DEĞİŞİKLİK

8.BÖLÜM

Bölüm ithafı en yakınlarımdan Sena  ya gelsin İyi okumalar

Evet evet Yeşim şimdi bitmişti. Bu düşünceyle bahçeye gelmiştim. Buğra da arabasına yaslanmıştı.

Ben o kadar mutlu olmuştum ki intikamımı alabileceğim için.

Buğra bunu farketmiş olmalı ki istifade etmek istedi. 

" Bu mutluluğunu neye borçluyuz. Hı bu arada halen benimle dışarı da takılmamaya emin misin "  

dediğinde arabayı sürmeye başladı.

" Hangi cafeye gidiyoruz" dediğimde sırıtarak

" ..... Cafeye"

saat 19:05 idi. Eve çoktan gelmiş. Dersimi de çalışmıştım. Canım sıkılmıştı.

Canım sıkıldığında hamağa oturur havuza bakıp dalardım. Aynısını yapmak için dışarı hamağa doğru yürüdüm.

Hamağa oturup yaklaşık bir buçuk dakika dalmışım. Ondan sonra uyuyakalmışım.

Hafif gözüm aralandığında biri kucağındaydım. En son hatırladığım şey yumuşacık yatağıma yatırıldığım.
------------
Alarm sesiyle uyandım demeyi çok isterdimm Ama kendim alarm çalmadan uyandım.

Çünkü bugün çok önemli birgün herşeyi Görkem'e anlatıcaktım. Bu mutlulukla hemen banyoya koştum.

Banyo yapıp dişlerimi fırçalayıp odama geri döndüm.

Dolaptan krem renginde salaş bir buluz , siyah dar pantolonumu giydim. Saçlarımı at kuyruğu yapıp hafif bir makyajla aşağıya indim.

Bugün erkenci olduğum için annemle Buğra konusunu konuşmayı düşünüyordum.

Aşağıya indiğimde annem babamla birlikte oturmuş kahvaltı yapıyollardı. Fırsat  bu fırsat bence hemen söylemeliyim  diye düşündüm.

Annemin yanağını  ve babamında yanağını öpüp  masaya oturdum.

" Günaydın cannnnnlarımmmm " 

Annem ve babam mutluluğumu farketmiş  olmalı  ki

"Günaydın bitanem bu mutluluğunu  neye borçluyuz "

dedi annem ben de yüzümü  hafif ekşiterek

" Aşk  olsun anne ben her zaman mutluyum . (samimimi bir gülümseme ile) Çünkü benim  sizın gibi  mutlu bir ailem var . "

Annemin ve babamın  yüzünde de güler açıyordu. Ben de  kahvaltımı  yapmaya devam ettim.  Tam o arada aklıma  Buğra geldi.

" Anne baba size birşey  söylemek istiyorum " dedim . Annem telaşla yüzüme  bakarak " Bir sıkıntın mı  var kızım"

dediğinde ağzımdaki  lokmayı bitirerek lafa girdim.

" Ya ben artık kendi arabamı kullanmak istiyorum."

Ahh arabam canım  arabam  ne kadar çok  özlemiştim onu. Babam  bana dönerek

" En son yaptığın hatayı  unutmadım küçük  hanım daha 2 haftalık cezan bitmedi." 

Adam haklıydı yani .  Kim gecenin ikisinde evden kaçıp  bi de üstüne arabayı  çaldırsaydı  bende  böyle  bir ceza verirdim.Hatta daha kötü  bir ceza bile verirdim.

Neyseki hemen bulundu benim Audi R8 . Birde araba  dedemden hediye idi. Aaa uzun zamandır  dedemi görmüyorum .

Halbuki  o da Ankara 'ya taşınmamıza çok  sevinmişti . Dedemin Ankara'daki şirket işleri çok yoğun olduğu için  sadece  2 kere babaannemle Erzurum'a gelmişlerdi.