One of them

Hoofdstuk 1

Het geluid van sjirpende vogeltjes klinkt in mijn oren. Mijn huid word verwarmd door de zon die op mijn lichaam schijnt. Nog in de roes van mijn slaap draai ik me om en voel dat ik op zacht gras lig. Met mijn ogen nog dicht ga ik met mijn vingers door het zachte gras. Ik lig in het bos.

HET BOS!

In minder dan een seconde schieten alle gebeurtenissen van eerder door mijn hoofd. Mijn ogen schieten open en ik kijk haastig om me heen.

Waar zijn we? 

Ik ben niet meer op de plek waar alles gebeurde dat is zeker. Ik lig op een open stuk gras omringt door hoge bomen die ver uit elkaar staan. Toch doen de takken een dik pak bladeren veroorzaken met hier en daar een open stuk waar de zon door heen kan komen.

Ik hoor iets achter me en draai me direct om. Z'n 10 meter bij me vandaag zit iemand met zijn rug tegen één van de bomen. Ik kan net zijn schouder en deel van zijn gezicht zien.

Ik sta voorzichtig op terwijl ik hem in mijn vizier hou.

"Je hoeft niet bang te zijn hoor" hoor ik hem zeggen.

Shit! Denk ik bij mezelf. Ik deed nog wel zo stil.

"Ik ben niet bang".

De persoon achter de boom staat op en loopt langzaam op me af. Een bruin getinte jongen met zwart kort haar komt op me aflopen. Hij draagt bruine shorts en daar is dan ook alles mee gezegd. Ik deins wat achteruit naar maten hij dichterbij komt.

"Niet bang hé" zegt hij en hij stopt met op me af komen z'n 5 meter voor me. "Voorzichtig is eerder het woord" reageer ik. Er verschijnt een glimlach op zijn gezicht. Ik vertrouw hem niet.

"Wie ben jij en wat waren die dingen die achter me aan zaten" grom ik naar hem. "En wat wilden ze van me, en wat waren die wolven en..."

"Wow wow wow, rustig aan. Ik snap dat je veel vragen hebt." Hij houd zijn handen plat voor zich uit als teken voor mij om te kalmeren. "Ik ben Sky, laten we daar eens mee beginnen."

"Catharina" Weet ik uit te brengen.

"Aangenaam" Zegt Sky en hij loopt een paar passen vooruit met uitgestrekte hand. Ik doe een stap achteruit. Er verschijnt weer een glimlach op zijn gezicht maar hij stopt met op me af te komen.

Zijn glimlach veranderd in een grijns. Hij draait zich om en begint van me weg te lopen.

Wat? Waarom loopt hij ineens weg? Ik kijk om me heen. Is er hier iets ofzo? Misschien is het maar beter dat hij weg gaat. Ik kijk weer in de richting van Sky en zie hem nog steeds van me weglopen.

We moeten bij hem blijven.

Maar waarom?

Hij kan antwoorden hebben.

Grrr ik haat het als mijn stem gelijk heeft. Ik ren op Sky af die nog steeds van me weg loopt. "Wacht! Wacht even!" Roep ik naar hem. Sky komt tot stilstand en draait zich naar mij toe. Hij glimlacht en sluit zijn ogen, draait zich weer om zodra ik bij hem ben en loopt rustig door. "Waar ga je heen?" Vraag ik hem.

"Gewoon een stukje lopen" Antwoord hij. Raar figuur is het maar.

Ik loop een eind met hem mee zonder dat we wat tegen elkaar zeggen. Ik hoor de vogels fluiten, de wind door de bladeren heen gaan, het kabbelende beekje dat zich ergens in het bos bevind. En de geur, oh de geur is zo heerlijk. De geur van de bomen, den, eik, spar, allerlei soorten. Ik ruik bosbessen die aan de struiken groeien en de honing van de beien hoog in de bomen. De geur van de aarde die onder mijn voeten los komt van het lopen. Even vergeet ik dat er nog iemand is en ik word helemaal rustig.

"Ben je een beetje tot rust gekomen?" Hoor ik een stem naast me zeggen. Ik word uit mijn trans gehaald en zie Sky naast me staan.

Ik had niet eens in de gaten dat we stil stonden. Ik knik rustig op en neer.

"Het bos doet mij ook altijd goed" Gaat hij verder, hij zucht even. "Ik kan niet alle vragen die je hebt beantwoorden maar ik weet iemand die dat wel zou kunnen. Als je nog een stukje met me mee wilt lopen komen we vanzelf bij die gene aan."

Hij klinkt nu vastberadene dan eerst. Weer knik ik op en neer met me hoofd en Sky begint weer te lopen en ik volg hem.

Dit is niet zo slecht.

Ik draai mijn gezicht van hem af. Ik ben nog niet helemaal zeker van de situatie.