impossible love || minsung

[9] - [Özür Dilerim Sevgilim. Seni Sevdiğim İçin Özür Dilerim...]

"Jisung.. Sevgilim. Çok özür dilerim. Her şey bir anda olup bitti. Kim ne dedi ne yaptı anlayamadan olup bitti her şey. Artık dayanamıyorum. Bilmeden, istemeden bir insan öldürdüm ben... Bunu sana söylemeliydim. Belki her şeyin üstesinden beraber gelirdik. Ama olmadı... Benden tiksinmenden korktum. Benden korkucak olmandan korktum. Seni o hâlde görmekten korktum ben. Ben kendimden korktum Jisung...

Seni o kadar çok seviyorum ki sana dediğim her şey yalandı. Senden uzak kalmak istemiyorum. Aksine sensiz yapamıyorum ben. Sen olmadan yaşamak istemiyorum. Ama görünüşe göre sen, ben olmadan yaşamak zorundasın. Bunun için de çok özür dilerim...

Seni sevdiğim için özür dilerim. O gece seni öptüğüm için özür dilerim. Sana hayır diyemediğim için özür dilerim. Ve seni yalnız bıraktığım için özür dilerim. Her şey için özür dilerim sevgilim...

Olur da başka birini seversen anlarım. Hiç gücenmem, alınmam, üzülmem. Aksine beni unuttuğun için sevinirim. Ama kökten unutma beni.. Yalnız kalırım.. Üşürüm ben sensiz...

Daha yapacağımız çok şey vardı oysaki. Beraber yüzmeye gidicektik. İlk yağan karı beraber seyredicektik. Beraber Dünya turuna çıkacaktık. Oysaki bunları seninle hiç hayal etmem gerekirdi. Benim yokluğumda bunları düşünüp üzülmeni istemem. Ama sen ben olmasam da Fransa'ya git, gez. Çok merak etmiştin oraları. Ordaki aşıklar köprüsüne benim yerime kilit takmayı unutma lütfen...

Her şeyden önce şunu bilmeni isterim ki ben canavar değilim. Sadece kendime hakim olamadım. Özür dilerim sevgilim.. Seni sevdiğim için özür dilerim..."

Minho ağlayarak yazmış olduğu mektubu sonunda bitirmişti. Üstünde göz yaşları olsa da umursamadı bunu Minho. Güzelce katlayıp bir zarfın içine yerleştirmişti. Üstüne ise "Güzel Sevgilime..." yazmıştı.

Şu an saatler önce gelmiş olduğu evinin bodrum katındaydı. Tavana yerleştirdiği bir ip sallanıp duruyordu. Sanki 'hadi artık ne bekliyorsun' dermiş gibi..

Minho derince nefes aldı. Göz yaşları dinmemişti hâla.

Sandalyeye çıktı. Başını ipin arasına yerleştirdi ve iyice sıktı. Ellerini ise daha önceden bileklerine yerleştirdiği bir başka ip ile iyice sıktı. Ayakları altındaki sandalyeyi ittirerek artık geri dönüşü olmayan bir yola girmişti bile.

Yavaş yavaş nefes alışları azalıyordu. Gözleri kapanıyordu.. Zamanı az kalmıştı. Belki 1 belki 2 dakika. Ama o sırada bir ses duydu. Sevgilisinin, Jisung'un sesi. Dışardan geliyordu. Kapıya olabildiğince gürültülü bir şekilde vuruyordu... O sırada ağzından şu sözler döküldü Minho'nun

"Seni seviyorum Sevgilim.."

Ölmeden önce sesini duymak gülümsetmişti Minho'yu. Keşke yüzünü de görebilsem demişti ama artık her şey çok geçti. Minho hareketsiz bir şekilde ipe asılı duruyordu...

Minho için hayattaki her şey durmuştu. Kalbi, beyni, tüm hayati organları çalışmayı durdurmuştu.. Sadece kalbinin bir kısmı 'Jisung' diye atıyordu. O da Jisung'un Minho'yu asılı bir şekilde görmesi ile son bulmuştu. Minho huzurlu bir şekilde uyuyordu artık. Kabus görmeden, kesintisiz bir uykuya dalmıştı...

---

Oy ve yorum lütfen... <3