Because you're the Meaning

Chapter 8

    He's carrying me right now pauwi ng bahay.

After what happened.

I'm in his back, This kind of attachement is what i missed the most however silence like this is something im not really used to and it makes me sad.

His just walking naturally, tila ang gaan gaan ko lang para sa kanya.

 
  *Awkward silence
 

I signed in sadness.

 
   Ano bang nakain mo at bigla kana lang napasugod sa bahay huh? tapos Hindi kapa nag iingat...

Seryosong sabi nito, na tila pinapagalitan ako, pagbabasag niya rin ng katahimikan naming dalwa.
 
   At ganung kaaga pa and without you thinking na may online class ka, so ano? Late kana naman, Youre such a stubborn.

 
   Sa lamig ng pakikipag usap niya saakin. Parang kinukurot ang puso ko. Pero andoon ang kaunting saya dahil kinakausap niya ako.
 
   If wasn't important, gawin mo na lang sa ibang ara-----------

Sumabat na ako sa pinagsasabi niya
 
Its important! you know, you don't have any idea....why I came... i just wanted to say‐‐—
 
Humigpit ang yakap ko sa kanya, and leand my head on his back.
 
   "Belated happy birthday "

Im already emotional when i stated that words.
 
Saglit siyang natigilan. Bahagya nito akong sinilip by his peripheral visions.

He sighed
 
   Sana tinaype mo nalang saka sinend saakin... he replied coldly.
 
  Nagpatuloy na kami, nasa tapat na rin lang kami ng bahay. Pagpasok agad niya na akong idinertso sa room ko.

Wala akong ibang ginawa kundi sundan ng mata ko ang bawat galaw nito.
 
  For god sake, what happened to you gracia?! Ano ba yan, Ni hindi ka nga nagpaalam saakin kung saan ka pupunta. Bulalas ni Mama.
 
  Don't worry tita, okay na din yung ankle niya.. Kailangan niya lang po ipahinga...
 
   Ai naku jusmiyo, bat ka kasi nagtatakbo kanina?  salamat Natalie,

Mom sighed,

Pano nalang kung wala si natalie anak?

Kumain kana ba Natnat? Mom asked, 

Okay lang po ako tita, sagot naman niya.
 
   Tapos ibinaling ulit ni mom ang atensiyon nito saakin.
 
  Di ka kasi nag iingat anak eh!
 
Ahh tita, I'll go ahead na po, may gagawin pa po kasi ako.
 
  Huh? May important matter ka ngayon?
 
Nabigla ako sa reaction ni mom.
 
   Ah? Bkit po tita? Nat asked wonderingly
 
Kita ko ang disappointment sa mga Mata ni Mom.
 

Bakit anong meron mom? Nagtataka ko ring tanong.

  Ahh wala Natalie, oh cge since importante naman yun, sure you can go now.
 
Napango si natalie.

Okay po tita, Salamat, but if theres something i can do between my schedule Im just once call away tita. He replied with a smile.

 
Then he left, after saying those words.
 
  Bakit? Anong meron? I asked again full of curiosity.
 
Naupo si mom sa corner ng kama ko.
 
I must be leaving by now grace, but––
 
What?! I reacted
 
Ikaw kasi, sasabihin ko na sana kaninang umaga, pero anong ginawa mo? Kumaripas ka ng takbo, tapos di ko alam na matatagalan kapa.. Hay naku naman anak.

Napailing iling si mom.
 
.... Honetly I had an important business to attend, 3 days akong mawawala  but it seems I need to cancel it. Because of y---------
 
  No! No don't have to cancel it mom, I'll be fine here alone, alam ko kung gaano kaimportante yan sayo, like what natnat have said, just a few rest, gagaling na din po ito.. Di na naman po kasi siya magang maga ngayon. Promise, I raised my hand with a smile.

I convinced my mom with my statement, therfore natuloy siya since shes completely prepared about it.

  So Yun, before mom left, she gave me a warm hug.

 
  Fast forward.

 
  Ugh! May paper is still blank.

 
I hate this, history is giving me a hard time..  Pinaglalaruan ko lang ang ballpen ako... Blangkong blangko ang papel ko at maging ang utak ko, Kaasar I can't even start a single word, cause I doubt so much. I'm not good doing this stuff...
 
Napasubsob ako ng mukha ko sa unan ko..

Pakiramdam ko pagod ako kahit wala namang akong ginawa kundi maupo at mahiga sa kama.. Haissst

Saglit pa, nakaramdam ako ng gutom. I signed
 
  Sinong Hindi magugutom, na Hindi nga ako nakapag breakfast.
 
  Tiningnan ko ang paanan ko...
 
Siguro okay na rin to.. Sabi ko sa sarili ko.

Kasi naman, nagulat ako sa pagdating niya... i murmured
 
  Kaya kahit kabado, ay sinubukan kung ibaba ang mga paa ko sa sahig. 
 
  Okay, kaya mo yan grace, dahan dahan lang sa paglalakad.. Dagdag ko pa...
 
   Inhale... Exhale...
 
Pagkatapos kung gawin yun.
 
   Paika ika, pero dahan dahan akong naglakad palapit sa pinto. Hanggang sa marating ko ang hagdan.
 

Hay grabe, walang katao tao ang bahay, super plain. Maliban nalang talaga saakin.
 
So yun nagpatuloy na ako sa pag step pababa ng hagdan... Ang bilis ng tibok ng puso ko. Pero kaya ko naman, mahigpit lng ang kapit ko sa vanister
 
After a decade.... chourr
 
  Hanggang sa matapos ko at makababa ako.
 
Hay salamat, you did it Gra--------
 
What are you doing??!!

Ay BUTIKING DILAT!!!
 
  Nagulat ako sa bigla nalang pagsulpot ng boses nito.

He seems disappointed again.

I took a deep breath...