łzy i miód

[15] apatia

Nie będę z tym się kryć,
Że powoli odechciewa się żyć.
Czuję się przytłumiony,
Taki przyćmiony, zgaszony,
Jak stara świeca wypalona,
Która płomienia swego już nie dokona.
A kiedy z serca odchodzi uczuć kolejna partia,
To znów dotyka mnie nieszczęsna ta
Apatia.