" නිවීසැනසිල්ලේ කල්පනා කරන්න ඕනෙ නෑ... මට එයාව මතක් වෙනවා. " මම කිව්වා.
" මට ඒ දවස් මතක් වෙනවා. හරියට මාව ඇතුලෙන් හිර වෙලා වගේ. මම දේවල් වෙන්න පුළුවන් විදිය හිතුවා. මම දන්නවා අපිට මහන්සි කියලා, මට ටේයොන්ග්ව ඕනේ කියලා කියාගන්න බැරි තරමටම මම දුර්වලයි. මේ කිසිම දේකට හරි තේරුමක් නැහැ තමයි. මම ඒකක් හොදටම දන්නවා.
මට මේ වෙලාවේ ඇත්තටම ඕනේ වෙන්නේ මගේ feelings ගැන ඔයාට කියන්න. මගේ වේදනාව ගැන ඔයාට කියන්න. මේ මොහොත ගැන ඔයාට කියන්න...." ඒලියෝ හිටියේ මගේ ඇස් දිහා බලාගෙන ..... අපි හෙට විවාහ වෙනවා කියන දේ මට දැනුනේ නැහැ.
" මම දන්නවා වස්තුවේ ...... " ඒලියෝ මගේ නලලට හාද්දක් තිබ්බා. එයා කැමතියි මම හිනා වෙනවට. එයා කියන්නෙ ඒක පළමු දැකීමෙන් ඇති උන ආදරයක් කියලා ...
" එයා මගේ ' කියන ආත්මාර්ථකාමි හැගීම මට අයින් කරගන්න බෑ . ජීවිතේ අමාරුම තැන් වලත් එයාගේ අතින් විතරක් අල්ලගෙන ඉන්න මට තවම හයිය තියනවා. ඒත් .... ඉන් පස්සේ ඒ ජීවමාන හෝ මාරාන්තික හැගීමෙන් මට දවසක මිදෙන්න පුළුවන් වෙවී ද කියලා මම දන්නැ. මට එයාට ආදරේ කරන එක නවත්තගන්න බෑ ... ඔයා ඒක දන්නවා ...... එහෙම නෙද"
ඒක හරියට පාපොච්චාරණයක් වගේ උනත් මම මගේ ස්වාමිපුරුෂයා වෙන්න ඉන්න කෙනාට තවදුරටත් ආදරෙයි ද නැද්ද කියලා කල්පනා කරන්න ගියේ නැ. මොකද මම ඇත්තටම එයාට ආදරෙයි . මම ටේයොන්ග්ට ආදරේ කරනවා කියන දේ සදාකාලීකයි. ඒලියෝ කියන විදිහට හැගීමකට කාලයක් නැ. ඒකට අවශ්‍ය අවස්ථාවක් .
හරියට එයා මට ආදරේ කරනවා වගේ.
මම එයා ගැන හිතනවා වගේ....
දැන් මාස ගොඩක්... තප්පර කල්පයක්...
ටේයොන්ග් මගේ මතකෙන් ටික ටික බොදවෙලා යන්න හදනවා ... හරියට illusion එකක් වගේ. මට බයම මට එයාව සම්පුර්ණයෙන්ම අමතකවෙලා යයිද කියලා... ඒත් මම එයාට පොරොන්දු උනා. එයාව මතක තියා ගන්න මම විතරක් එයාට පොරොන්දු උනා....
මම ඒලියෝගේ ආදරේ පිළිගත්ත දවසේ රෑ... ඒ අපේ විවාහයට බොහෝ කාාලකට කලින්..... එදා ටේයොන්ග් සම්මුඛ සාකච්ඡාවකට සහභාගී උනා. මම හිටියේ ඒලියෝ එක්ක තුරුළු වෙලා සෝපාවට ගුලි වෙලා රූපවාහිනී තිරය දිහා බලාගෙන .
DU LIEST GERADE
Petrichor
Fanfiction" ඔයා මගේ හදවතේ ඉන්නකොට ඒ වගේ තමයි මට " මම දිග දවසක මෙහා කොනෙ වැඩ ගොඩක් පැත්තකට දාලා ඔහෙ පෙරළිලා ඉන්නකොට, දිග කල්පනාවක ලොකු වෙහෙසකට පස්සේ උනත් ඔයා ඇවිත් මාව තුරුළු කර ගන්නවා. හැම වේදනාවම දියවෙලා ගිහින් සංසාර ගමනේ අතීතයට එකතු වෙනවා. මට සැනසීමෙන් නිදා...
