Step By Step / HYUNLİX

4. Bölüm ⚠︎♡

(Kiss ⚠︎)

HYUNJİN

Kafamı dinlemek için hemen odama çekildim. Kendimi yatağa attıktan bir süre sonra aşağıda, resepsiyon katında birtakım bağırma sesleri duydum. Sinir bozukluğuyla yataktan kalktım ve kapıyı çarpıp dışarı çıktım. Zaman kaybetmemek için hızla merdivenlerden indim.

Duvar arkasından neler olduğuna bakacaktım ki, şok içinde oracıkta kalmam bir oldu. Bu... Felix!...

"HYUNJİN BURADA!!"

Kalın sesiyle bağırmasının ardından bedeni gözlerimin önünde yeri boyladı.

Bunu... ona ben yaptım.

Kendime gelir gelmez, oradakilerin görüş açısına girdip Felix'in yanına gittim.
Madem tekrar karşılaştık. O zaman, onun yeri artık benim yanım. O bana ait!

Eğilip tereddüt etmeden Felix'in baygın bedenini kucağıma aldım. Jisung ve Jeongin  bana şok içinde baktılar.

"Hyunjin... s-sen.."

Jeongin'in kısık sesle söylediği bu şeyle herkes bana döndü.

"SEN MİSİN LAN O?! KİMSİN OĞLUM SEN? BIRAK ULAN FELİX'İ, SEN NE HAKLA ONU KUCAĞINA ALIRSIN!"

Dedi bir adam, ardından biri daha yanıma geldi,

"Pislik herif... bırak Felix'i!"

"Sussanız iyi edersiniz! Yoksa sizi susturmayı bilirim. Otelimde bir daha bağıran olursa canını yakarım!"

Herkes sustu, ama bana olan sinirli bakışları susmadı.

Umursamadan kucağımda Felix ile arkamı döndüm. O sıra yanıma Changbin geldi,

"Hyunjin ne oluyor burada?! Bu kim?"

"Sonra belki anlatırım. Sen müşterilerimizle ilgilen. Onlara güzel odalarımızdan ver..."

Arkamı döndüm ve her biri gözümün içine bakarken ekledim,

"Onları çok sevdim."

Hemen önüme döndüm ve Felix'i götürdüm, o adam yine arkamdan bağırıyordu.

Asansöre bindim ve asansör katları çıkarken bekledim. Felix'in yüzüne baktım, ağlamaktan morarmış gözleri, yanağında kuruyan gözyaşları... Bunlar benim eserimdi.

Asansörün kapıları açılınca, hemen kendi odama gittim. Şifreyi girip kapıyı açtım ve içeri girdim. Felix'i yatağa bıraktım. Ben de yanındaki boşluğa yattım. Yüzünü incelemeye başladım, pembe dudakları, sarı saçları, açık renk ten rengi... çok güzelmiş. Parmaklarımla gözüne gelen bir saç tutamını geri attım. Ve onu izlemeye devam ettim..

FELİX

Şiddetli bir baş ağrısıyla gözlerimi araladım, direkt olarak tavana baktım. Etrafa baktığımda bir odada olduğumu  anladım. Oda çok ferah bir odaydı, boydan boya büyük pencereleri vardı.

Destek alarak kalkmaya çalıştım. Son olanlar yeni yeni aklıma geldi.. Beni buraya kim getirdi? Arkadaşlarım nereye kayboldu?

Korkuyla yataktan kalktım, hızla kapıya yöneldim. Ama... kapı açılmıyordu. Sakin kalmaya çalıştım, hayal kırıklığıyla yatağa oturdum.

"Artık dayanamıyorum..."

Dedim gözyaşları gözlerimi terk ederken. Tam o sıra kapı açıldı, başımı kapıya çevirdiğimde neye uğradığıma şaşırdım.
B-bu... H-Hyunjin..

Ağlamam neredeyse şiddetlenecekti. Korkuyla arkaya doğru gittim,

"Uyandın demek."

"G-Git başımdan!"