𝓛𝓮𝓰𝓪𝓬𝔂

4

Angela pov
Είμαι παλι σπίτι μου. Ακούω παλι την κραυγή πόνου της μητέρας μου.

Μαμα.....

Τρέχω μεσα και είναι πάλι αυτός ο άντρας και την μαχαιρώνει

Ξανά

Και ξανά

"ΜΑΜΑ ΟΧΙ ΑΣΤΗΝ"

Δεν με ακούει

Αφηνει το ματωμενο μαχαίρι πανω στην καρδιά της και η μαμά μου πέφτει κάτω.

Βλέπω πάλι την σκηνή με τον μπαμπά μου και εμένα να τρέχουμε πάνω της.

<<Μαμα ΜΑΜΑ>>

<<Σους άκουσε με. Δεν φταις ούτε εσύ ούτε ο πατέρας σου σε τίποτα. Συγγνώμη μωρό μου που δεν θα είμαι δίπλα σου στην υπόλοιπη ζωή σου. Τe amo mucho mi angel.>>
(Σε αγαπω πολύ άγγελε μου )

ΜΑΜΑ

Άνοιξα απότομα τα μάτια μου και πετάχτηκα απο το κρεβάτι.

Είδα τον Stef να τρέχει προς το μέρος μου.

"Angie εισαι καλα;"

Πως με ειπε;

"Καλά είμαι. Όλα καλά."

"Σίγουρα είσαι καλά; Σε ακουσα να φωνάζεις από τον κάτω όροφο "

Σηκώθηκα απότομα και άρπαξα μια αλλαξια ρούχα και μπηκα στο μπάνιο

Βγηκα αφού εβαλα μια φόρμα και ένα μπλουζάκι

"Που πας;"

Χωρίς να χασω χρόνο πηρα τα κλειδιά της μηχανής μου.

"Στην μαμα μου "

Έτρεξα προς την εξωπορτα

"ΘΑ ΓΥΡΊΣΩ ΣΤΟ ΥΠΌΣΧΟΜΑΙ "

Και εφυγα βιαστικά από το σπιτι.

Ανέβηκα στην μηχανή μου και έχω να πω πως η σφαίρα πονάει αρκετά

Πήγα στην πιο κοντινή παραλία και ανέβηκα ψηλά στα βράχια της.

"Μαμα καθε μερα μου λείπεις όλο και περισσότερο"

Πηρα μια βαθιά ανασα

"Ήταν άδικο να φύγεις έτσι! Σε ήθελα δίπλα μου. Κοντά μου."

Κάθισα στα βράχια και ένιωσα το πρώτο δάκρυ να κάνει μια διαδρομή στο μάγουλο μου.

Πριν το καταλάβω ξεκίνησα να κλαίω με λυγμούς.

Την ήθελα εδώ.

Μέχρι και τα χρώματα του ουρανού θύμιζαν εκείνη.

Ήταν μπλε σαν τα ματια της.

Τα άσπρα σύννεφα θύμιζαν το όμορφο δέρμα της.

Πέρασε αρκετή ωρα. Περίπου 3 ωρες. Πρέπει να γυρίσω

Ανέβηκα στην μηχανή με προορισμό το σπιτι.

Μόλις μπήκα μέσα στο σπίτι δύο χέρια τυλιχθηκαν γύρω μου.

"Μην τολμησεις να ξαναφύγεις ετσι"

"Και αυτό γιατι; Ότι θέλω θα κάνω!"

"Δεν θα κανεις ότι θέλεις!"

"Αι παραταμε άνθρωπε μου"

Τον κοίταξα περίεργα και δεν έδωσα σημασία στην διπολική συμπεριφορά του

Μερικές ώρες πριν ειπε πως δεν ειμαι κάτι ιδιαίτερο και πως τον αναγκάζουν να με παντρευτεί. Και τωρα τι; Ανησύχησε;

Ααα δεν θα τα πάμε καλά κύριε Morto.