CHAPTER 10: DeadZone

66 4 0
  • Dedicated kay JeZza Jamio
                                    

[ Alice’s POV ]

O________O

Oh sheyttttt……. Alam niyo ba kung saan ako dinala nang LP na ‘to? Pakinsheyt lang! Sa DeadZone (isang lugar kung saan naglalaro ang mga taong walang magawa sa buhay. Kompleto rekados mga games dito. Kung sa real life pa, parang sa Timezone at World of Fun lang. Pero ang pinagkaiba lang eh mga hyper mga naglalaro dito, kaya nga tinawag na deadzone eh. Para na kasing mga zombie naglalaro dito, halos ginawa na nila itong bahay lang nila. No time limit naman kasi eh, no age limit din. Eh di, ito nga. Mga taong buhay na naging patay-patayan. Labo nun!).

“O__o? Ano ‘to?”

“Palaruan?” Pilosopo. Alam ko palaruan ‘to. Sipain ko mukha nito eh.

“I know. What I mean is, what are we doing here?”

“Malamang maglalaro, palaruan nga eh”

*PAK*

“Sh*t” Ayan. Masakit? Nakakainis kasi pagiging pilosopo nang malanding cheap na ‘to eh. Binatukan ko na.

“Ba’t mo ba ako dinala dito?”

“Pasama lang ako maglaro. Boring sa bahay.” Sagot niya habang lakad-lakad kami. Naghahanap siya na pwedeng mapag-laruan.

“Wow! Ano ako? Chaperone?”

“Papasama lang, dami pang sinasabi.”

“Ba’t dito pa kasi, pwede namang sa Gamer’s Zone”

“Eh mas gusto ko dito eh. Paki mo? Kaw ba maglalaro? Ako naman diba?” Suntukin ko na ‘to eh.

“Kapal din nang mukha mo noh. Kaw na ‘tong nagpapasama. Eh hindi mo rin pala ako papalaruin?’

“Bakit? Maglalaro ka ba?”

“Malamang! Nandito ba ako kung hindi?”

“Huh? DC, labo mo. Kaya ka lang naman nandito kasi kinaladkad kita.”

“Buti alam mo. Kaya may utang ka sa akin ngayon” maglalaro ako ngayon. Uubusin ko lahat nang laman nang bulsa ang pitaka mo. Maghanda ka na stupidong lousy pervert. Bwahahaahahah….

“Utang? Sayo? Pano----------“ Hindi ko na siya pinatapos magsalita. Sakit lang sa utak. Kinaladkad ko siya.

“Hoy DC!” kinaladkad ko talaga siya. Naghahanap ako ngayon ng gusto kong laruin. Hmmm.. Ano ba masaya dito?

“Hoy DC! Sa’n mo ba ako dadalhin?”

“Sa pwedeng mapaglaruan” Kung makapag-‘hoy’, parang wala akong pangalan. Tss.

“Eh ang daming mapaglaruan diyan oh”

“Sa gusto kong laruin. Stupido!” Tinalasan niya ako nang tingin. As if naman magpapatalo ako noh. Tinaasan ko siya nang kilay at sinipat nang tingin.

Dinala ko siya sa tapat nang stuff toy machine. Wala lang. Parang feel ko kasing kumuha nang stuff toy eh. Binitawan ko na siya at inilahad ko ang palad ko sa kanya. Mukha niya? Parang timang lang. Tulalang nakatingin sa palad ko. Ang slow.

“Pahinging pera, pa-convert natin sa token”

“Sa’kin ka nanghihingi?”

HATSUKOI: Makato Takoya (HIATUS)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon