Bu Sen Değilsin... /~Draco Malfoy ile Hayal et~

Bölüm 28

Bölüm Şarkısı: Gökyüzünü tutamam.

"Y/n!" Arkamı dönmeden yürümeye devam ettim. "Y/n! Lütfen beni bir dinle." Hırsla arkamı döndüm. "Neyini dinleyeceğim be?! Sen benden habersiz binamı değiştirmemi sağladın!" Snape ellerini uzatıp kolumu tutmak istedi ama ben geriye kaçarak ondan kurtuldum. "Y/n, ben özür dilerim..." 

"Sen Harry ile beni ayırmaya çalışıyorsun..." Dedim dolu gözlerim ve titreyen sesimle. 

"Hayır hayır, öyle bir çaba içerisinde değilim!" Başımı iki yana salladım ardarda. "SEN BENİM BABAM DEĞİLSİN VE ASLADA OLAMIYACAKSIN!" Snape bana şaşırtıcı bir duyguyla bakıyordu. Sevgi, baba sevgisi...

"Bir gün beni kabul edeceksin. Y/n Lily Potter." Sonra beni kendine çekti ve sıkı sıkı sarıldı. "Bir gün Y/n Lily Severus." Benden bir karşılık alamayınca geri çekildi. "Hadi, şimdi odana git. Ama bir ihtiyacın olursa bir telefon uzağındayım bunu unutma kızım." Kızım... 

                                                        🍏

"Yine buradasın, yine yanımdasın." Draco'ya döndüm ve gülümsedim. "Evet, ama bir Gryffindor olarak değil." Durdum be gözlerinin içine baktım.

"Bir Slytherin olarak."

"Bir Slytherin olarak." Aynı anda söylemiştik. "Ay, tamam yeter bu kadar romantizim oyunum bölünüyor." Draco güldü. "Hiç değişmeyeceksin sanırım," Elini omuzuma attı.

"Değişmede zaten." 

Oyundan kafamı kaldırdığımda omuzumda bir ağırlık hissettim. Yüzümü o tarafa çevirdiğimde Draco'nun omuzumda uyuya kaldığını gördüm. "Çok şirin uyuyor." Elimi saçına attıp okşamak istedim. Sarı bir civcivin tüylerine benziyordu. Yavaşça elim saçlarına doğru gitti. Dokunduğum gibi haraket etmeye başladı tam elimi çekicektim ki eli bileğimi yakaladı. "Draco?" Dedim şaşkınlıkla. "Bir daha saçıma dokunma." Bu beni bozguna uğratmıştı. Bileğimi ondan kurtardım. "Tamam." Deyip önüme döndüm. Draco'da ayağa kalktı ve yatağa yattı. Sanırım kırıldım ona. Emin değilim...

"Kıs o oyunun sesini."

"Peki." Niye bir anda bana karşı böyle oldu? Anlıyamıyorum. "Kıs dedim sana o lanet oyunun sesini!" Bağıyordu... Bana bağırıyordu. "Kıstım ya! Ayrıca bana neden bağıyorsun?" Sinirle yatakta doğruldu. "Kapa çeneni." Gerçekten ne oluyor şu an? "Draco ne oluyor sana?!" Başını bana çevirmeden; "Hiç bir b*k olmuyor. Bu benim." Sinirle güldüm. "Sen busun doğru! Lanet bir Malfoy! Nasıl olurda senin değişeceğini düşündüm ki ben!" Sinirle odadan çıktım.

                                                       🍏

Tak tak tak.

"Kim o?"

"Ben, Y/n. Kızın..." Kapı öyle hızlı açıldı ki rüzgarıyla üşüdüm resmen. "Y/n, bir şey mi oldu?" Kafamı kaldıramıyordum bile. Neden Harry'e gitmedim bilmiyorum. Ama o an içimdeki dürtü beni Snape yönlendirdi. "Neden geldiğimi bende bilmiyorum. Ama sakınca olmayacaksa biraz zaman geçirebilir miyim burda?" Snape gülümsedi ve eliyle içeri gel hareketi yaptı. "Tabii, buyur gel."

"İyi olduğuna emin misin?" 

"İyiyim." Sesim titrerken buna ben bile inanmıyordum. "İçine atmayı bırak y/n. Sal gitsin." Sonunda kendimi tutamadım ve ağlamaya başladım. Elimle yüzümü kapatmaya çalışıyordum. Snape hiç tereddüt etmeden bana sarıldı. Bu sıcaklık, baba sıcaklığı. Çok güzelmiş...

"Kim üzdü seni?" Kafamı kaldırdım ve ellerimi yüzümden çekip göz yaşlarımı sildim. "Draco ile kavga ettik." Snape bana birkez daha sarıldı.