JESSY’s POV
4 years later..
“Ma’am Jes, may meeting po kayo galing sa Salles Company.” –Secretary Shei.
“Okay. Sana wag lang magkasabay sabay. Cancel mo na lang kung hindi importante. Mom and Dad can handle them anyway.” Sinabi ko habang naglalakad kami papasok building namin.
“Good day Ma’am.” Bati sa akin ng mga tauhan nila Mommy at Daddy.
YEARS went by.. Nakaya ko ang sarili ko. Naging Successful ako at sumikat sa larangan ng business administration. Nagsipag ako at nag pursue para sa pangarap ng Pamilya ko. Natutuwa ako dahil ito rin ang gusto ko para sa sarili ko.
Ung taong hindi ko man lang nakita bago ako umalis… ginawa kong inspirasyon.
Ininda ko ang sakit.. habang tumatagal nawawala iyon at ang natitira ay ang pagmamahal ko sakanya.
PATHETIC. Ako tong nagpaalis sa kanya, ako etong hindi makatiis at makagetover. -___-
Wala na akong balita sakanya.. Kung ganon, bakit ba inaalala ko pa siya?
Mahal ko pa nga siguro, e ako kaya mahal pa niya?
-____- Ughh. This damn heart can’t gt rid of it. Kahit na hindi ko na siya nakikita. Siya at siya parin ang sinisigaw nito. Marahil ay hanggang inspirasyon ko na lang talaga siya. Ayaw niya na sa akin dahil pinagtabuyan ko na siya.
Dahil sa inspirasyon kong to ay nalagpasan ko ang lahat.
“Ok na po Ma’am.. Na cancel na po ang iba… maliban sa Isa.” Maliban sa Isa?
“Why? What’s with that?”
“Ma’am urgent po kasi. Tsaka malakas ang hinahawakang company ng gustong makipagmeeting sa inyo.” Mabuti naman kung ganon. I just nodded at umupo na sa chair ko.
“Uhm, Shei? Kailan ba darating?” I asked bago siya lumabas ng opisina ko.
“In just a minute Ma’am.”
In just a Minute..
I’ll wait then..
Pinaikot ko ang upuan ko at hinarap ang salamin na pader. Napakagandang view.
Very relaxing..
TOK! TOK! TOK!
“Ma’am nandito na po siya.”
“Let Him/Her In..”
Pagkabukas ng pinto ay kaagad kong hinarap ag taong yon.
Gorgeous Man. Good looking man. A tall one.. with a captivating smile.
“S-so? Let’s start?” I cleared my throat at umupo na siya. I just can’t concentrate.. He keeps on looking at me. Parabang kinikilatis niya bawat detail ng mukha ko. Panay rin ang ngiti niya. Ibang mga ngiti sa labi niya.
“Ehem. Uhm, what’s your BUSINESS proposal then?” Inemphasie ko talaga un, dahil iyon lang naman ang dapat na mapagusapan dito.
“Uh, Yeah. I want. Uhm.” Nakita ko kung paano siya magisip at kung paano nanaman siya bumuo ng napaka mysterious na mga ngiti sa labi niya. CREEPY.
“You want what?”
“I want.. you.” HE SMIRKED. >____<
“Excuse me Mr.. uh.. Whatever. Were talking about business here. Pero kung kalokohan lang yang nasa isip mo, better back off. I don’t want to waste my damn time in a damn like you.” Wag mo akong subukan. Kahit cute ka at gwapo hinding hindi kita palalagpasin. -___- Umaandar nanamn ang pagiging BRAT ko. Nagiging brutal.. and a cussing machine.
