KARLA KARIŞIK

SUÇ

4. BÖLÜM GELDİ GÜZEL OLACAK
TEKRARDAN MERHABA,UZUN BİR ARADAN SONRA TEKRAR ARANIZDAYIM BU BÖLÜMDE KARAKTERLERİMİZ SİZİ BİRAZ ŞAŞIRTACAK

''Sanırım öleceğiz''dedi Atalay çünkü AVM yıkımı başlatılmıştı.Bir sürü alet sesi geliyordu ve ben kafamı hala toplayamamıştım.Gece duyduklarım hala aklımın içinde dönüp duruyordu.

Kafamı Sedef'in olduğu yere çevirdim.Hala kapıya bakıyordu ayağa kalkıp yanına gittim.Sedef şaşkın gözlerle bana bakıyordu.

''Sedef?Senle bir şey konuşmak istiyorum.''dedim gözlerine korku çökmüştü.Ne yapacağımı çok iyi biliyordu,ne konuşacağımıda.

''Evet''dedi sesi korkmuş gibi çıkıyordu eğer bu olayı duymayan biri gelip konuşsaydı Sedef'e bir şey oldu sanardı ama ben..

''Mersin'den ne zaman döndün?''dedim hemen konuya girersem fark ederdi.

''Bu hafta geldim.Gelir gelmez işe başladım.''korkuyordu her konuştuğunda her hecesinden anlaşılıyordu bu.Kafamı erkeklerin olduğu yere çevirdim.Fatih başını bu tarafa çevirdi beni görünce geri döndü.Acaba Fatih olabilirmiydi?Kaslı bir yapısı yoktu ama sesi sanki benziyordu.

''Bana haber verseydinya birlikte gezerdik ama çok önemli işlerin olmalıydı sen boş durmazsın''dedim tıslayarak 

''Doğru,vermeliydim.''dedi sesi biraz daha koyulaştı.Gözlerini bana çevirdi ama ben düz önüme baktım şuan gördüğü şeyi az çok tahmin edebiliyordum.Kaskatı bir çene,ateş püsüküren mavi gözler ve hissiz bir surat.Kafasını çevirdi hemen.

''Özür dilerim''dedi anlamıştı,öğrendiğimi biliyordu.Sonunda herkes yerini bulacaktı ve nedenini açıklayacaktı.

YANKI VE ATEŞ'İN 24 SAAT ÖNCESİ

''Hangi kahveyi içersin kanka?" dedi Yankı.

Ateş bugün mutluydu.Sevinçliydi çünkü sevdiği kızı görmüştü.Yıllar sonra ilk defa onu gördü.Nasıl mutlu olmuştu tahmin edilemezdi.

''Hepsinden al hatta tüm kafeye kahve alalım.''dedi Ateş.Sevdiği kızı gördüğünden beri kafayı yemiş gibiydi.

Yankı biraz eğildi ve Ateşin kulağına ''Ateş sen iyimisin iki tane kahve alıp geliyorum dışarıya çık beni bekle''dedi.

Yankı da artık Ateşin kafayı yediğini düşünüyordu.Ama Ateş sevinçten dört köşe oluyordu.

Yavaş ama hızlı adımlarla dışarıdaki bir masaya oturdu ve düşünmeye başladı.

Acaba beni gördümü?Acaba beni hatırladımı gibisinden bir sürü şey düşündü.Tam yeni bir şey düşünecektiki Yankı geldi.

''Kahveleri söyledim birazdan gelirler.Sende şu salak saçma hareketleri bırak''dedi Yankı ama Ateş onu duymuyordu hala kızın etkisinde kalmıştı.

Uzun bir süre ardından elinde tepsi tepsinin üstünde 2 kahve olan br erkek garson geldi.

Kahveleri masaya koyarken çocuklara çok dikkatli bakıyordu.Kahveleri masaya bırakıp hızlıca oradan uzaklaştı.

Yankı garsonun bu tepkisine karşılık yüzünü buruşturdu.Ateş hala sevgi dolu gözlerle etrafa bakıyordu.

Ateş kahve bardağını ağzına götüreceği sırada bir çocuk 2 kağıdı Yankı ve Ateşin masasına fırlatıp kaçtı.Ateş bardağı hemen masaya bıraktı ve Yankıya baktı.

''Hey çocuk!''diye arkasından bağırdılar ama çocuk durmadan ilerledi ve gözden kayboldu.

''Bu kağıtlar ne lan.''dedi Ateş o sabahki neşesinden eser kalmamıştı.İçini kötü bir his kaplamıştı.

Yankı durmadan hemen kağıdı açtı ve okumaya başladı.

''LÜTFEN YARDIM EDİN KOCAM BENİ BU AVM'NİN BODRUM KATINA KİLİTLEDİ YARDIM EDİN ÖLMEK İSTEMİYORUM DAHA DOĞMAMIŞ ÇOCUĞUM VAR!!''

Ateş şaşkın gözlerle Yankıya baktı.Yankı çenesiyle kağıdı gösterdi ''Okusana''dedi.

''LÜTFEN YARDIM ET ATEŞ KOCAM BENİ ÖLDÜRECEK BU AVM'NİN BODRUM KATINDAYIM YARDIM ET BANA ÖLMEK İSTEMİYORUM.''dedi Ateş

''Neden senin kağıdında adın yazıyor?''dedi şaşkınlıkla Yankı.

Ateş hiç düşünmeden cüzdanını çıkardı ve bir yüzlük attı masaya ve hemen kafeden çıktı.Yankı arkasından koşturarak çıktı.

Ateş ne yapacağını bilmeden hemen depoya indi.Önünde 6  kişi vardı ve kapının önüde bekliyorlardı.

GÜNÜMÜZ DEFNE'NİN ANLATIMIYLA

''Miray?''dedi kalın bir ses kafamızı kaldırdığımızda Canerin Miraya seslendiğini duyduk.

''Efendim.''dedi Miray

''Senin düğününmü vardı?''dedi Caner.Hay aksi Mirayım canımın içi düğünü mahvolacak belki de oldu bile yani düğün diye birşey kalmadı.

Miray ufak bir tebessüm etti.''Hı hı vardı ama şimdi çöp oldu.''dedi hüzünlü bir sesle.

Kafamı kaldırıp Caner'e baktım.Nedense çok belli etmek istemediği bir şekilse sırıttı.

''Tamam yani sende çok üzülme çıkacağız buradan''dedi ümit dolu bir sesle Caner.Miray kafayı sallamakla yetindi.

✨4 saat sonra✨

Başımda olan büyük bir ağrı ile uyandım.Gözlerimi açıtım çantamı aradım ama yoktu diğer yanıma baktım Miray da yoktu.Kafamı kaldırıp etrafıma baktım hiç kimse yoktu hepsi gitmişti.

''Hey kimse yokmu!!!'' diye bağırdım.Hayır beni burada bırakmış olamazlar.

''Yardım edinnnn.İmdattt!''hayır hayır hayır.Allahım yardım et bana.Nerdeydi herkes beni bırakmadan gitmezleri gidemezlerdi.Miray bunu bana yapmazdı hayır.

''Yardım ed-''diye bağıracağım sırada arkamdaki kapılardan biri açıldı.

''Korkma küçük kız ben buradayım''dedi o ses korku dolu gözlerle arkamı döndüm.

Bu ses bana bir yerden tanıdık geliyordu.Bu o olamazdı onun ölmesi gerekiyordu.

Hayır gelmiş olamaz.''Hayırrrrrr''

''Defne defne uyan!''dedi bir ses gözlerimi açtığıma Ateş'in beni uyandırmaya çalıştığını gördüm.

Bir anlık korkuyla ona sarıldım.Oda bir an tereddüt etsede bana karşılık verdi.

''Defne?''dedi Ateş .Hemen geri çekildim.''Şey ben özür dilerim.Bir anlık korkuyla oldu özür dilerim.''dedim hızlıca kendime çeki düzen verdim. Ateşte hemen ayağı kalktı. 

Miray hemen yanıma oturdu.''Ne gördün yine mi o pi*çi mi gördün?''diye sorguya çekti beni.

''Boş ver,''dedim geçiştirmek için ''Ben iyiyim sorun etme''dedim ve sustum.

Ama o kabus ve o kişiler peşimi bırakmıyacaktı ve ben buna mahkumdum...

✨2 saat sonra✨

''Defne oturabilirmiyim?''dedi Sedef kafamı sallamakla yetindim.Sedef'te pek konuşmak istemiyor gibiydi çünkü artık öğrendiğimi biliyordu ve bunu çaktırmıyordu.

''Ben şey,ben sana birşey söylemek istiyorum.''dedi

Şuan ne diyeceğini hiç bir şekilde bilmiyorum ve bunun yanında şaşırdım.

"Tabi ki yani söyleyebilirsin."dedim kekeleyerek.

"Ben özür dilerim,böyle olmasını istememiştim."dedi

Ve bölüm sonuu
Nasıl buldunuz bölümü?
Sedef neden özür diledi?
Yorumları bekliyorummm