You're next.-Vk

16

-

Taehyung,yatağında oturuyordu sakince.Atlatamadığı olayın üstünden bir hafta geçse de gördüğü tüm rüyalar Jungkook ile alakalıydı.Her gece kabuslarla uyanıp bir daha da uyuyamamasıyla sonuçlanıyordu ve bu durum Taehyung'un uyku düzeni başta olmak üzere tüm düzenlerini mahvetmekteydi.Uyuyamıyor, uyuyamadığı içinde gün boyu yorgun ve bitkin bir halde oluyordu.Küçük bir ses gelse eline yatağının yanına koyduğu bıçağını alıp sesin nereden geldiğini öğrenmek için evi dolaşıyordu.Kapı çalsa, elinde mutlaka bir bıçakla açıyordu kapıyı.

Aklına hep 'Ya Jungkook ölmediyse?','Hala yaşayıp beni izliyorsa?'düşünceleri gelse de uzaklaştırıyordu kendisinden.Onun yüzünden hayatı devam etmiyordu,edemiyordu.Şizofrenliğe bağladığını hissediyordu artık.Katil olmuştu Taehyung.Jungkook'u öldüren oydu.Jungkook'ta katildi.Taehyung'un ruhunu öldürmüştü o da.

Taehyung,Jungkook'un neden böyle olduğunu asla anlamamıştı.Onu terk etme sebebi bu hareketlerine benzer davranışları son zamanlarda yapıyor olmasının başlıca sebeplerindendi.Jungkook sadistti ve Taehyung'a olan saplantılığı,onu ağlarken gördüğü günden başlamaktaydı.

Lisenin son sınıfındaydılar ve beş kişilik bir grupları vardı.Bunların içinde Jungkook ve Taehyung'da vardı.Kazandıkları üniversiteye bakıyorlardı birlikte.Herkes sevinirken Jungkook,Taehyung'u göremedi yanlarında.Az önce orada oturuyorken şimdi kaybolmuştu.Taehyung'u bulmak için her yere baktı ve en sonunda bir çatı katında onu ağlarken gördü.Onu gördüğü anda kalbi bir farklı çarpmaya başlamış,yüzü kıpkırmızı olmuştu.Hemen saklandı bir duvarın arkasına ve yere oturup duvara yaslandı.Kalbi göğüs kafesini parçalayacaktı sanki.İşte o zamandan beri Taehyung ile daha da yakınlık kurmaya çalışıp onunla sevgili oldu ama ona yetmedi.

O,onu ilk kez ağlarken gördüğü ağlamasının sebebi olmak istedi.Onun içinde böyle ağlamasını istedi.Onu o şekilde ağlattığı sayısızca hayal kurdu,kafasında senaryolar yazarak tatmin oldu.Taehyung ile sevgiliyken hayalini gerçekleştirmek için ona çok fazla kötülük yapmıştı.Onu merdivenlerden iterek yuvarlamış,Sarhoş ayağına yatarak onu sevgilisi değilmiş gibi dövmüş,uyurken parmağına bıçakla küçük yaralar bırakmıştı...

Taehyung bu yaşadığı tüyler ürpertici olaylardan sonra Jungkook'u Amerika'ya gidelim yalanına inandırıp onu orada bırakmıştı.Jungkook bu olayın çirkinliğine o kadar sinirlenmişti ki,Kendi evini darma duman etmiş üstüne üstlük Taehyung'a özel yaptığı tüm portrelerini kırmızıya boyamıştı.Onu avlama hedefindeydi artık.Taehyung,onun için sadece hedefti.

Taehyung daha fazla böyle hayatına devam edemeyeceğini bildiğinden bir psikologla görüşme ayarladı.Görüşmeye girdiğinde baştan sona başına gelen akıl almaz,korku dolu gerçekleri masaya döktüğünde,Psikolog'un beti benzini atmıştı.

"Oh Kim....Sen neler yaşamışsın böyle. Peki nerede şuan o?"Taehyung,tabiki de onu öldürdüğünü daha yeni tanıştığı bir psikoloğa söylemeyecekti.

"Hapiste Bayım.Umarım hakettiği cezayı bulur."Bacakları titresede belli etmemeye çalışıyordu.Her an kapıdan içeri Jungkook gelecek gibi hissetmesi,her yerinden soğuk terler akmasına sebebiyet veriyordu.

"İyi misin Taehyung?Terlemeye başladın.Soğuk su ister misin?Ferahlatır."Taehyung kafasını olumlu anlamda salladı.

Biraz daha konuştuktan sonra Psikolog,Taehyung'la vedalaştı ve tekrar gelmesini söyledi.Taehyung eve giderken düzeleceğini umdu.Bir şizofren gibi yaşamak istemiyordu bu yüzden de iyileşeceğini düşünmekten başka hiçbir şey yapmadı.

-1 ay sonra-

Düzelemedi.Uyku düzeni hala bozuktu.İştahı yoktu neredeyse ve kendisini zor taşıyordu.Jungkook onu hala bırakmamıştı.Seni asla bırakmayacağım sözünü gerçekten tutuyordu.Öldükten sonra bile onunlaydı.Taehyung bazen sinir krizleri geçiriyor,onu kafasından çıkartmak için kafasına birden çok kez vuruyordu.Hiçbiri işe yaramazken kafasında dolanan Jungkook sürekli konuşuyor,Taehyung'u rahatsız etmeye devam ediyordu.

Böyle geçen bir gecenin ardından bir sabah kapısı çaldı.Resmen sürünerek kapıya giden Taehyung eline bıçak almayı unutmadı.Kapıyı açıp önündeki insanlara baktığında şaşırdı.

"Siz kimsiniz?"diye sordu merakla.Kapıdaki iki adamı da tanımıyordu.

"Kim Taehyung'un evi.Doğru mudur?"Taehyung hemen başını salladı.Neler olduğu ve neden bu iki adamın doktor önlüğü giydikleri hakkında hiçbir fikri yoktu.

"Bir kaç kişiden,her gece saat 03.35'te dışarı çıkıp insanların kapısını tıklattığınızı,bazen evinizde çığlık atıp mahalleliyi ayağa kaldırdığınızı ve kapıyı tıklatan insanları şuanda olduğu gibi bıçakla karşıladığınıza dair bir çok şikayet aldık.Bizimle bir yere kadar gelmeniz gerekiyor."Taehyung duyduklarını hazmedemezken üstüne iftira atıldığını düşündü.

"Hayır,hayır,hayır.Bir dakika...Ben kimsenin kapısını tıklatmadım.Yalan konuşuyorsunuz şuan."Kafa salladı ve doğru olmadığını söyledi fakat doktorlar pes edecek gibi değildi.

"Bizimle gelin.Yoksa polise başvurmak durumuna düşeceğim."Taehyung oflayarak sertçe kafasını kaşıdı.Uyumuyordu bile.Nasıl gece 3'te insanların kapısını tıklatabilirdi?Bıçağı sertçe yere atıp doktorlarla birlikte hastaneye geldi.Hala burda ne işi olduğunu anlamasa da onları dinlemek zorunda kalmıştı.Doktorlar onu hastaneye sokup ara yerde küçük bir odaya soktular.İçeri de daha yaşlı bir tane doktor vardı.

"Kim Taehyung....gel bakalım şöyle."masasının önünde ki sandalyeyi gösterdi.Taehyung sandalyeye oturduğu zaman onu getiren doktorların ikisi de dışarı çıktı."Bak Taehyung.Zor zamanlar geçirmişsin belli ki fakat bu, insanları rahatsız edecek derece de büyükse o zaman seni akıl hastanesine bile yatırabilme hakkım var."Taehyung yutkundu.

"Ben kimseyi rahatsız etmedim ki Doktor.Evimden bile çıkmıyorum?Kanıt varsa konuşun lütfen."Taehyung kaşlarını çattı.Bu haksız yere suçlu durumuna düşürülme olayı gerçekten sinir bozucuydu.Doktor,bilgisayarında bir kaç yere tıkladıktan sonra bir video açıp ekranı Taehyung'a döndürdü.

Videoda Taehyung'un 03.35 saatinde ruhsuz bir şekilde yürüyüp çevresinde ki bir kaç kapıyı tıklattığı gözüküyordu."Taehyung,bu mahallenin bir kamera görüntüsü ve senin burada neredeyse bir haftadan beri sadece saat tam 03.35'te evden çıkıp insanların kapısını tıklatma görüntün mevcut.Sana bir test uygulayacağım.İnsanlar senden şikayetçi o yüzden sadece sorduklarımı cevapla."

Taehyung kafa salladı.Çok fazla terlemişti ve kimsenin kapısını tıklattığını hatırlamıyordu.Neden böyle bir şey yapıyordu?O saatlerde uyumadığına adı kadar emindi.

,

Yapılan testten sonra Doktor,kararını biraz bekleterek söylemeye karar vermişti.Taehyung meraktan çatlasa da Doktor tek bir kelime söylemiyordu."Taehyung,son zamanlarda travma etkisi yaratacak derecede kötü olan bir olay atlattın mı?Ya da atlatamadın mı?"Taehyung bir an önce onu boğmaya başlayan bu yerden çıkmak istiyordu.Hiçbir şeyi duymak istemiyordu."Bay Kim?"

"Yaşamadım!Beni evime bırak.Evime gideceğim ben."Doktor kafasını iki yana salladı."Bu mümkün değil Kim.Sen delisin."

Taehyung Doktor'un dediği cümleden sonra sinirlenerek yakasını tuttu."Bana deli deme!Deli değilim ben.Evime gideceğim bırak beni."Doktor,Taehyung'un ellerini yakasından çekti ve iki tane doktor çağırdı."Taehyung'u 29 numaralı odaya götürün."

Taehyung duyduğu sayıyla kafasını iki yana sallamaya başladı."Hayır! 29 olmaz.29'u istemiyorum hayır.Onun yaşı 29'du orası olmaz!Ben evime gitmek istiyorum beni evime götür!"Doktor,emri çoktan vermişti.Taehyung'a işleri zorlaştırmasın diye sakinleştirici vererek onu 29 numaralı hücreye kapattılar.Taehyung hayatının geri kalanını akıl hastanesinde geçirmek zorunda kalmıştı.

Senin yüzünden Jungkook.

-