A twist of yesterday

Chapter 3:

          Love Again...
        

"some Don't even get to sprout. And some bloom late. and the other's maybe poisonous. And some plants will kill everything around them." she said it while looking at me.

"Is that my fault?"

"pull them out. plant only the good ones. And cherish some plants more than others." I suggested.

"then what is my position in your garden?" I ask.

"you are a butterfly. for the flowers in my garden" she said and give me a smooth smile.

"until when!?" I hesitate.

"forever"

"you are too cruel. especially to a boy" I murmured

" Realy a boy? do you think your a human? have you ever been born? or human for that matter?"

I can't answered her because of the fact that I'm not a human.

"Go, and become someone's wish."

"darn those flowers."

"Go" she said so I do.

I hate when it comes for the nonsense fate and what they call destiny.

Elaine's P.O.V.

nandito ako sa convenience nag antay kay ella dahil may itatanong ako sa kanya.

habang nag hihintay ako bigla ko nalang na alala ang nangyari ka gabi.

flashback...

"excuse me! red wine please" sabi ko sa bartender.

"okay po"

ng maka upo agad ko namang kinuha ang cellphone ng mag ring saka tinignan kong sinong tumawag, in off ko yon ng malamang si david ang tumawag sakin.

sakto namang binaba ko ang cellphone sa table ng dumating ang bartender saka inabot ang order ko.

habang umiinom ako nag ring nanaman ang phone ko kaya sinagot ko iyon.

"hello?" pormal na sagot ko.

"where are you!?" inis na sagot ni ella friend kami since elementary at hanggang ngayon, mas magulang nga lang ako dahil naka tapos nako ng school habang siya graduating pa, one year lang naman ang gap namin.

"sa lugar na wala kayo" natatawang sambit ko.

"nakakainis ka lasing ka ba ang ingay dyan ah!"

"malamang bar to ehh" pabalang kong sagot, sa lahat ng ayaw niya ay yong pag sasalita ko ng pabalang kaya na tatawa ako ngayon dahil alam kong sasabog nanaman siya sa galit niya sakin tss pikon ang isang to.

"umuwi kana, hinahanap ka ng kuya mo sakin" malamig niyang sabi.

"bye" tanging nasabi ko saka in off ang cellphone.

Inaalala ko ang lahat, gusto kong ilabas lahat ng sakit na nararamdaman ko dahil alam kong pag katapos nito bagong araw at bagong pangyayari naman ang magaganap kina bukasan.

matagal ko nang nakasanayan ang hindi pag papakita ng luha, 10 years old palang ako natutunan ko na kong paano pigilan ang luha.

iniisip ko kong saan ba napupunta ang mga pinigil kong luha, ngayon naiintindihan ko na.

Imagination*

hindi ako umiyak sa harap ng puntod nila mama at papa nakatayo lang ako at pinag masdan ang picture nila habang si kuya umiiyak, hawak hawak niya ang kamay ko. 

4 years ang gap namin kaya 14 years old na siya.

 habang naka tulala sa harapan nang puntod nang mga magulang namin ay nadinig namin ang pinag uusapan ng mga kamag anak namin.

"pamilya natin sila kaya dapat tayo ang mag palaki sakanila" nadinig kong sabi ng auntie el namin.

"as if namang mag bo-volunteer ka! hindi madaling mag palaki ng anak ng iba!" sabi naman ni tita Ellen.

"may punto siya, mahirap mag palaki ng hindi mo anak, ehh kong epa ampon nalang natin sila~"singit naman ni tito.

"shhh baka marinig ka nila" biglang singit ni tita.

bigla namang humigpit ang kapit ni kuya sa kamay ko saka pinahid niya ang luha sa mata niya saka ngumiti sakin.

End of imagination.

hindi nako umiyak mula nang araw nayon at lahat ng luha ko naipon at naging tomor sa utak ko.

gusto ko nang sumuko pero may rason akong mabuhay, para saan pa at nabuhay ako?

masyadong ma bigat ang loob ko ngayon, Oo alam kong aabot sa puntong mamamatay ang lahat ng tao pero para sakin hindi pako handang mamatay kaya masakit malamang mamamatay nako in just three month's.

nakakatawang isiping gusto ko nang wakasan ang buhay ko pero natatakot akong mamatay, at oo tama may taning na ang buhay ko.

kaya bago ako mamamatay gusto kong maging masaya kahit sa natitirang araw ko na lang sa mondong to kaya mag-mamahal ulit ako.

at siguraduhing sa pag-mamahal nato ay maging masaya ako at maramdaman ang totoong pag mamahal. yong hinding hindi ko pag-sisisihan hanggang sa kabila kong buhay kong meron man.

end of flashback...

ilang sandali lang ang hinintay ko ng makita ko si ellang papalapit sa akin kaya kinawayan ko siyang naka ngiti.

"hi?" agad kong bati sa kanya

"saan ka ba kagabi?" sabi niya habang tutok sa akin kaya mas natawa pako ron.

"sa bar nila Elexis" sabi ko naman pabalik habang ngumungiti padin namis ko lang siya.

"ano bang nangyari sayo? alam mo bang nag aalala ako kagabi dahil biglang pumunta si kuya edward sa bahay at hinahanap ka?" sabi niya na parang sasapakin nako ano mang oras kaya natawa nalang ako.

"wala, trip ko lang uminum mag isa." sagot ko sa kanya kadalasan kasi lagi kaming magkasamang tatlo na umiinom ngayon lang to nangyaring ako lang mag isang umiinom sa bar.

"bakit nga, kilala kita alam kong may dahilan ang pag inom mo, pwede mo naman kaming tawagan ohh kahit isa samin ni Elexis para atleast may kasama ka!"

"hindi ko na isip ehh"

"bobo mo naman ata"

"trip lang" tipid na sabi ko saka pekeng ngiti alam kong nahalata niya yon kaya tumahimik na siya.

"ngapala ano yong sasabihin mo?"biglang tanong niya kaya lumiwanag ang ngiti ko.

"I want to fall in love again." deretsong sabi ko sa kanya ng naka tingin sa mata niyang parang lalabas na ata sa gulat ng sinabi ko iyon.

"A~ano kamo?"

" sabi ko gusto kong mag-mahal ulit." pag uulit ko.

" alam ko hindi mona kaylangang e translate, what I mean is baka mali ang pag kakasabi mo sa mga katagang yon."

"No! I mean that!" agad na sabi ko.

"at bakit!?" taas nuong sabi niya.

"I just want it hahaha"