Toen ik je zag...

band repetitie

Mijn ouders waren vroeger toen ze dit huis kochten helemaal into 'Amerika' dus heb ik zo'n raam die je open kan schuiven, en daarna naar binnen kunt glippen. In ons huis zie nog meer Amerikaanse dingetjes. Vroeger vonden al mijn vriendinnen ons huis zo indrukwekkend. Ik zelf ben best blij dat mijn ouders van Amerika houden. Ik ben er zelf namelijk ook helemaal weg van! Dat kun je ook zien aan mijn kamer. Voor mijn 16 verjaardag hebben mijn ouders mijn kamer helemaal veranderd in zo'n Amerikaanse tiener kamer. Met veel kussens op je bed enzo. Het raam wordt open geschoven en Lynn komt er door heen gekropen. "Juul, waarom reageer je niet op me?" Ik schrik, normaal is Lynn helemaal niet zo. Ik pak mijn kussen (of ja een van mijn tientallen kussens) en leg het over mijn hoofd. "Julia?" Ze komt naar me toe gelopen. Ik heb Lynn leren kennen toen ik in de 2de zat. Ik was nieuw op school. Ik had eerst een jaartje een ander niveau gedaan. Ik was blij om naar het 'Landers Peel College' te gaan. Ik had het gevoel dat ik me daar een stuk beter thuis zou voelen. Ik kwam in een klas terecht met 8 doublures. Waarvan Lynn een was. Het was achteraf gezien niet het leukste jaar maar het was wel het jaar dat ik een beste vriendin kreeg. Op het eerste gezicht was ik een beetje jaloers op Lynn. Ze zag er super stoer uit. Zij is eigenlijk degene die de stap heeft gezet. Het enige wat soms best lastig was is het leeftijds verschil. Lynn is vroeg in het jaar jarig en al een jaar ouder. Terwijl ik een jonge leerling ben en laat in het jaar jarig ben. Gelukkig is Lynn geen stapper of iemand die graag uitgaat. Ze spaart altijd voor de goede festivals. 'Pink pop' kan ze niet over ophouden. Nu we in het examen jaar zitten heb ik beloofd mee te gaan naar 'Pink pop'. Ik weet nog precies hoe blij ze was toen ik voor haar verjaardag aankwam met de kaartjes.
"Wat is er gebeurt?" Ze klink heel bezorgd. Ik schud mijn hoofd. Ze gaat langs me zitten. "Heey.." zegt ze. "Kom op, we gaan naar naar de pop-up". Ik haal het kussen van mijn hoofd en ga recht op zitten.
Na een kwartiertje bij Lynn achterop te hebben gezeten en alles te hebben verteld, komen we aan bij de hang/repetitie ruimte. De band heet pop-up. Als we binnen lopen zitten de andere er al (Jesse-drumstel, luke- synthesizer en kaj-gitaar) "heyaa!" Zegt luke nogal blij. "Hey" zeg ik zacht terug. Ze hebben meteen door dat er iets is. Jesse doet zijn mond open maar voor dat hij iets kan uitbrengen zegt Lynn al nee. Ze fluistert "straks wel". Lynn loopt naar haar bas-gitaar toe en zegt; "kom op guys!, we gaan oefenen! "Cool" roept Kaj die zijn gitaar al in zijn handen heeft. "Home van Flyleaf? " vraag ik. "Owyeahh" roept Lynn terwijl ze naar me toe komt en me een knuffel geeft. "1,2,3,4" zegt Jesse terwijl hij met zijn stokken tikt. Ik voel de muziek door heel mijn lijf. Ik zing het nummer als nooit te voren. 'THE TIME HAS COME TO TAKE OUR CHANCE, FIRE LET ME SEE YOU DANCE! HOO-HOO-OOMEE!
En dan aan het einde komt er een stukje dat me hoop geeft. 'ONE STEP CLOSER, WE'RE LOOKING OUT FOR BRIGTHER DAYS, ONE STEP CLOSER, WE WILL FIND OUR WAY BACK HOME'. De laatste gitaar klanken ebben weg. Daar sta ik dan met een lach op mijn gezicht, mijn haar wild door elkaar. Van vreugde springen we alle kanten op. "Woow jongens echt zooo goed". Lynn klinkt super blij. We ploffen op de bank en blijven daar nog lang na praten, jammen nog een beetje en dan gaan we naar huis.