How It All Started (Series 1)

Chapter Five

***

Flashback ( December 2014)

Three years after Papa died, ako ang tumayong pangalawang ina't ama ni Jill at Tricia, because Mama got busy dahil kailangan niyang magtrabaho para sa amin and I understand that. I never had a chance to mourn when Papa died, siguro in his first week, pero ng magsink in na sa utak ko lahat ng nangyari parang automatic na rin na nasabi ko sa sarili ko na, "Hindi ka dapat maging mahina dahil ikaw yung panganay, ikaw lang ang kakapitan ni Mama ngayon."

Hands on mom si Mama, pero mula nong nawala si Papa kahit anong pilit niya sa schedule niya para samahan si Jill o Tricia sa mga competition or normal days na kailangan siya ng mga 'to, nahihirapan na siya sa schedule, kaya minsan ako na umaako kahit hindi niya man hilingin.

"Salamat, Ate." That's what she always said to me at the end of the day, hindi ako nagreklamo kahit pagod na rin akong pagsabayin ang trabaho at pagkuha ng mga requirements dahil nakaplano na rin kaming it-take ko na ang degree ko sa Harvard's.

Feeling ko wala akong karapatan magreklamo man lang dahil alamang kong doble ang hirap na pinagdadaanan ni Mama kaya as long as kaya ko hindi ko pinaparamdam sa mga kapatid ko na may kulang o nabawasan sa amin, dahil alam kong pinupuna ko 'yon sa abot ng makakaya ko

And I'm so grateful that I have Vince with me since day one, alam niya kong ano ang mga hirap ko at hindi niya pa rin ako iniiwan kahit na minsan ako naman ang may pagkululang sa relasyon namin dahil busy ako sa pagpuna para sa mga kapatid ko.

Today we are celebrating our 7th year, madaming nagsasabi na kasal na lang ang kulang sa amin, pero hindi muna yan ang iniisip namin.

"Love are you listening ba?" I looked at him and shyly smile, dahil kanina pa ako nakatingin sa cellphone ko habang nagk-kwento siya. We are here at our favorite, tumingin ako sa kanya guilty dahil dapat sa amin ang gabing ito pero ito ako at nagrereply sa messages ni Jill sa akin, nagpapatulong project niya.

"I'm so sorry, Love. What's that again?" I asked him and finally put down my phone.

"Wala, nevermind." He start eating again, alam kong nagtatampo na siya kaya I reached his hand and squeezed it.

"Mahal, I'm sorry si Jill kase nagpapaturo lang and I also texted Tricia na hindi ko siya masusunod ngayon dahil sa condo natin tayo matutulog." Which is true, I also think I need a break from everything that is happening lately. Pinapayagan na naman ako ni Mama to stay on his condo dahil may tiwala siya sa amin at alam niya na si Vince lamang ang pahinga ko if everything gets heavy at hindi ko masabi sa kanila.

"Totoo ba yan? Baka alibi mo lang para hindi ako magtampo. It's our day today and 7 years ko pa rin kakompetisya sila Jill." He pouted, cute.

I know it's a joke pero I still feel guilty pa rin na minsan nawawalan na rin ako ng time sa kanya dahil mas kailangan kong tutukan ang mga kapatid ko, kahit nga sa sarili ko wala na akong oras. Si Vince na rin minsan nagpapaalala sa akin magpahinga dahil nakakalimutan ko na pala.

It's midnight when we go to bed pagkatapos naming manuod ng movie. Ganon lang kasimple ang pagcelebrate namin since ayoko rin naman na grabe yung celebration ganon din siya, sapat na sa amin na magkaroon ng oras at magkasama sa araw na 'to. Totoo nga ang sabi nila na habang tumatanda tayo mas nagiging importante ang oras kahit gaano pa kaikli yon, basta't kasama mo ang mahal mo sa buhay.

I was about to close my eyes when suddenly Vince hug me and place something above my stomach, it's a hand written letter.

He never failed me when it comes to this things. Alam na alam niya kung ano ang gusto ko at isa na roon ang hand written letter. Simula pa lang bata gustong gusto ko na ng mga ganon, yon' daw ang namana ko kay Papa because he also love that too.

Vince always give me a letter especially when days like this, pero kahit naman normal days nagbibigay pa rin siya lalo na if alam niyang wala ako sa mood.

"Thank you, Mahal. I love you!" I faced him as I put the letter in the side table, bukas ko na babasahin baka maiyak na naman ako.

He leaned closer to kissed me on lips, and when our lips collide, I feel butterflies, always.

Our kisses last for a minute and I was about to let go when he grabbed my nape and deepen' the kiss. I let out a moan between our kisses, and I felt his hand travel on my curves, kinakabahan ako sa susunod na mangyayari but I just let it flow. Kahit ngayon lang, pipiliin ko kong ano ang gusto namin.

I woke up tired the next morning and I felt pain down there. I blushed when I remember what happened last night. Our first.

Naligo ako at naghanda na for work today, wala na rin sa tabi ko kanina si Vince, paglabas ko ng kwarto naabutan ko siyang naghahanda ng breakfast namin.

"Good morning, Love. How are you?" He hugged me and kisses me.

"Good morning, I'm okay, just tired." I seated in front of him and he served me.

"Sabi kase sayo isa lang e." Hinapas ko siya at natatawa pa rin siya sa kalokohan niya.

"Tumigil ka nga, kumain kana dyan." He gave me a flying kiss and we ate.

Ang dami niyang kinikwento habang kumakain kami ng biglang pumasok sa isip ko ang maaring mangyari because of what we did last night, hindi ko pinasisisihan yon' but I know we both are not ready sa mga possibility.

"Love" I called him.

"Yes? What's that?" I can see, he's worried.

"What if I got pregnant?" Natatakot ako, dahil ayokong malaman or kung ano ang magiging reaksyon ni Mama.

"We are at the right age na naman, Mahal. At isa pa paninindigan kita, Aiks. I always see my future with you, Mahal." He gave me assuring smile and kissed my forehead.

———

2 Months has passed and I am here now at the office feeling unwell, hindi ko rin alam but at the past few weeks hindi maganda ang nararamdaman ko lalo na pagkagising ko, nasusuka ako o di kaya nahihilo.

Napatayo na naman ako at tumakbo sa  cr dahil bumaliktad na naman ang sikmura ko, I thrown up sa toilet bowl, when I suddenly remember something.

Hindi kaya, hindi naman siguro.

Hindi, hindi pwede.

I washed my mouth and face, naluluha na ako dahil sa kaba.

I call my best friend, Alliyah that I need something to confirm this.

Wala pang isang oras nasa opisina ko na siya at dala ang kailangan ko, she looked at me worried.

"Hey, kahit anong result I'll be happy and I will always be here for you ha." She held both of my hands and gave me a hug. I know I always have her and I am the same with her too.

I took the plastic she gave me and I locked myself sa cr, sabi ko lalabas na lang ako pag okay na kaya na hintay na lamang siya sa labas.

I took out the 5 pt and I used the first one. Sobrang kabado ko habang hinihintay ang result. Hindi ko alam ang mararamdaman halo-halo ang emosyon ko ngayon.

Anong iisipin ni Vince? Nila Mama? At ng mga tao, lalo na at tatakbong Vice President si Mama.

Hindi lamang yon ang iniisip ko kundi pati na rin si Papa sa taas. I can't disappoint him.

Closed eyes, I get the first pt above the sink and I slowly open my eyes to see the result.

Two lines.

-🌷

———

Hi readers (If meron man)! More flashback tayo sa next chapters muna para alam niyu ang past ng dalawa. Thanks and have a goodnight!😙