμένο στο γαλάζιο του ουρανού. Πάντα υποσχόμουν πως θα ήμουν ασφαλής και το θέμα είναι πως εκείνη την στιγμή ήμουν αντιμέτωπη με δύο υποσχέσεις εξίσου σημαντικές. Λογική και συναίσθημα είχαν αρχίσει μια διαρκή πάλη μέσα μου, με μένα να περιμένω το αποτέλεσμα με αγωνία σαν να είχα ποντάρει όλα μου τα χρήματα στον νικητή.

Θα ζούσα λίγες μέρες ακόμα, μετρημένες και έπρεπε να πάρω ρίσκα. Εξάλλου ήταν ή τώρα ή ποτέ. Και επειδή το ποτέ ακούγεται κάπως απαισιόδοξο και απελπιστικό είχα αποφασίσει το 'τώρα'. Πήρα μια βαθιά ανάσα και ξεκίνησα να κατεβάζω ιδέες για το πως θα εκτελεσούσα το νούμερο τρία της λίστας μου.

Η Θεσσαλονίκη είναι μια μεγάλη πόλη που έχει τα θετικά και τα αρνητικά της. Υπάρχουν πολλών ειδών άνθρωποι και έτσι δεν θα δυσκολευόμουν να βρω τον τύπο ανθρώπου που εγώ έψαχνα. Πριν ξεκινούσα όμως την εξερεύνηση μου, έπρεπε να διευθετήσω ένα επείγον ζήτημα.

Πληκτρολόγησα ένα καθησυχαστικό μήνυμα στην μητέρα μου και το έστειλα. Αμέσως μετά αφού το ξαναέγραψα με μια πιο χαλαρή έκφραση, το έστειλα και στους τρεις φίλους μου -στον καθένα ξεχωριστά. Όλα ήταν έτοιμα. Κούμπωσα την ζακέτα μου μέχρι πάνω και ανέβηκα στο μαύρο ποδήλατο μου.

Τα πόδια μου έκανα πετάλι γρήγορα και έπιασα τον εαυτό μου να αναπολεί το παρελθόν. Διέκοψα με πείσμα εκείνες τις σκέψεις καθώς δεν ήταν η κατάλληλη μέρα να έρθουν στην επιφάνεια. Σήμερα ήταν μια μέρα ελευθερίας με ρίσκα, πολλά ρίσκα. Ευχήθηκα για μια στιγμή να είχα κοντά μου τις φίλες μου ή κάποιον γνωστό αλλά ήξερα πως αν επέλεγα κάποιον πιθανότατα θα του κατέστρεφε την ζωή η μητέρα μου, αφού μάθαινε από σένα φιλενάδα την αλήθεια. Άλλωστε ποια μητέρα θα επέτρεπε στο παιδί της να κάνει κάτι τόσο επικίνδυνο; Ακόμη και εγώ θα δικιολογούσα την αντίδραση της οποιασδήποτε μητέρας αν το παιδί της επέλεγε να κάνει κάτι τόσο επιπόλαιο.