Seni hâlâ sen olduğun için...

21 3 3
                                    

"Dün girdiğim sınavda bir söz okudum "Şurama batana özlem demeseler bıçak derdim" o kadar beni anlatıyordu ki o cümle sınav sırasında ağlamama, ellerimin titremesine neden oldu. Etrafımdakiler sınav stresi sanarken, ben "aşkın yoksunluğu" diyemedim. Canımdan can gidiyor artık. Kavuşucaz, geliceksin biliyorum. Bekliyorum. O kadar çok şey atlattık ki biz bununda üstesinden gelicez. Bir gün dinicek gözyaşlarım yokluğunda değil varlığında...
Gittiğin günden beri kalbimin yanmasından bedenimin donmasından çok sıkıldım. Pes etmekten korkuyorum ne olursun pes etmeden gel. Yalvarıyorum senden vazgeçmeme izin verme. Çünkü ruhum, kalbim ve beynim arasında bir savaş veriyor ve inan bana beynimin kazanmasından çok korkuyorum. Beynim bir yandan "bu aşk değil aşk incitmez, aşk öldürmez, aşk delirtmez, o aşık değil" derken, kalbim "ama ben aşığım, ama ben seviyorum, vazgeçemiyorum, onsuzluğu düşünmek istemiyorum artık" diyerek beynime haykırıyor. Seni sevmek artık bana ağır geliyor. Sadece ruhumu değil bedenimide yoruyor. Zarar veriyor bana seni sevmek, geceleri sinir krizleri geçirip kendime zararler veriyorum, kollarımda, yüzümde hep bir yaralarla sabahlıyorum. Annem anlatıyor "onu sayıkladın yine, bırak artık, vazgeç, unut onu" diyor.  Acıyorlar bana... Yüzüme baktıklarında karşılarında dimdik güçlü bir kız görüyorlar fakat. Kimse ilaç kullandığımı bilmiyor. Hani bir akım çıktı ya. "Ama güçlü görünüyorsun", " sen onu birde benim psikaytrime sor..;)" diye. İşte bu durumu yaşıyorum. Her şeye gülüyorum, acılarımı kahkahalarımla kapatıyorum, bazen hiç ağlamadığım günlerim oluyor bastırıyorum böyle seni içimde. Ama bazen de çoğu kez intihar eşiğinden dönüyorum. "O bana kıyamaz, o benim için herkesi karşına aldı benim için savaştı, direndi" derken kalbim. "Hayır o korkağın teki, pes etti ve gitti" diyor beynim. Beynime inanmama izin verme lütfen. Geç olmadan gel artık. Kimsenin beni sevebileceğine inanmıyorum senden sonra. Denedim hani ben severim, bir başkası sever beni falan da yok olmuyor. Sen benim parıldayan gözlerimi, gamzelerimi aldın öyle gittin. Kimseye içten gülemiyorum. Tüm inançımı, tüm yaşama sevincimi kaybettim. Ben gerçekten artık kendimi toparlayabilicek gücü bulamıyorum kendimde. Gelip beni toparlar mısın? Çok dağınığım sana ihtiyacım var. Bana sarılmana, omzunda ağlamama ihtiyacım var. Bu yazdıklarımı görmüyorsun, okumuyorsun elbet ama benim daha fazla dayanacak gücüm yok gerçekten sana ihtiyaç duyuyorum. Aklımdan bir türlü silinmeyen numaranı aramamak için kendimi zor tutuyorum. Seni hâlâ ilk gün ki gibi... Ve seni hâlâ sen olduğun için... Kendine iyi bak güzel gözlüm, kendine iyi bak selvi boylum. Al yazmalın savaşı kaybederse kendine çok iyi bak... "

Mutlu SonsuzHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin