Step By Step / HYUNLİX

2. Bölüm

FELİX

"Hyunjin Bey çok... çok özür dilerim. N-niyetim kötü degildi."

Dediğimde alayla gülmeye başladı, aniden gülüşü soldu ve ciddi bir yüze büründü. Korkudan elim ayağım titriyordu. Ne yapacaksan yap artık, yeter ki öldürecek gibi bakma be adam!!

"Belli."

Utançla ve korkuyla başımı öne eğdim, derin sesiyle fısıldamaya başladı.

"Bu yaptığın hoş bir şey değil. Lee Felix. Bunu yapan ben olsaydım, tacizci diye ortalığı yakıp yıkardırn değil mi?"

Anormal derecede sakindi, bu sakinlik beni aşırı korkutuyordu.
En başında yerime oturan o adamı adamı s-

"H-hayır yapmazdım... özür dilerim.. isteyerek olmadı gerçekten. Çok... korkmuştum."

"Demek yapmazdın. Kendinden bu kadar eminsen, neden test etmiyoruz?"

Şaşkınlıkla ve korkuyla yüzüne baktım,

"N-ne?!"

Büyük damarlı ellerini, ruhsuz bir şekilde kaldırdı ve bacağıma götürdü. Korkudan kalbim yerinden çıkacak gibi atıyordu.

İşaret parmağını önce bacağımda gezdirdi, bunu yaparken tepkisizce yüzümü inceliyordu, hiç beklemediğim bir anda var gücüyle bacağımı tümüyle sıktı. Acıyla beraber ağzımdan bir inleme çıktı,

"Ahm"

"Şşş daha sıkmadım bile, uçaktayız kes sesini otur."

Neredeyse gözümden yaşlar atacaktı, canım çok yanıyordu. Ben bu denli sıkmamıştım, istesem bile yapamazdım.

Zar zor da olsa acıyla bir kaç kelime çıktı ağzımdan,

"L-lütfen... bırak beni. Canım... canım çok yanıyor "

"Daha süre dolmadı. Hatta bir dakika bile yeni oldu! Bu el burada toplam 2 dakika 37 saniye durcak!"

Gözümden birkaç damla yaş akarken burnumu çekmiştim, her an katilim olacakmış gibi sinirle kulağıma fısıldadı.

"Kes sesini otur!"

Ellerimle yüzümü kapattım ve sessizce ağlamaya devam ettim.

"Ö-özür dilerim..."

Diyebildim hıçkırıklarımın arasında, o an bacağımda bir hafiflik hissettim. Baktığımdaki elini çekmişti, bacağımı ağrıdan tutarak ağlamamı durdurmaya çalıştım.

Göz ucuyla ona baktığımda beni izlediğini anladım, yüzünde tuhaf bir ifade vardı. Bana acıyor gibi bir hâli yoktu ama, tuhaf bir yüz ifadesi ile beni izliyordu,

Bir anda kolumdan tuttu ve beni kendine yaklaştırıp kulağıma fısıldadı,

"Ödeşmiş olduk Lee Felix. Eğer bana bir şey yaparsan, her zaman karşılığını alırsın. Hatta daha fazlasını, iyi veya kötü hiç fark etmez. Anladın mı?"

Başımı sessizce olumlu anlamda salladım.
Şerefsiz en ufak hareketinde beni öldürecek gibi duruyordu, sen kimsin be köpek!

Bir süre sonra başımı pencereye yasladım ve bulutları seyretmeye başladım.
Sağ olsun bu şerefsiz yüzünden uçak korkusu da kalmadı ben de.

Bacağım hâlâ ağrıyordu, kesin morarmıştı. Orospu çocuğu yüzünden hep!

Köşeye kıvrıldım ve güzel bir uyku için gözlerimi kapattım.

HYUNJİN

Kabul ediyorum bacağını biraz fazla sıkmıştım. Fakat umurumda değildi, iki güne iyileşecek olan bir şeyi kafaya takmaya gerek yoktu.