Hayat insanı bazen çok zor durumda bırakır ve bu durumda ne yapacağını bilmezsin kimse yanında olmaz aşık olduğun kız bile ve herkese derdini anlatırsınız kimse inanmaz . O kadar karmaşık durumun içinde boğulursunuz ve aşk sizi yine yolunuzdan çeviremez. Evet. Şuan belki bekliyorum seni belki senin rüyalarında kıyı da köşede nöbetini tutuyorum. Çünkü ben seni çok seviyorum sen benim herşeyimsin...
Ama sen bana inanmadın kalbinde yattığım... Sensiz hayata tutunmak sensiz yaşamak o kadar anlamsız ki anlatmak mümkün değil prenses .
Sen bize söz vermiştin bırakmak yoktu " hani prenses neredesin? "
Bırakacaktın da neden aşık ettin bu kalbi neden ?. Sen gittiğinde bu kalp yaşamıyor bu bedenin yaşamasına ne gerek var gel katilim bedenimide öldür. Her güzel şarkı bitiyor ama hiç bir şarkı ölmüyor. Ey benim acımasız katilim ; yaşanıp da bitenlerden daha acıdır yaşamadan bitenler . Biz yaşadık ve şuan acı çekiyoruz.
Kalbinda nöbet tuttuğum nolur gel nolur daha fazla öldürme bu kalbi sensiz yaşayamam ben .
Ben her mevsim gelişini bekliyorum her zaman daha farklı gelişini sen bu kalbin kanayan açık yarasısın ben her zaman bu kalbe seni sardım her zaman sen yaralarımı kapatan oldun sensiz bu yaralar durur mu prenses ?
Bu kalp seni çok özledi sen benim her zaman çiçek bahçemde ki açan beyazım , kokanım , göz bebeğim oldun sen bu bahçenin bu kalbin " kardeleni " oldun .
Sen benim hayatımın anlamı oldun sen bu dünyada bana gözüken en güzel prenses en güzel kardelen oldun ...
Kalbinde nöbetini tuttuğum artık beni yalnız bırakma bana inan ben seni çok seviyorum . Sen bu alemde kitapların kelimeyle insanların sözleriyle anlatilmicak kadar güzel prensesisin sen benimsin .. Evet sen şuan uyuyorsun ben nöbetini tutuyorum prenses .
" Seni çok seviyorum nöbetini tuttuğum "
