Step By Step / HYUNLİX

5. Bölüm ⚠︎♡

(Little Kiss :) ⚠︎⚠︎)

Gözlerimi araladım ve ovuşturmaya başladım. İyice vücudumu esnetip ayağa kalktım. Odanın lavabosuna girip günlük işlerimi hallettim. Resmen dün hiçbir şey olmamış gibi devam ediyordum hayatıma. O şerefsiz sanki bana bunları yapamamış gibi..

Bavuluma yöneldim ve bavulumdan siyah tişört ve siyah bol bir eşofman çıkardım. Kıyafetlerimi üzerimden çıkarıp yatağın üzerine gelişi güzel attım. Üzerime tişörtümü geçirdim, tam eşofmanı giyeceğim sırada gözüm üst bacağımdaki büyük yara bandına takıldı.

Anlık sinirle yara bandını söylenerek tutup çektim.

"Pislik herif! Senin yara bandını falan istemiyorum!"

Yatağa oturdum, eşofmanı yerden alıp giyecekken birden kapı açıldı. Neye uğradığıma şaşırdım! Hyunjin..

"Ç-Çıksana dışarı be!!"

"Gördük senin bacaklarını zaten utanmana gerek yok!"

Hyunjin'in gözleri bacaklarımda dolaştı, ben ise bacaklarımı örtmeye çalışıyordum.

"Neye bakıyorsun sapık!"

"Haddini aşma Felix! Sen neden bacağından bantı çıkardın?"

Sonra yerdeki parçalanmış yara bandını fark etti.

"Bu ne Felix?!" dedi eliyle göstererek,

"Senin... yara bandına kalmadım."

"Ha demek öyle.."

"E-Evet... öyle."

Yanıma doğru yaklaştı ve elimdeki eşofmanı alıp bir köşeye attı. Eğildi ve dik dik bakmaya başladı.

"Diğer bacağın tertemiz duruyor Felix! Beni zormala. Onu da kirletirim!"

"Y-Yapamazsın!"

Tek kaşı kalktı ve alay ederek sırıttı.

"Yapamam demek."

Uçakta, diğer bacağıma yaptığı gibi işaret parmağını bacağımda gezdirmeye başladı. Az çok ne yapacağını tahmin ettiğimde, korkuyla arkamı döndüp yatağın üzerinden geçtim. Odanın lavanosuna kaçıp kapıyı kilitledim.

"Demek benden korkuyorsun Lee Felix! Bunun sonunda ne olacağını biliyorsun.. Kaçamazsın."

Kapı kapanma sesini duyunca kapıyı yavaşça araladım. Gitmişti.

"Huh... herife bak! Yapıştı yakama bırakmak bilmiyor!"

𓇽𓇽𓇽𓇽𓇽𓇽𓇽𓇽

Açık büfeye iner inmez, gözlerim arkadaşlarımı aradı. En sonunda bana uzaktan el sallayan Chan'nı görünce hemen oraya doğru koştum.

"Günaydın!"

"Günaydın."

Dedi Chan ve Minho, gülümseyerek yemek masasına oturdum,