different directions

8

Έχουν περάσει 2 βδομάδες και η Ζωή δεν μου μιλαει έρχεται μας λέει ένα καλημέρα (και αυτό γιατί είναι η Κρις) και φεύγει τόσο γρήγορα μας έχει ξεχάσει σε αντίθεση με εμένα που όσο με αποφεύγει θέλω όλο και πιο πολυ να τα ξανά βρούμε αλλά επειδή έχουμε και έναν εγωισμό δεν πρόκειται να κάνω κίνηση όσο και να με πονάει, δεν πιέζω κανέναν να μείνει στην ζωή μου που δεν θέλει

(κρις) :" Μυρτώ είσαι έτσι δύο βδομάδες βλέπεις η Ζωή προχωράει βοηθάει τον εαυτό της γιατί δεν το κάνεις και εσύ;;"

(μυρ) :" δεν είναι τοσο εύκολο ξέρεις και βλέποντας την ότι δεν την νοιάζει καν με νευριάζει και με πεισμώνει περισσότερο"

(κρις) :" τι να σου πω ρε Μυρτώ προσπαθώ να σε βοηθήσω προσπαθώ να βγαίνουμε έξω να ξεχνιέσαι αλλά ξέρεις πρέπει να το θέλεις και εσύ πρέπει να βοηθήσεις τον εαυτό σου "

Δεν λέω η κρις είχε απόλυτο δίκιο πρέπει να βοηθήσω τον εαυτό μου και αυτό έχω σκοπό να κάνω η Ζωή τέλος

----------------------------------------

Είναι απόγευμα και κάθομαι και παίζω στον υπολογιστή... Γενικά κάνω πράγματα για να μην σκέφτομαι, το καλό είναι ότι το έχω αποδεχτεί (νομίζω) στόχος μου είναι να περάσω σε μια καλή σχολή και ότι πρέπει να διαβάζω περισσότερο οπότε ανέβηκα πάνω και πήγα να διαβάσω

----------------------------------------------

Ζωησ POV

Μου έχει λείψει αρκετά όχι απαραίτητα στο ερωτικό κομμάτι αλλά σαν άνθρωπος... Υπήρχαν πολλές φορές που ήθελα στο σχολείο να την πάρω να μιλήσουμε να τα λύσουμε όλα... Δεν ξέρω αν μπορούμε να μείνουμε φίλες μιας και δεν μπορώ να την δω έτσι αλλά θέλω να το προσπαθήσω

Δεν το σκέφτηκα αρκετά και ήμουν είδη στον δρόμο για το σπίτι της βασικά στην πόρτα της ήμουν άρχισα να αγχώνομαι "γαμω δεν έχω σκεφτεί τι θα της πω" μίλησα στον εαυτό μου

(μυρ) :" να σκεφτείς τι;"

Άκουσα μια φωνη πίσω μου τρόμαξα γύρισα πίσω και είδα την Μυρτώ με κάτι σακούλες ψώνια μετά από όλα αυτά που την είπα μου χαμογελούσε ακόμα σαν να χαιρόταν που με έβλεπε και όχι δεν ήταν αυτό το ψεύτικο

(μυρ) :" ναι μπορείς να με κοιτάς λίγο πιο μετά για να ξεκλειδώσω γιατί μου έχουν βγει τα χέρια και δεν βοηθάς κιόλας" λέει για να με πειράξει

(Ζωή) :" ωχ ναι συγγνώμη" κάνω πιο πέρα και παίρνω μια σακούλα από τα χέρια της ξεκλειδώνει μπαίνουμε μέσα και την ακολουθώ μέχρι την κουζίνα χωρίς να μιλήσω... Ήταν πολύ όμορφη την κοιτούσα σαν χαζό το παραδέχομαι είχα απορροφηθεί τόσο που ξέχασα τον λόγο που ήρθα... Ώσπου βλέπω την Μυρτώ να προσπαθεί να μου πάρει την σακούλα ρύζι από τα χέρια