....ÇIKIŞ...

1. bölüm Sen benim ilkimsin

   İlk bölüm hayırlı uğurlu olsun ilk kitapım
İnstegram hesapı = alaz_asyafan

Bu okuldaki ilk günüm o kadar da heyecanlı değilim aslında saddece biraz tedirginim yıllardır ailemden ilk defa bu kadar uzakta geçireceğim.
Gerçeği söylemek gerekirse biraz da korkuyorum şu anda düşündüğüm tek sey nasıl devam edeceğim.
Oysa ki ben her ne yaparsam yapıyım kendimi korumaya çalışan biriyim bundan sonra hayat ne getirirse başıma kendim toparlayacağım artık bu koskocaman şehirde tekim kendimi güçlü tutmam gerek.

Kendimi fiziksel olarak tanımlamaya gelirsek 1.62 boylarında sarışın ela gözlü . Coğunlukla evde yatıp kitap okumayi, müzik dinlemeyi severim . İstanbul da bir evimiz olamadığı için pansiyonda kalmayı düşünmüyorum .

Eşyalarımı bana söylenilen odaya yerleştirdikten sonra babam ve annemle birlikte okula doğru yöneldik okul bizden yaklaşık 2 kilometre uzaktaydi. Büyük ihtimale yolcu araçlarıyla gidip gelecektim. Babam reşit olana kadar bana ehliyet sınavından gecene kadar herhangi bir arac alamayacaktı bu yüzden tramvay yolunu kullanacaktım.okula vardığımızda bizi okul müdür yardımcısı karşıladı kaydımı yaptıktan sonra benimle birlikte sınıfıma doğru yürümeye devam ettik ardından beni 3. Kata 11/B sınıfına girdik iceri girdiğimizde sınıf 33 kişiydi .
Müdür yardımcısı beni tanıtmaya başlamıştı

"Bu arkadasınız Alya Tekin kendisi izmirden buraya geldi 2 yıl boyunca birlikte ders göreceksiniz simdi hoş geldin deyin yeni arkadaşınıza:

"sınıf hepsi o arada tek bir ağızdan 'hos geldin '." deyince bir an kendimi ilk okul 1 de zannettim

Müdür yardımcısı konuştuğu sırada sınıftaki öğrencileri seyrediyorum ki gözüme biri çarptı ona baka kaldığım esnada o da bana baka kaldı .

Müdür yardımcısı bana seslendiği an omuz silkip kendime gelmeye çalıştım. Beni bir sıraya oturtup sınıftan cıktı .
Sonra herkes tanışmak için yanıma geldi tek bir kişi hariç hepsi sırayla bir sürü soru sorup beni tanımaya çalıştı herkes çıktıktan sonra o geldi ve elini uzatıp adını söyledi

"Merhaba ben Azim

Azim Ünal "dedi bana

" Ben Alya zaten hoca söyledi
Nerelisin Azim Ünal"

"doğma İzmir büyüme İstanbul sen nerelisin"

" Ben İzmir hemşeriyiz desene" Dedim

Hayatımla ilgili soru sorduktan sonra yanıma oturdu ara zili çalınca hızla annem ve babamın yanına koştum ve onlara son bir kez sarıldım .Bana bir şeye ihtiyacım olduğunda aramamı söylediler.

Dışarıdan ne kadarını mutlu olduğumuzu göstersekte aslında öyle değil evde sürekli kavga gürültü olurdu bu yüzden pek mutlu bir hayat yaşadığım söylenemez.
Onları yolcu ettikten sonra sınıfa çıktım. Sınıfa göz gezdirdiğimde sınıfta yoktu. Sonraki birkaç günde yoktu ardından Sonraki hafta da yaklaşık15 gün gelmemişti neden onu merak ediyordum neden onu düşünüyorum ki anlamıyorum ben hiç böyle olmamıştım.

Sabah sınıfa girdiğimde onu gördüm ne kadar çabalarsam çabalıyım gözlerimi ondan alamadım .hızlı bir sekilde yerime yerleştikten sonra çantamdan kitaplarımı çıkarmaya başladım. Arkamdan birinin oturduğunu fark ettim sakin bir sekilde arkamı döndüm ve o konuşmaya başladı bende dinledim.

"ailemden kötü bir haber aldım İzmire gitmem gerekiyordu o yüzden yoktum".

bende yavaşça kafamı saladım kabul seklinde sonra birinin saçımla oynadığını hissettim.

Yavaş yavaş arkamı döndüm onu gördüm kendimi geri çektim çektiğim anda kendimi yerde buldum

" ahh sen ne yaptığını sanıyorsun " dedim dirseğimi sertçe çarptığım için kolumda bir ağrı oluştu. bana kalkmam ıçın elini uzatı.

" istemem senin yardımını falan cek elini "
Ona elimi uzatmayınca kolumdan tutup ayağa kaldırdı, kaldırdığı gibi kendimi iki adim geriye atım

" uzak dur benden hepiniz aynısınız tamam mı salak "

Sonra ona arkamı dönüp revire doğru yürümeye başladım ki panik atağım azdı hızla başım dönmeye başladı. Ayaklatım uyuşmayan başladı ellerim titredi ardından bilinçimi yitirmeye başladım. Sessizliğin bozulmaya ve kulağıma sesler gelmeye başladı.

" Onu hastaneye götürelim kalp atışları hala çok yüksek." Dediğini duydum
gözlerimi yavaş yavaş açmaya çalıştım ama sanki gözlerimde bir ton ağırlık vardı gözlerimi açtığımda bana dönerek konuşmaya başladı bende dinlemek zorunda kaldım. Zaten yapacak başka bir şeyim yoktu ayağa kalkıp ondan uzaklaşamazdım buna takatim dahi yoktu aslında.

" Özür dilerim seni zorlamamalıydım ne olur beni afet söz bir daha sana yaklaşmayacagım." Dedi tepki vermeye bile değmezdi yarım boyunca serumun bitmesini bekledim doktor başıma gelip.

" Bu hafta içi kendin için hastane randevusu al kalp atışlarını normal düzeyin üstünde panik atak değil. Senin eski raporlarına baktım en kısa zamanda kendini iyi bir doktora göster, şimdilik gidebilirsin dediğimi unutma " Diyerek diğer odaya geçti .

sonra kendimi toparlayıp ayağa kalktığımda en başta başım dönüyordu ama kendimi salmadım. İleriye doğru bir adım atım kendimi iyi hissettiğimde devam etim onu arkamda bırakıp yürüdüm. Sınıfa çıktım arkamdan onun geldiğini ve mesafeli olduğunu fark ettim bana verdiği sözü tutmaya calışıyordu. Sınıfın kapısında onu beklemeye başladım yaklaştığında o an direkt söze girdim .

" Ben sana bunu isteyerek yapmadım bu benim küçüklüğümden beri kalan bir şey o yüzden fazla alınma olur mu " Dedim bana başını onaylar anlamında salladı.

Sınıfa girdik birlikte yarım saat sonrasında ara zili caldı. Son ders bitmişti ben pansiyona doğru gitmeye başladım bu defa tek başımayım pansiyona yürüyerek gittim düşünmem gerekti o yüzden yürüdüm yürüdükçe düşüncelere daldım . Dakikalarca yürüdüm pansiyonu önüne geldiğimi niye fark etmedim. Yıllar sonra aynı şeyleri yaşayamazdım .

( İki hafta sonra)

Okula geleli 1ay 5. günü ama her şey dün gibi aklımda hiç bir şey olmamış gibi davranmak zor o yüzden onunla konuşmaya karar verdim . Sabah sınıfa geldiğinde ona

" Günaydın " dedim

bana bakıp başını salladı hiç bir şey demedi sonra sırasına geçti tepki bile verememek ne demek ya şaşırdım aslında böyle bir davranışı beklediğim söylenemez. Defterini cıkartıp bir şey karalamaya başladı .

Saatler geçti kim bilir ne karalıyor ne zaman Ona baktığımda defterıne bir seyler karalıyordu .Canım sıkıldığı için yerimden kalktım önce üsten bakmaya calıştım ama yok sanki kopya çekeceğim ondan böyle deftere kapanıyor. kendimi tutamayıp sordum

" sen sabahtan beri ne karalıyorsun oyle " dedim

Bana bakıp

" seni ne ilgilendiriyor neyi karaladığım sözümü tutuyorum senden uzak duruyorum " devam edip

" izin verirsen tutmaya devam edeceğim son kez" dedi
son kez mi üff boşver kafamı onunla yoramam.

Kantine gitmeye karar verdim . Sınıfta kendime daha yakın gelen dilek te gelmek istediğini söyledi tamam dedim oda benimle geldi.kendimize atıştırmalık bir şeyler aldıktan sonra sınıfa çıktık ben sırama geçtim ders zili çaldı ardından fizik hocası sınıfa girdi bize kitaplarımızı açmamızı söyledi açtığımda bir anda şaşkınlık içerisinde yüzümü Azim e doğru çevirdim hem not yazmış hemde beni cizmiş nota

" sana senden fizikken uzak duracağım dedim ruhen hala söz vermedim. bu yüzden kraliçem itiraf etmek istiyorum 'ben, sen sınıfa girdiğinden beri ilk defa böyle hissettim senin gözlerine ilk baktığımda dona kaldım . O an dedim ki sen benim ilkimsin. " dedi içimde o kadar farklı bir duygu oluştu .Bu ne demek oluyor anlamadım yani benden nefret etmiyor mu ben benden nefret ediyor sandım hatta pek haz etmiyor desem yeridir ama öyle değil üzülsem mi sevinsem mi bilemedim ama yeter aynı hatayı bir defa yaparım hiçbir erkeğe güvenemem bunu asla yapmam...

İlk bölüm hayırlı uğurlu olsun
Beğendiniz mi nasıldı lütfen yorumlarda bulunun.