How It All Started (Series 1)

Chapter Nine

***

I woke inside the white four corner room. I tried to sit but my body, especially the lower part is in pain. I groaned when my head aches.

The door opened revealing Tita Risa. Mabilis siyang lumapit sa akin ng makitang gising na ako.

"Nak, wag ka munang bumangon. You need to rest, you're still not okay?" Pagpapaalala niya ng makalapit sa akin habang inaayos ulit ako sa paghiga, nakatulala lang ako iniisip ang mga nangyari bago ako mapunta dito.

"Your mom called me last night that you two have an argument and she also told me about Tricia..." She said as if alam niya ang tumatakbo sa isipan ko ngayon.

"...noong madaling araw tumawag ulit siya because she's contacting you but you're not answering her, then Jill texted us that you went out ng madaling araw na. Your mom got worried pero hindi siya makaalis sa ospital kay I help finding you tinawagan din niya si Vince and your Tito Kit para makatulong, and she said to me na baka andito ka daw." Pagpatuloy niya.

Isa lang ang iniisip ko ngayon.

"T-tita... how's my...baby?" Now I faced her.

Natahimik siya bigla at kita rin sa mga mata niya ang awa at pagaalala.

"Nak...you were stressed..a-and when I saw you earlier you're soaking wet because of the rain."

"Tita...just tell me how's my baby?" Kinakabahan man ako sa magiging sagot niya pero gusto kong malaman na my child is fine inside me. I just need to hear that she's/he's okay.

"B-because...of what happened before I found you...y-you lost your baby, anak." Halos pabulong ma rin ang pagkakasabi niya sa huling mga salita.

Tila natulala lang ako at unti-unting nagpapaligsahan ang mga luha ko. Tita Risa hugged me, naiiyak na rin siya kaya mas lalo akong naiyak.

I don't know what to feel at this very moment, I just want to release everything, I want to scream but no words come out, I feel numb.

Mahigit kalahating oras na akong tumigil kakaiyak, and now Tita is preparing my food.

"I told them earlier na you're with me na, baka papunta na rin si Vince and Tito Kit mo." She said while cutting fruits.

"Tita... please don't tell Vince yet. Ako na po ang magsasabi sa kanya." She worriedly smiled and nodded.

Alam kong nagaalala lang siya sa akin at kay Vince lalo na at hindi pa nito alam that.. I'm pregnant...and I lost it.

"Your Mama also told me that Tricia is okay na and may improvement na daw, they are expecting her to wake up anytime soon." Sabi niya habang pinipilit akong pakainin kahit wala akong gana.

The door opened revealing Vince and Tito Kit.

"Love, what happened?" Naunang tumabi si Vince sa gilid ko, Tita signal him na umupo while Tita Risa invite Tito Kit na sa labas na muna sila to give us time

"Nak, we're just outside. I'll talk to you later." Tito Kit kissed my forehead, kaya pilit pa rin akong ngumiti.

Nang umalis na sila, we went silent for a second.

"How do you feel?" Panimula ni Vince kaya napatingin ako sa kanya.

"Why...you didn't call me?" Alam kong nasasaktan siya dahil sa boses niya, halatang walang tulog din ang mga mata niya.

"I don't want to disturb you, I know you're tired."

"Ikaw ang pahinga ko, Aiks." Pigil na pigil ko ang aking mga luha kaya napaiwas ako ng tingin.

"You know that you're my first priority, hindi ka magiging istorbo kahit kailan sa akin, I can set aside all the things and work for you." Halos namamaos na rin ang boses niya.

" Then don't make me one, hindi ko rin naman maibibigay pabalik yung kaya mong ibigay sa akin, dahil alam mo..alam mong hindi ko maiibigay ang lahat ng atensyon at oras, because I have responsibilities sa pamilya ko, Vince." Tuluyan nang kumawala ang mga luha ako. Hindi ko pa kayang harapin sila ngayon dahil galit ako, hindi sa kanila pero sa sarili ko.

"I always understand and always will. 7 years and you know that kung ano lang yong maibibigay mo naiinitidihan ko, kase mahal kita!"

"Then will you still forgive me i-if...if I say I...I lost...our child, because I was tired of everything!"

"W-what do you...mean?" Gulat din ang naging reaksyon niya.

"I..was 3 weeks pregnant, Vince." Umiiyak na ako ngayon sa harap niya, kitang kita ko rin kung paano namuo ang luha sa gilid ng mga mata niya and I know anytime soon, he will cry too dahil na naman sa akin.

"I tried to tell you many times...pero palaging napuputol o di kaya you're busy...t-that night I should be the one to fetch Tricia, but instead I drove to our condo...hinayaan kong magdrive si Tricia because I'm planning to tell you that night.." halos habol ko na rin ang hininga ko habang kwenikwento sa kanya ang mga nangyari.

"And...and last night Mama accidentally saw the ultra sound photo...we have arguments. Gulong gulo na rin ako because of Tricia, Mama and everything, I have no one...and I decided to go here...kay Papa..."

"hindi ko naman alam na...this will happen because of stress... because of me...I l-lost our child." Humagulgol na ako kase telling Vince about this mas doble pala ang sakit.

"W-why...why.." He couldn't form a sentence properly kase umiyak na rin siya.

Pumasok si Tito Kit at Tita Risa, nagaalala dahil rinig na rinig na rin ang iyak ko, sobrang sakit.

Hindi ko kayang tingnan man lang siya, ayokong makita muna ang mga mata niya, natatakot ako.

"I just want to be alone right now, please...Tita..Tito Kit."

Tito Kit assist Vince, narinig ko pang kinausap niya ito ayaw pa sanang umalis ni Vince, ramdam ko ring gusto niya pang makausap ako, but at the end he left.

Mas lalo akong naiyak dahil sa huling katagang iniwan niya.

"S-ana...sa susunod piliin mo rin ang sarili mo...at sana kasama na ako doon."

-🌷