" Dakikalardır burada bekliyoruz ,biriniz bize ne olduğunu söyleyebilir mi." Dedim karşımdan geçen doktora
herkes koşuşutuyor neden koşuşturduklarını bile bilmiyorum sonra durup içimden çığlık atmak geldi ve şimdi bunu durdurmayacağım sallacağım içimdeki bütün nefreti derin bir nefes aldım.
" durunnnn " diye çığlık attım
Herkes şaşkınlıkla durup ne oldu diye bana dönerken ben başımı tutum her yer dönüyordu nefesim kesilecekmiş gibi hissediyordum . Elimi duvara yaslayıp yavaş yavaş yere doğru kaydım içimde son kalan nefesimle .
" yardım edin nefes alamıyorum " Dedim
Sonra gözlerim karardı kendimi yerde buldum . Yanıma hızla koşan adem ve efe yi duydum ardından her yer karanlık oldu.
Kendimi o inşaatın içinde buldum. Yine etrafım karanlıktı kendimi inşaatın dışına atmak için koşuşturdum. Ne zaman inşaatın dışına çıkacağımı sandığım anda tekrar aynı yere geri dönüyordum. Etraf karanlık korkudan ölüyordum nefes almak için çabaladım ama boşuna boynumu bir el tutmuş sıkıyordu . Elimi onun koluna tutup gevşemeyin için sıktım ama işe yaramıyor nefesim gittikçe azalıyor. Sonra nefesim kesildiğini zannettiğim anda bıraktı boğazımı sonra bana doğru yaklaşan nefesini hissettim. Yavaş yavaş yaklaşıyordu kulağım doğru fısıltıyla
"Burdan benim istediğim sürece çıkamayacaksın anlaşıldı mı prenses . Bide istediğin kadar kaç tek çıkış yolu benim unutma şu sözlerimi unutma yaz bir kenara bu benim oyunum ,benim kurallarım ac kulağını iyi dinle prenses".
"Işığı istiyorsan güneşe ihtiyacın var
Güneş yoksa hayatında
Ateşe, ateşi istiyorsan kıvılcım gerek tutuşturmaya
Ama karanlığı istiyorsan
yanındaki güneşi söndürmek gerek
Ateşin küllenmesine izin vererek
Simdi söyle prenses
Sen söndürecek misin içindeki ateşi
yoksa karanlığa mı bırakacaksın külleri"
Dedi sonra sustu baktı konuşmadı benden cevap bekliyordu. Tekrar bana yaklaştığı an ben kaçmak için hamle yapıp onun göğsüne sağlam bir tekme savundum kalkana kadar kaçtım ama çıkmaza girdim .
Kendimi balkonlu odaya atım. Adım sesleri yavaş yavaş yaklaşıyordu, yaklaştıkça sesler yükseliyordu . Odaya doğru gelmeye başladı onu gördüm karanlık olmasına rağmen hala o olduğunu biliyordum. Bana yaklaştıkça ben bir adım geri atıyordum sonunda balkonun ucuna kadar geldin. Arkama bakmak istemiyordum cünkü olduğumuz kattan aşağı bakmak başımı döndürüyor bana tekrara yaklaştığın da kendimi balkondan aşağı düşerken buldum.
🥀☕
Sonra acı bır çığlıkları uyandım. En başta etrafımda olan insanlara dikkat etmemiştim. Bir dakika sonra efe ve ademin başımda durduğunu fark etim bana korku içinde bakıyorlardı.
Onlara dönüp
" bana ne oldu niye öyle bakıyorsunuz sanki hayalet görmüş gibi " Dedim ademin yüzü seyirdi ne olduğunu anlamadan aynayı getirip bana uzatı ama bakmamam için ters çevirdi
" aslında hayalet bile daha az korkunç gelirdi ama sana bakınca şeye benzetiyorum ,şey " dedi
büyük bir kahkaha atti efe de aynı şekilde gülüyordu adem kendini biraz olsun sakinleştiğinde tekrara
" afrikalilar ile uzaylıların birleşimi olduğunu söylemeden geçemeyeçeğim" dedi
Tekrar gülmeye başladı. Bende neye güldüklerine merak ederek aynayı kendime doğru çevirdim. O an o kadar sinirlendim ki
" bunu yapanı bulursam cok pis ödeyecek,ona bunu hesabını soracağım orospunun iti " sinirle küfür savurarak
Sonra onlara dönerek
" siz yaptınız değilmi aptallar nasıl böyle bir şeye kalkışırsınız " Dedim efe gülmeyi keserek cevapladı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
....ÇIKIŞ...
General FictionHerşeyin değiştiği bu dünyada yedi beden bir ruh oldu. Kimse onları bilmesin diye ördükleri duvarların taşları bir bir düştü, Geriye enkazları kaldı. Şimdi onlar için yeni bir dünya yeni bir hayat. Ardların bakmadan yürüyecekleri bu yol için ve...
