Kalbimin sızlamasını o kadar iyi duyuyorum ki o kadar acıyo ki kalbim neden böyle oldu bilmiyorum ama ne sen suçlusun ne ben ....
Kim haklı onu da bilmiyorum ama bir öfkeye mahkum ettik herşeyi cehennemde yaktın bu kalbi .
Biz yaralarımızı gülümseyerek sararız beni yalnız bıraktın bana daha kim gülecek neden gittin ? Neden ?. Kim gülücek bana artık kim sarıcak bu kalbi o kadar seviyorum ki senin ismini duyduğumda gözlerim doluyo , gözlerim acıyo .
Gözlerine baktığımda kalbinin derinliklerine daldığım tek kişisin sen sevgili sen benim herşeyimsin .
Bazen insanlar bir ilişki için yorum yapar ya onlar çekemeyenlerdir aşk 'ı kimse çekemez çünkü kimse yaşayamaz biz kimse olmadık çünkü biz aşkı her zaman şekillendiren olduk biz seninle her zaman koşan olduk aşk emek ister bunu biz ona verdik .
Bazen o kadar mutsuz oluyor ki insan sana gelip biri birşey soruyo anlamadan " evet " dicek kadar kendinde olmuyorsun aşk yolda yürürken sana birinin gelip " sen sarhoş musun ?" demesi kadar uyuşturur insanı aşk sensin sevgili ..
Evet belki bazen olmicaksın yanımda ama kalbin hep kalbimin yanında evet belki kızıp gidiceksin bana ama ya kalbin? O neden hep benimle neden ?
Seni o kadar çok seviyorum ki sevgili şuan beni yalnızlığa hapsettin yüreğin varsa sevdiklerini yaşarken öldürmezsin. Eğer yüreğin yoksa yaşayanlar senin için zaten ölmüştür. Şuan belki ben yalnız kaldım ama hayallerim , yeminlerim , sözlerim bunlar beni güçlendiriyor ve ben her zaman dua ediyorum ve ben bu kadar aşığım ama sen gidicek kadar acımasız .
Şimdi seni sana emanet etmek isterdim ama inan ki ben daha iyi bakarım sana sen şuan yokken bile hayatımda ...
Aşk yine bir yolunu bulur sevgili
" Seni çok seviyorum prenses "
