HATSUKOI: Makato Takoya (HIATUS)

CHAPTER 8: TASKS Part 2

A/N: Ahihihihh.. Hello po.. Sorry sa matagal na chap-update. Sobra kasing busy sa Thesis namin eh. sorry po talaga. After po nang defense namin, hindi na po matatagalan ang pag update ko po. Thank you po sa mga nagbabasa nang story ko. Love you all.

PLEASE READ, COMMENT, VOTE and be my FAN. THANK YOU! Arigatou gozaimasu <3

************************************

(Continuation of flashback in chap7)

“Hi----------------Renniel”

Nanginig buong katawan ko sa narinig. Kasi eih, yung boses, napaka-husky. Choss! Kahit boses? Nilalandi parin? Wahahahah… Pero------ Ano daw? ‘Hi-----Renniel’ ‘Hi-----Renniel’ ‘Hi-----Renniel’ . Full name ko talaga yung sinabi niya, di ako sanay. Feeling close much hah. Nilingon ko nalang yung taong nag ‘Hi’ sa akin. Ako naman siguro yung tinutukoy di ba? Ako lang naman kasi ang may Renniel na name dito sa Senford noh. As in, ako lang at wala nang iba.

Paglingon ko.

O_____O

Oh! Gwapooo…… O///////O

Naranasan niyo na ba yung feeling na sa pagtingin niyo sa isang tao eh parang nag-iba yung background niya? Yug parang sa mga anime, pag gwapo eh may pakislap-kislap pa na mga bulaklak ang nakapalibot sa taong yun. Parang ganun lang.

Gwapo talaga siya, as in. Kahit anong titig ko sa kanya, yung face niya, still haven’t change, handsome parin. Pero……….. I think I saw him somewhere? Somewhere over the rainbow? Hahahah.. Di, honestly, he really looks familiar to me. But I cant remember how, when or where I am familiar with him.Hmmmm….

*Isip* *Isip* *isip* Sa’n ba? *isip* *isip* Arrrr…. Sakit sa brain cells naman oh. Sa’n ko ba nakita ‘tong gwapong taong ‘to hah?

“Is there anything wrong in my face?” ?____? Eh? Bigla akong natauhan sa aking pag-iisip nang magsalita yung gwapo. Oo, meron, ang gwapo mo kasi. ==__==

“Ano-------”

“^____^ You remember me?” tanong nung gwapo, ang tamis-tamis pa nang mga ngiti.

I nod. “Uh. I know, you really seams familiar to me, but I cant figure it out.”

“^____^ Remember last Tuesday?” tanong niya.

Matagal din akong nag-isip. And for how many minutes kong ini-i-scan ang brain ko, at last! Ayun! Nahanap narin siya nang brain cells ko. Nakasik-sik lang pala siya sa pinaka-sulok nang aking Tuesday event sa mumunting isipan ko. I remember him na, siya yung nasa poster wipe-out time event, yung lalaking first kong napagkamalan na si Takoya kaya hiyang-hiya ako. Pero errrrr-----extra yung iniisip ko sa kanya, but now, heto siya sa harapan ko ngayon, nakiki-bagay. Charrr…

Napangiti na parang nahihiya nalang yung itinugon ko sa kanya. Well, what do you expect na reaction ko? Magtatatalon sa tuwa kasi na-remember ko siya? Di pa ako baliw.

“^____^ By the way, I’m Gray Sielton” Ang sweet talaga ngumiti nang lalaking ‘to. Kung ang ngiti ni Takoya eh nangunguryente, itong si-----------Gray? eh nagpapakawala nang millions of ants sa sobrang tamis ngumiti. Naku! Baka, diabetic dating ko dito. Joke ba yun? Hahaha.. Waley.. Corny kasi nang author eh.

“Are you busy?”

Eh? O___O Busy ba ako? Hmmm… Hindi ‘ata..but……….errrrrrrrr……….why he’s asking me if I’m busy? Magyayaya siya? Nang ano? Nang date? Kapal nang assumes-thought ko. ==__==