"Μαλακα Μυρτώ σήκω θα αργήσουμε και δεν έχω όρεξη να παρακαλώ την ξινή να μας αφήσει να μπούμε στο μάθημα της" κάθε πρωί εδώ και 3 μήνες το ίδιο βασανο
"κρις είμαστε 3η λυκείου το πολύ πολύ να της πούμε ότι διαβάζαμε μέχρι αργά το βράδυ και θα μας βάλει μέσα άραξε " παραπονέθηκα στην κολλητη μου ενώ σηκώθηκα να ντυθώ... Δεν έβαλα κάτι ιδιαίτερο...φορμες, ποτέ δεν έδινα βάση στην γνώμη των άλλων και ποτέ δεν με ένοιαζε και τι κάνουν με την ζωή τους, για αυτό και σε μια τόσο μικρή πόλη εγώ γνωρίζω λίγα άτομα και έτσι καταφέρνω να περνάω απαρατήρητη, να μου λείπει η κακία τους
"Να σου θυμησω αγάπη μου γλυκιά ότι μιλάμε για το τερατακι που σου μαθαίνει παραγωγούς και δεν δείχνει κανένα συναίσθημα αγάπης ή εν συναίσθησης για τους μαθητές της και τρέφεται με απουσίες" μου τονίζει ενω με τραβολογαει μέχρι της πόρτα.
Οι γονείς μου δουλεύουν σχεδόν κάθε μέρα έτσι τους βλέπω λίγες ώρες την μέρα μην πω την εβδομάδα αλλά είμαι εντάξει με αυτό καθώς όταν είναι σπίτι φροντίζουν να περνάμε αρκετές ώρες μαζί μέχρι να ξανά φύγουν για το επόμενο τους tour
"Να σου πω... Τώρα που οι δικοί σου λείπουν σκέφτηκα μήπως κάναμε ένα παρτακι, όχι κάτι σπουδαίο μην-"
"oh hell nah έτσι όπως σου μπήκε στο μυαλό έτσι και να το βγάλεις"
"Έλα ρε συ θα γνωρίζουμε καινούργια άτομα"
"Όχι σπίτι μου προτιμώ να βγούμε έξω" και εκείνη ήταν η στιγμή που κατάλαβα ότι είπα την μεγαλύτερη μαλακια της ζωής μου. Με κοίταξε με ένα βλέμμα ενθουσιασμού ενώ εγώ ήμουν έτοιμη να κλάψω και όχι δεν ήταν από χαρά
"Σήμερα στης 9 να είσαι έτοιμη θα πω και την Ζωη ίσως φέρει την παρέα της και το αγόρι της και μαζευτούμε πολλοί"
"μμμμ θα περάσουμε τελειααα" λέω γεμάτη ειρωνεία και φεύγω προς το τμήμα μου να βρω μια γωνίτσα να κλάψω... Αλλά θα μου πείτε οι μαλακιες πληρώνονται Μυρτω μου παρτα τώρα... Τώρα θα πρέπει να γνωρίσω και την Ζωή και τον γκόμενο της και την παρέα της... Περφεκτ
------------------------------------------------------
Είναι 9 και παρακαλάω τον Θεό να με έχουν ξεχάσει και να έχουν φύγει χωρίς εμένα αλλά μάταια το κουδούνι μόλις χτύπησε και ήταν η κρις με άλλη μια κοπέλα και ένα αγόρι. Βασικά με μια υπερβολικά όμορφη κοπέλα και ένα αγόρι
"Μυρτω από εδώ η Ζωη και ο Μιχάλης" έμεινα για λίγο να κοιτάζω την Ζωη
(Ζώη) " Εσύ είσαι η περίφημη Μυρτώ. Λοιπόν χάρηκα πολύ για την γνωριμία"
(Μυρ) " εγώ να δεις" είπα ψιθυριστά
(Ζωη)" ορίστε; "
(Μυρ)" και γω λέω και γω χάρηκα που σας γνώρισα και τους δύο" τους λέω με ένα χαμόγελο στα χείλη ενώ τους κάνω νόημα να μπούνε στο σπίτι... Καθόμαστε και μιλάμε για διάφορα πράγματα μέχρι να έρθουν και οι υπόλοιποι για να φύγουμε ενώ κάποιες άκυρες στιγμες την πιάνω να με κοιτάει αλλά όταν προσπαθώ να κάνω eye contact προφανώς με αποφεύγει. Από τις σκέψεις μου με έβγαλε το κουδούνι που σημαίνει ότι η παρέα της Ζωής είχε φτάσει και εμείς θα έπρεπε να σηκωθούμε να φύγουμε. Τα παιδιά οδεύουν προς την πόρτα ενώ εγώ προσπαθώ να βρω ακόμα ένα τρόπο για να μην πάω αλλα το μυαλό μου και η φαντασία μου αποφάσισαν να μην με βοηθήσουν, νομίζοντας λοιπόν πως είχα μείνει τελευταία νιώθω δύο χέρια πίσω στην μέση μου να με τραβάνε ελαφρώς προς τα πίσω και να κολλάω σε ένα σώμα... Το δικό της
(Ζωη) " ξέρω πως δεν ψήνεσαι να έρθεις αλλά θα περάσεις τέλεια στο υπόσχομαι" μου λέει ένα με φιλάει στο μάγουλο και πάει να φύγει... Τελικά παιδιά το σκέφτηκα και λέω να πάω μωρέ τι έχω να χάσω ε;
Φτάνουμε στο κλαμπ και μπαίνουμε όλοι σιγά σιγά μέσα ο Μιχάλης δεν σταμαει να κρατάει την κοπέλα του από την μέση πράγμα λογικό από την μια αλλά από την άλλη μεχ (αν με πιάνετε) τέτοια κοπέλα δίπλα σου δύσκολα την αφήνεις
------------------------------------------
Έχουν περάσει αρκετές ώρες από τότε που φτάσαμε και εγώ είμαι ακόμα στο πρώτο ποτό ενώ οι υπόλοιποι σίγουρα πάνε για 3ο γύρο... Έχω αρχίσει να βαριέμαι και έτσι αποφάσισα να πάρω ένα ταξί και να φύγω, ενημερώνω την κρις και βγαίνω έξω από το μαγαζί όπου αντικρίζω το ζευγαράκι να μαλώνει
(Ζωη) "οχου αλήθεια Μιχάλη σε έχω βαρεθεί με έχεις κουράσει δεν πάει άλλο"
(μηχ) " τόσο καιρό ήμουν μαζί σου επειδή σε λυπόμουν και επειδή θα έμενες μόνη σου αλλά τελικά έπρεπε να σε είχα αφήσει νωρίτερα μιας και είσαι ένα τίποτα" της είπε φωνάζοντας της και έφυγε... Έμεινα να την κοιτάζω για λίγο, άρχισε να κλαίει αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω αν ήταν από νεύρα ή από λύπη, την πλησίασα διστακτικά
(Μυρ)" χευ... Αμ πάω σπίτι βαρέθηκα εδώ και από ότι κατάλαβα δεν σε σηκώνει το κλίμα εδώ πέρα θες να έρθεις μαζί μου; δεν είναι απαραίτητο να μιλήσουμε για αυτό, ότι σε κάνει να νιώσεις καλύτερα"
Αυτή απλά με κοίταξε με δάκρυα στα μάτια και μου έπιασε το χέρι κάνοντας με να καταλάβω ότι θέλει να ερθει μαζί μου και έτσι και έγινε...
YOU ARE READING
different directions
Romance"αυτό ήταν δηλαδή... Την μια στιγμή σε κάνουμε ευτυχισμένη και την άλλη μας παρατάς;;" "Μυρτώ το ξέρεις ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα... Η μοίρα μας... Δεν είναι γραφτό μάλλον" "Να περνάς καλά τότε" "Ίσως μια μέρα ξανά βρεθούμε" "Ίσως τότε να είναι...
