Hυɳƚҽԃ Dɾҽαɱʂ [Yizhan] ✎by,Saaki... ✔️

_16_🪶

Xiao Zhan's pov :

ආයෙම යීබෝ ගගායි මමයි මූවි එකක සීන් එකක් වගේ මූනට මූන බලන් ඉන්නවා. ඒ අතරෙ මම කළේ එයා දැන් ටිකකට කලින් කිව්ව දේ මොකක්ද කියලා මොලේට දාගන්න උත්සාහ කරපු එක.

" ඒ දේට ගෙවන වන්දියක් විදියට මම ඔයාට ජීවිත කාලෙටම ඇති වෙන්න ආදරේ දෙන්නම් කිව්වොත් පිළිගන්නවද චාන්...... "

ඒ වචනයක් ගානෙ මගෙ කන්දෙක ඇතුළෙ දෝංකාර දෙනකොට ඊයෙයි අදයි විතරක් මුණ ගැනුණත් මේ කඩවසම් ලස්සන, ළඟ ඉඳගෙන ඉන්නකොට පවා ආරක්ෂාවක් දැනෙන පුංචි දොස්තර ගැන මගෙ හිතේ තිබ්බ හැඟීම් ඔක්කොම එක තැනකට එකතු කරලා නමක් හදාගන්න පුලුවන් වුණා. මං හිතන්නෙ ඒක ගැලපෙනවා...

' ආදරය ' ඔව්......

' මමත් එයාට ආදරේ කරන්න පටන් අරන්.. එහෙම නේද... '

ඒත්...

.

.

මං ලෙඩෙක්. හදිසියේ හරි මගෙ ජීවිතේට මොනවහරි වුණොත්. එතකොට කොහොමද.. මම හැමදාම එයා එක්ක ඉන්නෙ. යීබෝ ඒක දරාගනීවිද. එයා වෙන කෙනෙක් ළඟට යයි.

කමක් නෑ පේන්නෙ නෑනෙ මම ගිහින් නෙ එතකොට. එයා සතුටින් ඉන්න ඕනි. මම එයාට ඇත්තට ම ආදරේ නම් මම යීබෝ ගගාගෙ සතුට ගැන හිතන්න ඕනි. ඉතින් මාත් එයාට ආදරෙයි. ජීවිතේ තියනකම් වත් ලෝබ නැතුව එයාට ආදරේ දෙනවා.

.

.

.

" පිළිගත්තා....... "

" හාහ්............ "

" ඔයාගෙ මිස්ටේක් එකට ගෙවන්නම් කිව්ව වන්දිය මම පිළිගත්තා... ඉතින් ගෙවන්න කැමතියිනෙ...... "

" චාන්....... ඔ..... ඔයා.... ඔයත් මට ආදරෙයි නේද ඒ කියන්නෙ...... "

" කවුද එහෙම කිව්වෙ...... මම කිව්වෙ ඔයාගෙ වන්දිය ගෙවන්න කියලා.... මමත් ඒක ආපිට ගෙවන්න ඕනි කියලා නියමයක් නෑනෙ.... "

" ඒත්...... එතකොට....... *sigh*...හ්ම්ම්.. ඒකට කමක් නෑ මැණික...... මගෙ ආදරේ ඔයාගෙ මෙන්න මෙතනට දැනුණ දවසට මට කියන්න..... එතකම් මම වන්දිය ගෙවන්නම්..... මට හැමදේටම වඩා සතුටුයි ඔයා ඒක ප්‍රතිකේෂ්ප නොකරපු එකට..... "