kuyu

kuyu23

 
Merhaba arkadaşlar çok uzun bir bölüm olmasada karşınızdayız bundan sonra sınır koymaya karar verdim çünkü sınır olduğunda daha çabuk bölüm atabiliyorum , sizleri seviyorum iyi okumalar 🤍🌹

Sınır 120 yorum ve 420 oy

~~~~~

  Çok zordu ,daha bir kaç ay önce koynunda yattığım adamdan şimdi düşmanım gibi kaçmak okadar zorduki ,üstelik karnımda ikimizden bir parça varken , sadece beni seviyormuş gibi yapan adamdan olan bir parça .
Önümde gurur 'un  bana getirdiği kaç kasa olduğunu saymadığım o çileklerden vardı ve nebkadar canım çeksede onlara dokunmak benim kendi gururumu çiğnemem demekti .

"Papatya ?"

"Efendim "

"Seni affetmemi istiyomusun ?"

Papatya kafasını hızla bana döndürüp aşağı yukarı salladı.

"Bu çilekleri sokaktaki insanlara ver "

"Ama sen ?"

"Kendi aldıklarını ver banada"

Yanında duran bir poşet çileği bana verip önümde duran çilek kasalarını götürmeye başladı.

Çileği yiyeli yarım saat olmuştu ve benim midemde dayanılmaz bir acı oluşma başlamıştı , 5dakikada bir yediklerimi çıkartsamda asla geçmiyordu , midemden gelen safra tadıyla ayaklanmıştım fakat gözlerimin kararması ilerlememe engel oluyordu , en son bir adım daha atabildiğimi hatırlıyorum .

Başımda dikilen 5kişiye anlamsızca bakarken eda elini yanağıma koyup okşamaya başladı

"İyi misin güzelim ?"

Edaya kafamı salladım ve doktora döndüm

"Test sonuçlarının çıkmasını bekliyoruz"

Gurur bana doğru yaklaşmaya başlamıştıkı elimle durması için işaret yaptım .

"Hepiniz odadan çıkabilirmisiniz yalnız kalmak istiyorum ."

Herkes teker teker odadan çıkarken gurur bekliyordu

"Sende "

" Konuşabilirmiyiz"

"Hayır "

"Çıkmıyorum "

Onu umursamadan sırtımı dönerek gözlerimi kapattım bir süre sonra gerçekten üzerime ağırlık çökmüştü hamilelik sebebiylemi böyleydi bilmiyorum ama bir süredir hep erken saatlerde uyuyordum .
O sırada yavaş yavaş yanıma yaklaşanın gurur olduğunu biliyordum , yanımda bulunan koltuğa oturarak elini karnıma koydu .

"Bebeğim ? Allaha bin kere şükürler olsun seni bana verdiği için , ben sefkat ne demek bilmiyordum annen öğretti ben sevmeyi bilmiyordum onuda annen öğretti,biliyorum baban çok hata yaptı ama her saniye kahroluyorum yanımda ama dokunamıyorum yanımda ama konuşamıyorum yanımda ama kokusunu alamıyorum ,gülüşlerini göremiyorum duyamıyorum bana aşkla bakan o gözleri şuna kinle bakıyor, bizi birleştiren sadece senin varlığın kendimi affettirmem için bana şans oldun meleğim "

Yaş gözlerimden akmamak için direniyordu fakat gururun gözlerinden akan yaşlar benim kolumu ıslatırken bu pek mümkün değil gibiydi ,gurur sakince kafasını karnıma koydu ve karnımı okşamaya başladı , o ana dair tek hatırladığım gözlerimin yavaş yavaş kapanışıydı .

"Gurur odadan çıkman gerekiyor "

"Sana öyle birşeyin olmayacağını söyledim doktor eğer ölüceksek beraber ölücez "

"Gurur virüs kanına çoktan karışmış karantinaya alınması lazım onun yan8nda durarak hem bebeğe hem ankaya zarar veriyorsun "

"Sadece bebeğimi görmeme izin ver doktor "

Karnımın açılmasını ve soğuk jel bir sıvının karnıma sürüldüğünü hissettim , üşüyordum ,doktorun ağzından sinirli bir küfür duydum .

"Sikiyim ! Bu imkansız"

"Bebekte birşeymi var ?"

Gururun endişeyle söylediği bu söz üzerine doktor konuştu

"Bebek ankanım iç organlarına zarar vermeye ve zehir salgılamaya başlamıs bu hem bebeğin hem annenin ölümü demek zaten ankanın vücüdü virüsü kaldıramıyor bebekten gelen zehiri asla kaldıramaz ,  ekstra olarak büyük bir ihtimalle engelli olarak dünyaya gelir , oda eğer doğarsa , gurur seçim sizin ya bebeği alırız iyileşmesi için ihtimal artar yada almayız ve ikisinde ölümünü izleriz "

Gözlerimi açtım hepsini duymuştum ve bu bebek ne olursa olsun alınmayacaktı benim en zor zamanımda yanımda olan tek oyken asla bırakmazdım .

"Alınmayacak "

Gurur oturduğu yerde elini kafasına koymuş düşünüyordu, benim sesimi duyduğumda kafasını kaldırdı ve sinirli bir şekilde konuşmaya başladı.

"Alınmayacakta ne olacak anka ben ikinizinde gözlerimin önünde ölümünümü izleyeceğim ?."

"Gerekirse evet ! Sen zaten beni çoktan öldürdün gurur "

Bir anda bağırmaya başladı

"Allah belamı verseydide yapmasaydım ben ölseydimde ağzımdan o sözler çıkmasaydı !  ama lütfen benden gözlerimin önünde ölümünümüzü izlememi isteme yapamam "

Kafamı olumsuz manada sallayarak karnımı tuttum

"İstemiyorum ,bırakmam "

Gurur elleriyle yüzünü sıvazlıyordu .

"Ben istiyormuşum gibi davranma anka hangi baba bebeğinin ölmesini ister ?"

"Bırakmıcam "

"Anka ! Yarına kadar bu fikire beynini alıştırıyosun , bu bebek alınacak ,sana zarar veriyor ,  az önce bebeğimizi hissederken şimdi onu bırakmak zorunda olmak bana koymuyormu sence ?"

"Zorunda değilizki gurur."

"ZORUNDAYIZ !"

Gururun bağırmasıyla içeriye gözü yaşlı papatya abim ve doktor girerek onu kollarından tutup dışarı çıkarmaya çalışıyordu , eda ise yanıma hızla koşarak kollarını bana sarmış ve kulağıma fısıldamıştı .

"Yanındayım kardeşim ."