Chapter Eighteen

294 11 2
                                    

***

"I guess we're all set?" I heard Tita Risa said. Ready na ang lahat, tapos na rin kaming magshoot. Our wedding coordinators called us earlier na okay na rin sila sa simbahan. Vince will arrive there before me, tapos susunod kami.

"Labas muna kami." Tita Risa said when Mom's sisters whispered something, "Will gave you muna time." They said.

"Are you okay?" Mama asked habang inaayos niya ang viel ko, napangiti ako when she gave me a forehead kiss.

"Kinakabahan ako na excited, Ma." I said and faced her.

"Ganyan din naman lahat ng ikakasal, pero pagnakita mo na siya mamaya mawawala din 'yan." She gave me an assuring smile.

"Kung nandito sana si...si Papa siguro mas kinakabahan siya sa akin ngayon." My voice cracked pero tinago ko ito sa pagtawa ko ng mahina.

"I'm sure she's watching you, andito lang naman siya palagi sa atin, hindi nawala si Papa." Mama said pointing my heart.

"Thank you, Ma. Salamat sa lahat-lahat. I love you." I gave her a hug.

"Mahal na mahal din kita, Anak."

———

Ilang minuto na lang aalis na kami mula sa hotel papuntang simbahan magkasunod lang naman ang sasakyan namin ni Vince pero mas mauuna sila. We're waiting for their signal na lang para makaalis, nasa loob na rin ako ng sasakyan kasama si Mama. My two sisters ay nasa simbahan na nauna na para icheck ang lahat.

"They're on the way na po." Miss Alleen said na nasa passenger seat, siya ang assistant ni Miss Glen.

"Let's just wait another 5 minutes para pagdating natin ready na si Vince sa loob." She continued instructing us.

Ganito ba talaga ang ikakasal, sobrang namamawis na 'yung kamay ko na nanlalamig. Kanina before we got out of my hotel room nabasag ko pa 'yung baso buti na lang walang nasaktan, but I got worried about kase sabi nila baka may mangyari. Later on they comfort me naman, kaya medyo naging okay na ako. Pero 'yung kaba ko ngayon mas triple compared to kanina.

Mama noticed that I'm still nervous kaya napatingin siya sa akin at hinawakan ang kamay ko.

"Everything will be alrighty, andito lang ako." She squeezed my hand kaya napangiti ako.

"We're all good na po malapit na sila sa simbahan, let's go na po." Miss Alleen said, kaya napatango na rin kami.

15 minutes lang naman ang layo ng simbahan mula sa hotel kaya mabilis lang din naman, hindi din gaano ka traffic sa dadaanan namin.

Nakatanaw lang ako mula sa labas ng bintana, hindi pa rin ako mapakali sa nararamdaman ko.

Everything will be fine, Aiks. I said at the back of my mind.

Kanina ko pa inisip si Vince, I didn't greet him kanina dahil anniversary din namin ngayon, because I want to say it mamaya pag nasa simbahan na. The last text I received from him was kaninang 8 pa, hindi ko alam kong nap-praning lang ba ako o ano basta iba 'yung kaba ko ngayon.

"Manong bakit po tayo huminto?" Mama asked the driver 'nong bigla kaming huminto, medyo malayo pa naman ang simbahan mula dito.

"May dumaang itim na pusa po, Ma'am." He answered Mama, I noticed how Mama's reaction changed, bigla siyang nagworried ramdam ko 'yu
n.

"What's wrong, Ma?" I asked her when our car started again.

"Wala, may naalala lang ako." She answered at ngumiti sa akin.

How It All Started (Series 1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon