Last Wish ✔

Chapter 9

8 Αυγούστου 2019,

Αγαπημένη μου φιλενάδα βρίσκομαι στην ταράτσα ενός σπιτιού. Και τώρα θα αναρωτιέσαι τι μπορεί να κάνει μια τρελή κοπέλα σαν εμένα στην ταράτσα ενός σπιτιού, σπίτι δεν έχει;

Δυστυχώς το σπίτι μου είναι μια μονοκατοικία που δεν έχει ταράτσα. Η ταράτσα έχει ιδιαίτερα οφέλη εκτός από το ότι είναι ένα εύκολο μέσο δολοφονίας. Πάντοτε οι ταράτσες με ηρεμούσαν. Έβλεπα την ταράτσα ως ένα μέσο για να έρθει κάποιος σε επαφή με τον απέραντο ουρανό με τους μικρούς λαμπερούς φίλους του. Τα αστέρια πάντοτε μου έδιναν ελπίδα. Όσα και να περνούν, συνεχίζουν να λάμπουν σαν να θέλουν να δώσουν σε αυτούς που τα βλέπουν την δύναμη της ελπίδας και της θέλησης. Ζούνε μια ρουτίνα κι όμως κάθε νύχτα βρίσκονται ξανά πάνω στον ουρανό χωρίς να χάσουν ούτε λίγο από την λάμψη τους. Το έργο τους είναι μοναδικό γι' αυτό και πολλοί άνθρωποι θαυμάζουν τα αστέρια και θέλουν να ταξιδέψουν ανάμεσα τους.

Ανάμεσα σε αυτούς τους πολλούς ανθρώπους ανήκω κι εγώ. Τα αστέρια από παλιά μου τραβούσαν το ενδιαφέρον και ένιωθα συνδεδεμένη μαζί τους καθώς γεννήθηκα νύχτα για την ακρίβεια τα μεσάνυχτα. Εφόσον κάθε βράδυ της ζωής μου ήταν έξω από το παράθυρο και μου κρατούσαν συντροφιά μέχρι να κοιμηθώ, έπρεπε κι εγώ να αφιερώσω μια νύχτα παρέα μαζί τους. Είχα κάνει την επιλογή μου. Αυτή η επιθυμία ήταν η κύρια, η πρώτη που μου είχε έρθει στο μυαλό όταν ξεκίνησα να την δημιουργώ. Ωστόσο το να κάθεται κάποιος σε μία ταράτσα ολομόναχος δεν είναι και το πιο ευχάριστο θέαμα. Γι' αυτόν τον λόγο είχα βγει από νωρίς στην αγορά. Πέρασα από όλα τα τοπικά μαγαζιά που πουλούσαν φαγητό και αγόρασα όσα περισσότερα διαφορετικά είδη υπήρχαν.

Μπορεί να σου φαίνεται λίγο παράξενο φιλενάδα αλλά το φαγητό είναι πολλές φορές ένας καλός φίλος που δεν πρόκειται να σε προσβάλλει ούτε να σε ενοχλήσει. Το φαγητό θέλει απλώς να είσαι καλά και να έχεις λεφτά να το αγοράζεις, όπως επίσης και να το καταβροχθίζεις χωρίς τύψεις. Εγώ θεωρώ το φαγητό ως ένα πολύτιμο δώρο που έχει απίστευτα ωραία γεύση. Επομένως αντί να καλέσω κάποιον από τους φίλους μου για να περάσει την βραδιά επάνω σε μια ταράτσα, πήρα φαγητό - και μάλιστα πολύ φαγητό.

Έβαλα σιγανά τραγούδια στο κινητό μου και ξεκίνησα να τρώω τα νοστιμότατα φαγητά που είχα ψωνίσει. Είχα τα μάτια μου καρφωμένα στα λαμπερά αστέρια, τα αυτιά μου ταξίδευαν στις μελωδίες μιας απαλής γυναικείας φωνής, η γλώσσα μου γνώριζε γεύσεις πρωτόγνωρες και μοναδικές. Όλες μου οι αισθήσεις ήταν σε εγρήγορση και η καρδιά μου απολάμβανε την κατάσταση στην οποία βρισκόμουν. Μετά από τόσο καιρό είχα καταφέρει να φτάσω σε μια κατάσταση απόλυτης ηρεμίας. Δεν αισθανόμουν ούτε λύπη, ούτε χαρά, ούτε είχα νεύρα, ούτε είχα τύψεις. Δεν μου έλειπε κανένας κι δεν έλειπα σε κανέναν. Τα είχα τακτοποιήσει όλα.