Karakolun önünde ki heybetli bedeni heyecanımı ikiye katlıyordu adeta. Geniş omuzlarını sarmalayan deri ceketi ona ayrı hava katmakla kalmıyor, tüm bakışları üzerine toplamayı başarıyordu. Karşısında ki meslektaşına bir şey söyleyip eliyle omzuna bi...
"İçimde yarım kalmış bir konuşmanın üzüntüsü vardı."
🔥
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Zamanın durduğunu hissediyordum adeta. Gözleri gözlerime kenetlenmiş bir şekilde öylece birbirimize bakıyorduk. Dilim damağım kurumuş, ne yapacağımı şaşırmıştım. Cihat benden cevap beklercesine kafasını sallayıp "Bir sorun mu var?" Diye sordu. Avucuma hapsettiğim zehiri yok etmek istercesine iyice sıktım. Bu sırada bakışlarım yanımda korkudan titreyen Buğra'ya kaydı. Gözlerime yalvarırcasına bakıyordu ve şu an onun yüzünü gözünü dağıtmamak için kendimi zor tutuyordum. Kendimi toparlayıp zar zor bedenimi hareket ettirerek Cihat'a döndüm.
"Yok- yok bir sorun."
Sesim sinirden ve yakalanma korkusundan kısık çıkarken Cihat gözlerime uzunca bakıp doğruyu söyleyip söylemediğimi tartmaya çalışıyordu adeta. Bakışlarımı hızla ondan kaçırıp arkasından gelen Cenk ve Nazlıya çevirip "Yemeğe geçelim sizin için de servis açarız." Diyerek Nazlıya kaş göz işaretleriyle halletmesi gerektiğini belirttim. Ardından arkama sakladığım uyuşturucu poşetini eşofmanımın içine sıkıştırıp yüzüme takındığım sahte tebessümle Cihat'ın yanından geçerek odama geçtim ve "Buğra, bir bakar mısın?" Diye seslendim mutfağa.
Bedenim deli gibi titriyordu. Hayatım boyunca böyle bir ânâ ilk defa şahit oluyordum. Buğra korkudan titreyen bedeniyle odamın kapısından geçip elleriyle yüzünü kapattı. Bende kapıyı ardımdan kapatıp bedenimi Buğra'ya çevirdim.
"Bak mutfakta gördüğün adam varya, işte o polis. Bunları sende görürse ne olur biliyor musun? Senelerce hapis yatarsın. O çok güvendiğin kuzgun bile çıkaramaz seni içerden."
Öfkemi kontrol altına almaya çalışıyordum fakat nafileydi. Bir türlü sakinleşemiyordum.
"Abla tamam sen bana ver onları lütfen. Sahibine vereceğim lütfen." Buğra dolu gözleriyle bana bakarken ona güvenmemem gerektiğini biliyordum. "Hayır!" Dedim tek seferde.
"Şimdi bunları gidip klozete boşaltıyorum! Sende sakın bir daha böyle işlere bulaşmayacaksın!"
"Abla hayır! Lütfen." Dedi kolumu tutarken. Kolumu ondan kurtarıp elimdekileri belime sıkıştırıp odamın kapısını açıp hızlı bir şekilde banyoya ilerledim. Kapıyı ardımdan kilitleyip klozetin kapağını açtım. Buğra kapının ardından fısıldayarak "Abla lütfen! Başıma bela olurlar lütfen yapma..." diye yakındı. Bakışlarımı elimde ki maddeye çevirdim. Yapmalıydım fakat Buğra haklı olabilirdi. Başına bela olabilirlerdi. Derin bir nefes alıp tekrar aynı yere sıkıştırdım poşeti. Sonrasında banyonun kapısını açıp Buğra ile burun buruna geldim.
